เคยเห็นหรือเคยเล่นตัวต่อเลโก้กันใช่ไหมครับ? จริงๆตอนนี้มีหลายยี่ห้อละ แต่ด้วยความเคยชินก็ยังเรียกเลโก้อยู่*
ตอนเด็กๆผมชอบต่อเลโก้มาก และตอนนี้หลานผมก็ชอบเล่นเหมือนกัน
มาสังเกตดู การต่อเลโก้ไปทีละชิ้น ก็เหมือนการต่อชีวิตเราไปทีละวัยนะครับ
ตอนเริ่มเล่นแรกๆ พอเปิดกล่องมาก็จะมีเลโก้เป็นชิ้นๆ และแผ่นพับแสดงวิธีต่อมาให้
เราก็ต่อตามที่แผ่นพับบอกไปทีละข้อ สุดท้ายก็จะได้ผลงานตามรูปหน้าปกเป๊ะ เป็นที่น่าภูมิใจ
..อาจเหมือนชีวิตเราตอนเด็กๆ เราก็จะสร้างชีวิต โดยมีพ่อแม่คุณครูบอกขั้นตอนให้ทุกอย่าง
เรียนอย่างนี้ สอบอย่างนั้น ตามขั้นตามตอน จนจบประถมมัธยมได้ ได้เกียรติบัตรตามหลักสูตร เราและพ่อแม่ก็ภูมิใจ
พอต่อเลโก้เก่งขึ้นมาหน่อย เราก็จะเริ่มดูรูปอื่นๆด้านหลังกล่องละ ที่เป็นรูปแบบอื่นๆต่างจากรูปปก ส่วนนี้จะไม่มีคู่มือมาให้ ต้องหาทางต่อเอาเอง
อันนี้จะยากหน่อย เพราะนอกจากไม่มีขั้นตอนเฉลยให้แล้ว รูปจะถ่ายด้านเดียว ด้านหลังด้านข้างเรามองไม่เห็น ต้องจินตนาการเอาเอง
ยากกว่าแบบแรก แต่พอต่อเสร็จ ก็ภูมิใจมากกว่า
..มามองชีวิตเรา คงเหมือนตอนเรียนป.ตรี หรือทำงานช่วงแรกๆ ก็จะมีคนไกด์ให้ครึ่งนึง อีกครึ่งนึงต้องคิดเอง รับผิดชอบตัวเอง
จะเรียนอะไรดี จะเข้าเรียนหรือไม่ ผลงานวัดยังไง จะทำงานร่วมกับคนอื่นยังไง มีหลักการให้ แต่ทำจริงมันไม่เป๊ะตามนั้น ต้องคิดเอง ต้องลองผิดลองถูก
เหนื่อยกว่าแบบแรกเยอะ แต่ทำได้ ก็แสดงว่าเรารับผิดชอบตัวเองได้ เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็ภูมิใจยิ่งขึ้น
สุดท้าย พอต่อเลโก้เริ่มเซียน ก็จะเกิดการผสมเลโก้ข้ามกล่องกัน ปนๆกันเป็นกองกลาง เพื่อให้ต่อได้หลากหลาย
ไม่มีกรอบอะไรอีกแล้ว ไม่มีทั้งรูปและไม่มีคู่มือ นึกอยากจะต่ออะไรก็ต่อ ทุกอย่างจินตนาการล้วนๆ
..ก็อาจเหมือนชีวิตเรา ตอนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่มีไกด์ ไม่มีใครกำหนดอะไรให้เราอีกแล้ว
ทุกอย่างเราคิดเอง เลือกเอง จะทำอะไร ดำเนินชีวิตอย่างไร ยิ่งมีความรับผิดชอบในชีวิตมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องคิดด้วยตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
มองมุมนึงมันก็ดูยากจัง แต่อีกมุมนึง มันก็น่าภูมิใจที่สุดนะครับ เพราะมันยิ่งยาก มันจึงยิ่งน่าภูมิใจ
และที่สำคัญ เลโก้ทุกครั้งที่เราต่อผิด ไปต่อไม่ได้แล้ว
เราจะถอดมัน และเริ่มประกอบใหม่ได้เสมอ
..ชีวิตก็เช่นกันนะครับ เราต่อชีวิตเรามาตามวัย พัฒนาตามจินตนาการ ขึ้นไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด
และเมื่อใดที่ผิดพลาด เราก็แค่หยุด กลับมาวางแผนใหม่ และเริ่มต้นสร้างใหม่ได้เสมอ ไม่มีคำว่าสิ้นสุดเช่นกัน
เราสร้างชีวิตได้ แก้ไขได้ และเริ่มใหม่ได้
ไม่ต่างจากเล่นเลโก้ต่อชีวิตเลยครับ
[*เลโก้ คือของเล่นในรูปแบบตัวต่อพลาสติก ของประเทศเดนมาร์ก]
https://neopositive.wordpress.com
เลโก้ต่อชีวิต
เคยเห็นหรือเคยเล่นตัวต่อเลโก้กันใช่ไหมครับ? จริงๆตอนนี้มีหลายยี่ห้อละ แต่ด้วยความเคยชินก็ยังเรียกเลโก้อยู่*
ตอนเด็กๆผมชอบต่อเลโก้มาก และตอนนี้หลานผมก็ชอบเล่นเหมือนกัน
มาสังเกตดู การต่อเลโก้ไปทีละชิ้น ก็เหมือนการต่อชีวิตเราไปทีละวัยนะครับ
ตอนเริ่มเล่นแรกๆ พอเปิดกล่องมาก็จะมีเลโก้เป็นชิ้นๆ และแผ่นพับแสดงวิธีต่อมาให้
เราก็ต่อตามที่แผ่นพับบอกไปทีละข้อ สุดท้ายก็จะได้ผลงานตามรูปหน้าปกเป๊ะ เป็นที่น่าภูมิใจ
..อาจเหมือนชีวิตเราตอนเด็กๆ เราก็จะสร้างชีวิต โดยมีพ่อแม่คุณครูบอกขั้นตอนให้ทุกอย่าง
เรียนอย่างนี้ สอบอย่างนั้น ตามขั้นตามตอน จนจบประถมมัธยมได้ ได้เกียรติบัตรตามหลักสูตร เราและพ่อแม่ก็ภูมิใจ
พอต่อเลโก้เก่งขึ้นมาหน่อย เราก็จะเริ่มดูรูปอื่นๆด้านหลังกล่องละ ที่เป็นรูปแบบอื่นๆต่างจากรูปปก ส่วนนี้จะไม่มีคู่มือมาให้ ต้องหาทางต่อเอาเอง
อันนี้จะยากหน่อย เพราะนอกจากไม่มีขั้นตอนเฉลยให้แล้ว รูปจะถ่ายด้านเดียว ด้านหลังด้านข้างเรามองไม่เห็น ต้องจินตนาการเอาเอง
ยากกว่าแบบแรก แต่พอต่อเสร็จ ก็ภูมิใจมากกว่า
..มามองชีวิตเรา คงเหมือนตอนเรียนป.ตรี หรือทำงานช่วงแรกๆ ก็จะมีคนไกด์ให้ครึ่งนึง อีกครึ่งนึงต้องคิดเอง รับผิดชอบตัวเอง
จะเรียนอะไรดี จะเข้าเรียนหรือไม่ ผลงานวัดยังไง จะทำงานร่วมกับคนอื่นยังไง มีหลักการให้ แต่ทำจริงมันไม่เป๊ะตามนั้น ต้องคิดเอง ต้องลองผิดลองถูก
เหนื่อยกว่าแบบแรกเยอะ แต่ทำได้ ก็แสดงว่าเรารับผิดชอบตัวเองได้ เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็ภูมิใจยิ่งขึ้น
สุดท้าย พอต่อเลโก้เริ่มเซียน ก็จะเกิดการผสมเลโก้ข้ามกล่องกัน ปนๆกันเป็นกองกลาง เพื่อให้ต่อได้หลากหลาย
ไม่มีกรอบอะไรอีกแล้ว ไม่มีทั้งรูปและไม่มีคู่มือ นึกอยากจะต่ออะไรก็ต่อ ทุกอย่างจินตนาการล้วนๆ
..ก็อาจเหมือนชีวิตเรา ตอนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่มีไกด์ ไม่มีใครกำหนดอะไรให้เราอีกแล้ว
ทุกอย่างเราคิดเอง เลือกเอง จะทำอะไร ดำเนินชีวิตอย่างไร ยิ่งมีความรับผิดชอบในชีวิตมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องคิดด้วยตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
มองมุมนึงมันก็ดูยากจัง แต่อีกมุมนึง มันก็น่าภูมิใจที่สุดนะครับ เพราะมันยิ่งยาก มันจึงยิ่งน่าภูมิใจ
และที่สำคัญ เลโก้ทุกครั้งที่เราต่อผิด ไปต่อไม่ได้แล้ว
เราจะถอดมัน และเริ่มประกอบใหม่ได้เสมอ
..ชีวิตก็เช่นกันนะครับ เราต่อชีวิตเรามาตามวัย พัฒนาตามจินตนาการ ขึ้นไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด
และเมื่อใดที่ผิดพลาด เราก็แค่หยุด กลับมาวางแผนใหม่ และเริ่มต้นสร้างใหม่ได้เสมอ ไม่มีคำว่าสิ้นสุดเช่นกัน
เราสร้างชีวิตได้ แก้ไขได้ และเริ่มใหม่ได้
ไม่ต่างจากเล่นเลโก้ต่อชีวิตเลยครับ
[*เลโก้ คือของเล่นในรูปแบบตัวต่อพลาสติก ของประเทศเดนมาร์ก]
https://neopositive.wordpress.com