สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อนนะคะเราเคยมีความสัมพันธ์กับคนคนนึงค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่เราค่ะ ซึ่งเขาเป็คนที่ค่อนข้างโอเค การงาน ฐานะทางบ้าน การดูแล ทัศนคติที่ตรงกันและมันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีค่ะ แต่หลังๆมาเรารู้สึกว่ามันเริ่มลึกซึ้งแค่เราฝ่ายเดียวเพราะเขาค่อนข้างที่จะจริงจังกับงานและการใช้ชีวิตสนุกๆของเขามากขึ้น เราตัดสินใจจบความสัมพันธ์โดยถอนตัวออกมาตัดการติดต่อทุกช่องทางกับเขา เราพยายามไม่สนใจอะไรกลับมาสนใจแค่ตัวเอง เขาก็เคารพการตัดสินใจเรานะคะเขาจากเราไปเหมือนกัน เราคิดถึงเขาตลอดเวลาเลยค่ะแต่ถึงเราจะคิดถึงขนาดไหนเราก็ไม่ได้อยากเจอหรือติดต่อเขาอีกนะคะ จนเราลงเรียนในคอร์สเรียนคอร์สนึงเจอเพื่อนใหม่คนนึง ยังไม่สนิทอะไรจึงไม่ค่อยรู้เรื่องส่วนตัวมากนัก เมื่อวานเรานัดกับเพื่อนคนนี้ไปคุยงานโปรเจ็คที่อาจารย์มอบหมายมา เพื่อนเสนอว่าให้มาเจอที่คอนโดแฟนเขาไหม แฟนเขาเรียนจบอะไรประมาณนี้มา เราก็ตกลงค่ะเพื่อนก็เเจ้งชื่อคอนโดมาเราก็สะเทือนใจหน่อยๆแล้วค่ะกังวลว่าจะเจอเขา เพราะมันเป็นคอนโดที่เขาอยู่แต่ก็คิดว่าตัวเองโอเคเจอก็ไม่เป็นไรหรอกขออย่ามาทักทายกันก็พอ
จนเราไปถึงคอนโดก็รอตรงล็อบบี้ เพื่อนเราลงมาพอดีกับที่เราบังเอิญเจอพี่รปภ.คนนึงเขาจำเราได้เขาสวัสดีเราและชวนเราคุยพอดี เพื่อนก็ถามว่าอ้าว รู้จักกันหรอ เราก็พยายามเลี่ยงที่จะบอกว่านี่คอนโดแฟนเก่าหรืออธิบายอะไร จนเพื่อนกดชั้นลิฟเดินนำเราเข้าห้องเนี่ยค่ะเราขาอ่อนหน้าชาไปหมดเลยค่ะ
สิ่งที่เราคิดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ ภาพที่เราพยายามหนีตลอดมันเกิดขึ้นแล้ว พอเขาเห็นเราเขาก็ตกใจมากเหมือนกัน เพื่อนเราก็แนะนำเราและแฟนเขาอย่างไร้เดียงสา เราได้แต่คิดว่าจะทำไงดีคนที่กำลังแนะนำให้รู้จักที่อยู่ตรงหน้าเรานี้คือคนที่เรารู้จักดีที่สุด เราได้แต่ภาวนาว่าเขาคงจะทิ้งของของเราไปหมด อย่าได้เหลืออะไรให้มันสะกิดใจ
สุดท้ายเขายังไม่ทิ้งอะไรสักอย่างยังมีของขวัญ จดหมาย รูปภาพที่เราไม่แน่ใจว่าเพื่อนคนนี้ที่เป็นแฟนใหม่เขาจะรู้ไหมว่ามันมีความหมายที่เกี่ยวกับเรา เราจะทำยังไงดี ภาพเมื่อวานมันบาดใจเราเหลือเกิน เราถามเขาค่ะว่าทำไมถึงยังไม่ทิ้งของพวกนี้ เขาบอกว่าเขายังมีเราอยู่ตลอดทุกเวลานะแต่เขารู้ดีว่าเราจบกันไปเเล้วเขาไม่คิดว่าเราจะเจอกันอีก ไว้เขาจะหาโอกาสคุยเรื่องนี้กับเพื่อนเราเอง เราก็ได้แต่ใจแข็งปากแข็งว่าหวังว่าทุกอย่างที่เป็นความทรงจำของเรามันจะหายไปให้หมดนะ เพราะเราเริ่มค้นชีวิตใหม่แล้ว
เราจะทำยังไงดีคะควรจะอยู่ตรงนี้หรือเราควรจะถอยห่างจากเพื่อนดี สภาพจิตใจเราเองย่ำแย่มากเลยค่ะเพราะเราก็คิดถึงเขาอยู่ ภาพที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมันบาดตาบาดใจเราอะค่ะ แต่เราก็เป็นห่วงพวกเขาเหมือนกันเพื่อนเราเขาไม่ได้รับรู้อะไรตรงนี้ด้วยเลย.
ทำไงดี คนที่เราคิดถึงกลายมาเป็นแฟนเพื่อนเรา
จนเราไปถึงคอนโดก็รอตรงล็อบบี้ เพื่อนเราลงมาพอดีกับที่เราบังเอิญเจอพี่รปภ.คนนึงเขาจำเราได้เขาสวัสดีเราและชวนเราคุยพอดี เพื่อนก็ถามว่าอ้าว รู้จักกันหรอ เราก็พยายามเลี่ยงที่จะบอกว่านี่คอนโดแฟนเก่าหรืออธิบายอะไร จนเพื่อนกดชั้นลิฟเดินนำเราเข้าห้องเนี่ยค่ะเราขาอ่อนหน้าชาไปหมดเลยค่ะ
สิ่งที่เราคิดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ ภาพที่เราพยายามหนีตลอดมันเกิดขึ้นแล้ว พอเขาเห็นเราเขาก็ตกใจมากเหมือนกัน เพื่อนเราก็แนะนำเราและแฟนเขาอย่างไร้เดียงสา เราได้แต่คิดว่าจะทำไงดีคนที่กำลังแนะนำให้รู้จักที่อยู่ตรงหน้าเรานี้คือคนที่เรารู้จักดีที่สุด เราได้แต่ภาวนาว่าเขาคงจะทิ้งของของเราไปหมด อย่าได้เหลืออะไรให้มันสะกิดใจ
สุดท้ายเขายังไม่ทิ้งอะไรสักอย่างยังมีของขวัญ จดหมาย รูปภาพที่เราไม่แน่ใจว่าเพื่อนคนนี้ที่เป็นแฟนใหม่เขาจะรู้ไหมว่ามันมีความหมายที่เกี่ยวกับเรา เราจะทำยังไงดี ภาพเมื่อวานมันบาดใจเราเหลือเกิน เราถามเขาค่ะว่าทำไมถึงยังไม่ทิ้งของพวกนี้ เขาบอกว่าเขายังมีเราอยู่ตลอดทุกเวลานะแต่เขารู้ดีว่าเราจบกันไปเเล้วเขาไม่คิดว่าเราจะเจอกันอีก ไว้เขาจะหาโอกาสคุยเรื่องนี้กับเพื่อนเราเอง เราก็ได้แต่ใจแข็งปากแข็งว่าหวังว่าทุกอย่างที่เป็นความทรงจำของเรามันจะหายไปให้หมดนะ เพราะเราเริ่มค้นชีวิตใหม่แล้ว
เราจะทำยังไงดีคะควรจะอยู่ตรงนี้หรือเราควรจะถอยห่างจากเพื่อนดี สภาพจิตใจเราเองย่ำแย่มากเลยค่ะเพราะเราก็คิดถึงเขาอยู่ ภาพที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมันบาดตาบาดใจเราอะค่ะ แต่เราก็เป็นห่วงพวกเขาเหมือนกันเพื่อนเราเขาไม่ได้รับรู้อะไรตรงนี้ด้วยเลย.