เราอยากมาระบายค่ะ เราเรียนมหาลัยและอยู่หอ แต่พอถึงช่วงโควิดก็ได้กลับไปอยู่บ้านยาว ไม่มีกำหนด จะออกไปห้างพ่อแม่ก็ห้าม เราเข้าใจว่าเป็นห่วง แต่เขาห้ามจนเราไม่ได้ใช้ชีวิต ไม่ได้ไปไหนเลย เราอยู่ล้านจนรู้สึกว่าเราเบื่อ เราเหงา ตอนนั้นมีแฟน แฟนก็ทำงาน ไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยได้คุยกัน เลยรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ก็บอกพ่อไปตามตรงว่าขอไปอยู่หอสักอาทิตย์สองอาทิตย์ได้มั้ย พ่อก็ไม่อนุญาต
   เราก็โอเค และอยู่บ้านไปอีกสักพักก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว เจอใครก็ไม่ได้เจอ ออกไปข้างนอกแค่2-3 ชม.ก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจโกหกว่ามีการเรียนที่มอ และเราก็ได้มาอยู่หอ อยู่ไป2-3 วัน เราก็เลิกกับแฟน ความรู้สึกเราคือบิ่ฃอยากอยู่คนเดียวไปใหญ่เพราะการพักใจของเราคืออยู่กับตัวเอง แต่แล้วพ่อก็มาหาเราที่หอโดยไม่บอกและบังคับให้เรากลับบ้าน เราเลยโกหกไปว่าอีก4 วันมีสอบ สอบเสร็จค่อยกลับได้มั้ย เขาก็บอกมาว่ากลับก่อนค่อยมาใหม่ก็ได้ เราเลยบอกเขาไปตามตรงว่าอยากอยู่คนเดียวจริงๆ  (เขารู้ว่าเราเลิกกับแฟน) แต่เขาก็ยังบังคับเราจะให้กลับบ้านให้ได้ ตอนนี้เลยทะอลาะกันใหญ่โตเลยค่ะ รู้สึกเหนื่อยมาก อึดอัดไปหมด มีวิธีให้พาอแม่เข้าใจเราบ้างมั้ยคะ ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ