ช้ำใจ

เรื่องของผมมีอยู่ว่า ผมเป็นคนหนึ่งที่แม่งกลัวความรักเพราะกลัวการถูกทิ้ง ซึ้งผมเป็นผมเคยเจอกับการที่ถูกทิ้งประมาณ 6 ครั้ง และครั้งที่ 6 เป็นการถูกทิ้งที่ผมรู้สึกไม่กล้าที่จะคบใครอีกต่อไป ผมปิดใจ มา 5 ปี ผมไม่กล้าจีบใคร เพราะกลัวจะถูกทิ้ง อีกอย่างผมก็เป็นคนที่ขี้อาย จนผมจับได้ ใบแดง แล้วติดทหารเกณฑ์ พลัด 2/62 แล้วผมก็เล่นแอพๆ 1 ซึ่งไม่บอกดีกว่าว่าแอพอะไร แอพทันคล้ายๆทำนองหาคู่แหละ ผมก็มีคนคุยอยู่น่ะ แต่คุยได้ สองสามวัน แล้วเขาก็หายไป จนผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเขาคุยกับผมทุกวัน แล้วมีวัน 1 ผมทำงานหนักมากจนไม่ได้ตอบข้อความเขา เขาก็พยายามทักพยายามติดต่อ ผมเข้าแอพดู ข้อความแชทเด้งเป็น 10 กว่าข้อความ จนผมต้องถามกลับว่า ทำไมถึงอยากคุยกับพี่หละ เขาก็ตอบว่าคุยกับพี่แล้วรู้สึกไม่เคลียดดี ผมก็เลยถามไปว่า ชอบพี่หรอ เขาก็ตอบว่าป่าว แล้วเราก็แลกเฟสกัน วีดีโอคลอครั้งแรก ผมจำได้ว่าเห็นแต่ผม และเพดาน ห้อง ผมก็คุยอย่างงั้นอ่ะประมาณ อาทิตย์ 1 จนวันหนึ่งผมรู้สึกดีกับน้องเขา เลยถามน้องเขาว่า ลองมาคบกันไหม น้องเขาบอกว่า น้องเขาไม่สวยผมบอกผมรับได้ น้องเขาบอกน้องเขาขี้งอลเอาแต่ใจน่ะ ผมก็บอกผมรับได้ แล้วเราก็ตกลงคบกัน ช่วงนั้นโควิด ผมงดลา ผมบอกวันลาผมจะไปหาเค้า ซึ้งผมบอกว่า ตัวจิงพี่ไม่หล่อน่ะ พี่อ้วนน่ะ เขาก็บอกไม่เป็นรัยรับได้ แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ผมได้ใบลา ผมเจอเทอครั้งแรก เทอน่ารักมาตัวเล็ก ผมยิ่งตกหลุมรักเทอไปอีก เทอเห็นผมครั้งแรก เทอก็ไม่ได้ทำท่าทีตกใจทีาเห็นผมเลย ผมเลยมั่นใจว่าคนนี้แหละเนื้อคู่ จากนั้นน้องเขาก็พาไปเที่ยว อยู่ด้วยกันประมาณ 2 วัน ผมก็ต้องกลับบ้านเพราะงดลาหลายเดือน คิดถึงพ่อกับแม่ น้องเขาก็ไม่ว่าอะไรผม จนผมกลับค่าย มีคำสั่งงดลามาอีก ประมาณ 3 เดือน ก่อนหน้านั้นเมอก็งอลผมน่ะ เรื่องที่ว่าผมเผลอหลับ เพราะผมเป็นทหารเนาะงานมันหนัก นอนดึกตื่นเช้ากลางวันทำงานกลางคืนเข้าเวร น้องเข้าทำงานส่วนมากจะเลิกงานตี1 แล้วผมชอบเผลอหลับบ่อยด้วย หลังจากที่งดลา 3 เดือน โควิดรอบ 2 หมดไปก็ปล่อยลา ตอนนั้นผมจะไปหาแต่น้องเขางอลผม ผมเลยต้องกลับบ้านก่อน แล้วผมก็ง้อน้องเขาจนหายงอลแล้ว รอบนี้ผมลาแค่ 10 วัน ผมเลยแบ่ง อยู่บ้าน 5 วัน ไปหาน้องเขา อีก 5 วัน จนกลับค่าย มีคำสั่งงดลามาอีก โควิดรอบ3 ตอนนี้หนักเลยคับ ช่วงนั้นผมก็ทำงานแบบเดิม เผลอหลับ ทะเลาะกัน 3 วันดีสี่วันงอล ผมก็พยายามอธิบายเหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้มันดูเปลี่ยนไป เทอบอกผมไม่ต้องพยายามเปลี่ยนแปลงอีกแล้วน่ะ น้องเขาไม่ไหวแล้ว ห่างกันสักพักเถอะ ผมก็พยายามยื้อ ไม่อยากเสียน้องเขาไป ผมไม่รู้เหมือนกันผมผิดอะไร ผิดที่ผมชอบเผลอหลับหรือป่าว น้องเขาบอกผมว่า ผมไม่เอาใจใส่น้องเขา ผมไม่แคร์น้องเขา น้องเขาบอกทำงานเหนื่อยๆ อยากจะคุยกับผม แต่ผมดันหลับตลอดเลย มีแฟนก็อยากได้กำลังใจ อยากคุยอยากบ่น อยากอ้อน แต่พอเลิกงาน แฟนหลับก่อนตลอด น้องเค้าบอกผมเขาเหนื่อย เขาท้อ ผมก็อธิบายไป แต่เขาไม่ฟังผม บล็อคเฟสผม ผมก็เสียใจ จนอีกวัน 1น้องเขาเลิกบล็อค แล้วทักผมมา ลบรูปเราในเฟสด้วย ผมบอกผมไม่ลบ ผมพยายามง้ออยู่นานเลยแหละ จนมั่นใจว่าน้องเขาไม่กลับมาจิงๆแล้วหละ ผมคงหมดปัญญาจิงๆ จากกันทั้งที่ยังรักมันเจ็บน่ะ น้องเขาก็บอกผม รักเหมือนกันแต่ขอเวลาอยู่คนเดียวสักพักได้ไหม แล้วบอกให้ผมลบรูปออกด้วย ผมก็บอกไม่ลบ แล้วน้องเขาก็บล็อคผม ผ่านไปอีก 3 วัน น้องเขาทักมาบอกให้ผมลบรูป ผมก็ไม่ยอมลบผมบอกผมจะรอเทอกลับมา แล้วเขาก็บอกว่าไม่กลับมาแล้วล่ะ แล้วเขาก็บล็อคผม ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ผมก็ลบรูปน้องเขาออก แต่ไม่ลบรูปในโทรศัพท์น่ะ จนถึงวันนี้ผมก็ยังเก็บเอาไว้ จนมีวันหนึ่งประมาณวันที่ 10 มิ.ย. 64 ผมได้ฝันถึงน้องเขา ผมฝันถึงน้องทุกคืน จนผมทนไม่ไหว เลยเข้าไปส่องเฟสดูว่าน้องเขาเลิกบล็อคหรือยัง น้องเขาเลิกบล็อคเฟสผม ผมดีใจมากผมไม่กล้าทักไป ผมก็ทำอย่างทุกวันก็ไม่เห็นเทอโพสอะไร เทออาจจะปิดการมองเหน แล้วมีวันหนึ่ง ผมฝันว่าเทอคบคนใหม่ ตอนที่ฝันนั้หน้าจะเป็นวันที่ 26 มิ.ย. 64 ผมตกใจตื่นนั่งร้องไห้แล้วก็เข้าไปส่องเฟสน้องดู ก็ไม่มีอะไร คิดว่าแค่ความฝัน จนมาถึงวันที่ 3 พ.ค. 64 ในฝันเวลา 12.48 ผมก็ฝันว่าเทอคบคนใหม่ ผมตกใจตื่น ดู นาฬิกา ตรงแปะ 12.48 ผมก็เลยเขาไปส่องดู เห็น คลอเล็คชั่นสตรอรี่ ผมถึงกับอึ้ง มันเหมือนในที่ผมฝันทุกอย่าง ผมเลยให้เพื่อนสนิทผมเขาไปแอดเพื่อนน้องเขาแล้วส่องดู พบว่า น้องเขาคบกับทหาร อากาศ ผมทำตัวไม่ถูกเลย แสดงว่าที่ผ่านมา ที่ทะเลาะกันบ่อยเพราะแอบคบคนนี้หรือป่าวแค่ไม่อยากบอกกับผมตรงๆ หรือที่ผ่านมาไม่เคยคิดถึงไม่เคยรักผมเลย แค่เวลาไม่ถึงเดือน เทอลืมผมได้เลยหรอ ทำได้ไงว่ะ หรือว่าผมรักมากไปว่ะ ผมไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าใน เวลา ที่คบกัน 7เดือนนี้ เทอจิงจังก็บผมสักครั้งไหม หรือคบเพราะเหงา หรือคบ เพราะแก้เบื่อ หรืออะไรยังไงผมก็ไม่รู้ แต่ผมเจ็บ เจ็บแบบสุดๆ บอกให้ห่างกันสักพัก เห้อที่ไหนได้ เป็นคำที่น้องเขาพูดให้เราไม่รู้สึกเจ็บมั้ง แม่งกว่าผมจะรักใครได้มันอยากน่ะ กว่าเปิดใจรักน้องเขาก็ 5 ปี เลย ครั้งนี้คงอีกนานแหละคงเหลือเพียงความทรงจำ กับรูปถ่ายที่ยังเก็บไว้แหละ เป็นแค่พลทหาร จะไปสู้ คนมียศได้ไงเล่า ไม่รู้ว่ายศอะไรน่ะ รู้แค่ว่า ทหารอากศ แค่นี้แหละ เจ็บอีกนานเลยคราวนี้ ผมคงปิดใจอีกยาวเลยแหละไม่คิดว่าคนที่เรารอ คนที่เรารัก บอกห่างกันสักพัก แค่อยากจะพักใจ เราก็อุสาไว้ใจ ผิดที่ผมเองแหละที่เป็นแค่พลทหาร ผิดที่ผมรักมากเกินไป ทุกวันนี้แกล้งยิ้มไม่ไหวแล้วหล่ะ แกล้งมีความสุขไม่ไหวแล้วหละ สุดท้ายความรักของผมมันก็กลายเป็นแค่เรื่องขำๆในวงเหล้าเหมือนเดิม...เฮ้อๆๆ