สร้างทีมจากการซื้อ superstar มารวมกัน ศูนย์รวมใจของนักเตะทุกคนคือเจ้าของทีม นักเตะ superstar สามารถคุยตรงกับเจ้าของทีมได้ ไม่ให้ความสำคัญกับทีมงานสตาฟฟ์โค้ช แต่ให้ความสำคัญที่การซื้อ superstar ด้วยราคาแพงจนทีมฝ่ายตรงข้ามยอมขายและให้เงินเดือนที่สูงจนนักเตะอยากที่จะย้ายมาร่วมทีม และสิ่งอื่นๆที่ทำมาจนเป็นวัฒนธรรมองค์กร
จนกลายเป็นสโมสรการท่าเรือแบบทุกวันนี้ นักเตะต่างคนต่างเล่น ดูไม่มีพาสชั่นไม่มีความกระหาย ยึดแต่ชื่อเสียงเดิมๆของนักเตะแม้นว่าฟอร์มในปัจจุบันจะไม่ได้อยู่ในฟอร์มที่ดีแล้ว เช่น โกชุนกิ หลายเกมแล้วที่เล่นไม่ดีเลย ไม่วิ่งไม่ support เพื่อน พอบอลจวนตัวก็ switch บอลแถมทำได้ไม่ดีโยนภาระไปให้เพื่อน จ่ายก็ผิดพลาดบ่อยทั้งน้ำหนักและทิศทางเกือบที่ทำให้ทีมเสียอยู่หลายครั้ง
การซื้อนักเตะเข้ามาซื้อตามชื่อเสียงของนักเตะไม่ได้ดูสิ่งที่ทีมต้องการ ซื้อสิ่งที่ทีมขาด เช่นซื้อบาจโจ้ ซื้อมาเพื่อให้เล่นศูนย์หน้าแล้วทีมก็ตั้งใจที่จะใช้บอลโยนยาวเข้าไปให้ศูนย์หน้าเช่นบาจโจ้ใช้ความสามารถตัวเองทำต่อ ซึ่งเขาก็ทำไม่ได้เพราะเบียดกับกองหลังต่างชาติตัวใหญ่ไม่ได้เลย
อยากให้มาดามแป้งดูสิงห์เชียงรายยูไนเต็ดเป็นตัวอย่าง ที่ไม่ใช้ superstar ทุกคนมีพาสชั่นมีความกระหายในการเล่น ทุกคนตั้งใจเล่นและช่วยกัน เป็นทีมที่นักเตะอยู่ด้วยกันมาอย่างยาวนานเล่นด้วยกันอย่างรู้ใจ
ผมสังเกตุหลายทีแล้วว่าวิธีการทำทีมแบบท่าเรือใช้เงินมากแถมเป็นการใช้เงินที่ไม่ได้ส่งเสริมฟุตบอลไทยแต่ส่งเสริมความสุขสบายให้กับนักเตะ superstar ได้มีเงินมีทองใช้อย่างสบาย เล่นฟุตบอลได้อย่างชิวได้เป็นเพื่อนกับเศรษฐี ถ้าการท่าเรือเปลี่ยนแนวคิดใหม่ได้เป็นการสร้างทีมอย่างยั่งยืนไม่เป็นการซื้อ superstar มาเอาความสุขสบายที่สโมสรการท่าเรือ เน้นลงทุนที่สร้างเด็กขึ้นมาเอง ให้โอกาสคนให้เขาได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่ เพื่อคว้าโอกาสที่ดีในชีวิตของเขาและถ้าเขาทำได้ดีก็ส่งเสริมให้เขาไปเล่นที่ทีมในลีกที่สูงกว่า
ไม่อยากให้ท่าเรือเดินตามเส้นทางที่ตัวเองเดินมาเลย
จนกลายเป็นสโมสรการท่าเรือแบบทุกวันนี้ นักเตะต่างคนต่างเล่น ดูไม่มีพาสชั่นไม่มีความกระหาย ยึดแต่ชื่อเสียงเดิมๆของนักเตะแม้นว่าฟอร์มในปัจจุบันจะไม่ได้อยู่ในฟอร์มที่ดีแล้ว เช่น โกชุนกิ หลายเกมแล้วที่เล่นไม่ดีเลย ไม่วิ่งไม่ support เพื่อน พอบอลจวนตัวก็ switch บอลแถมทำได้ไม่ดีโยนภาระไปให้เพื่อน จ่ายก็ผิดพลาดบ่อยทั้งน้ำหนักและทิศทางเกือบที่ทำให้ทีมเสียอยู่หลายครั้ง
การซื้อนักเตะเข้ามาซื้อตามชื่อเสียงของนักเตะไม่ได้ดูสิ่งที่ทีมต้องการ ซื้อสิ่งที่ทีมขาด เช่นซื้อบาจโจ้ ซื้อมาเพื่อให้เล่นศูนย์หน้าแล้วทีมก็ตั้งใจที่จะใช้บอลโยนยาวเข้าไปให้ศูนย์หน้าเช่นบาจโจ้ใช้ความสามารถตัวเองทำต่อ ซึ่งเขาก็ทำไม่ได้เพราะเบียดกับกองหลังต่างชาติตัวใหญ่ไม่ได้เลย
อยากให้มาดามแป้งดูสิงห์เชียงรายยูไนเต็ดเป็นตัวอย่าง ที่ไม่ใช้ superstar ทุกคนมีพาสชั่นมีความกระหายในการเล่น ทุกคนตั้งใจเล่นและช่วยกัน เป็นทีมที่นักเตะอยู่ด้วยกันมาอย่างยาวนานเล่นด้วยกันอย่างรู้ใจ
ผมสังเกตุหลายทีแล้วว่าวิธีการทำทีมแบบท่าเรือใช้เงินมากแถมเป็นการใช้เงินที่ไม่ได้ส่งเสริมฟุตบอลไทยแต่ส่งเสริมความสุขสบายให้กับนักเตะ superstar ได้มีเงินมีทองใช้อย่างสบาย เล่นฟุตบอลได้อย่างชิวได้เป็นเพื่อนกับเศรษฐี ถ้าการท่าเรือเปลี่ยนแนวคิดใหม่ได้เป็นการสร้างทีมอย่างยั่งยืนไม่เป็นการซื้อ superstar มาเอาความสุขสบายที่สโมสรการท่าเรือ เน้นลงทุนที่สร้างเด็กขึ้นมาเอง ให้โอกาสคนให้เขาได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่ เพื่อคว้าโอกาสที่ดีในชีวิตของเขาและถ้าเขาทำได้ดีก็ส่งเสริมให้เขาไปเล่นที่ทีมในลีกที่สูงกว่า