ถ้าเราใส่แท็กผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
คือช่วงนี้เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะต้องบอกก่อนว่าเราอยู่ม.ปลายเเล้วค่ะเพิ่งขึ้นม.ปลายเลย เรียนสายวิทย์-คณิตค่ะเเล้วเราไม่ได้เรียนเก่งด้วยค่ะ คือตั้งเเต่ม.3กำลังขึ้นม.4เราเครียดมาโดนตลอดเลยค่ะ ตอนก่อนที่จะขึ้นม.3เราเป็นคนที่ร่าเริงมากๆเรียกได้ว่าไม่มีเรื่องเครียดเลยค่ะขนาดว่าติด0เรายังเล่นกับเพื่อนอยู่เลยค่ะ555 เเต่พอเราเริ่มขึ้นม.3ก็มีโควิทพอดีเเถมฐานะที่บ้านก็ไม่ค่อยดีอยู่เเล้วด้วย ครอบครัวเรามีทั้งหมด9คนค่ะเรามีน้องอีก2คนด้วย พ่อพึ่งลาออกจากที่ทำงานก่อนโควิทจะมาเเละตอนนี้ก็ยังไม่มีงานทำค่ะ,เเม่เราก็ไม่ได้ทำงานอยู่เเล้วกลายเป็นว่าปู่กับย่าก็ต้องทำงานเเทน คือเราเครียดในช่วงนี้หนักมากๆ ทั้งเรื่องเรียนที่เรียนเยอะรวมถึงการบ้านด้วย ทั้งที่บ้าน ทั้งโรคระบาดอีก ในช่วงนี้คือตัวเรากับคนในบ้านไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ พ่อเราไม่ได้ทำงานเลยบวกกับเเม่เราที่เล่นพนันออนไลน์เเละเราที่โดนปู่กับย่าบ่นบ่อยมากๆคือเราเหนื่อยกับเรียนออนไลน์ไม่พอยังต้องโดนว่าจากครอบครัวอีก(เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายค่ะเเค่โดนว่านิดหน่อยก็คือน้ำตาไหลเเล้วค่ะ) คือเราร้องไห้เกือบทุกวัน เราคิดมาโดนตลอดว่าเรื่องที่เราเจอมามันเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับเรื่องของคนอื่นๆที่เราเคยเห็นมาเราพยายามปล่อยผ่านเเต่บางที่ก็ไม่ได้จริงๆ เราเครียดจนบางครั้งก็คิดถึงเรื่องตายๆก็มี จริงๆเราปรึกษาเพื่อนบ่อยมากๆเเต่บางเรื่องเราก็พูดไม่ได้จนมันติดอยู่ข้างในที่จะพูดกับใครก็ไม่ได้ เราเหนื่อยมากในเเต่ละวันเรานอนหลังเที่ยงคือเกือบทุกวัน ตื่นมาเข้าเรียนพอสี่โมงครึ่งเราก็นั่งทำการบ้านยาวๆเลยค่ะ น้อยมากที่จะเล่นโทรศัพท์เเล้วสบายใจ เเม่เราไม่ค่อยใส่ใจกับน้องเรารวมถึงเราด้วย เเม่มักจะจับโทรศัพท์ตลอดจนบางทีเราก็หงุดหงิด น้องเราที่เรียนอยู่ป.3 เเม่ก็ไม่ได้สนใจเลยว่าน้องมีเรียนหรือทำอะไรบ้าง เราต้องเป็นคนเปิดให้ตลอดเเต่เราก็มีเรียนด้วยบางครั้งก็ไม่มีเวลาทำอะไรเลย น้องคนกลางตอนนี้ก็ทะเลาะกับเราอยู่อีก เราไม่สามารถคุยกับใครได้เลย เราเหนื่อยมากๆจนอยากหลับเเล้วไม่ตื่นเลยค่ะ
เราไม่อยากร้องไห้ทุกๆวันเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะที่เราจะไม่เครียดบ่อยๆแบบนี้
ปล.เราอาจจะพิมพ์เเล้วทำให้คนอื่นอ่านยาก เราต้องขอโทษด้วยนะคะ🙏
เหนื่อยมากๆเลยค่ะ ควรทำอย่างไรดีคะ
คือช่วงนี้เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะต้องบอกก่อนว่าเราอยู่ม.ปลายเเล้วค่ะเพิ่งขึ้นม.ปลายเลย เรียนสายวิทย์-คณิตค่ะเเล้วเราไม่ได้เรียนเก่งด้วยค่ะ คือตั้งเเต่ม.3กำลังขึ้นม.4เราเครียดมาโดนตลอดเลยค่ะ ตอนก่อนที่จะขึ้นม.3เราเป็นคนที่ร่าเริงมากๆเรียกได้ว่าไม่มีเรื่องเครียดเลยค่ะขนาดว่าติด0เรายังเล่นกับเพื่อนอยู่เลยค่ะ555 เเต่พอเราเริ่มขึ้นม.3ก็มีโควิทพอดีเเถมฐานะที่บ้านก็ไม่ค่อยดีอยู่เเล้วด้วย ครอบครัวเรามีทั้งหมด9คนค่ะเรามีน้องอีก2คนด้วย พ่อพึ่งลาออกจากที่ทำงานก่อนโควิทจะมาเเละตอนนี้ก็ยังไม่มีงานทำค่ะ,เเม่เราก็ไม่ได้ทำงานอยู่เเล้วกลายเป็นว่าปู่กับย่าก็ต้องทำงานเเทน คือเราเครียดในช่วงนี้หนักมากๆ ทั้งเรื่องเรียนที่เรียนเยอะรวมถึงการบ้านด้วย ทั้งที่บ้าน ทั้งโรคระบาดอีก ในช่วงนี้คือตัวเรากับคนในบ้านไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ พ่อเราไม่ได้ทำงานเลยบวกกับเเม่เราที่เล่นพนันออนไลน์เเละเราที่โดนปู่กับย่าบ่นบ่อยมากๆคือเราเหนื่อยกับเรียนออนไลน์ไม่พอยังต้องโดนว่าจากครอบครัวอีก(เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายค่ะเเค่โดนว่านิดหน่อยก็คือน้ำตาไหลเเล้วค่ะ) คือเราร้องไห้เกือบทุกวัน เราคิดมาโดนตลอดว่าเรื่องที่เราเจอมามันเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับเรื่องของคนอื่นๆที่เราเคยเห็นมาเราพยายามปล่อยผ่านเเต่บางที่ก็ไม่ได้จริงๆ เราเครียดจนบางครั้งก็คิดถึงเรื่องตายๆก็มี จริงๆเราปรึกษาเพื่อนบ่อยมากๆเเต่บางเรื่องเราก็พูดไม่ได้จนมันติดอยู่ข้างในที่จะพูดกับใครก็ไม่ได้ เราเหนื่อยมากในเเต่ละวันเรานอนหลังเที่ยงคือเกือบทุกวัน ตื่นมาเข้าเรียนพอสี่โมงครึ่งเราก็นั่งทำการบ้านยาวๆเลยค่ะ น้อยมากที่จะเล่นโทรศัพท์เเล้วสบายใจ เเม่เราไม่ค่อยใส่ใจกับน้องเรารวมถึงเราด้วย เเม่มักจะจับโทรศัพท์ตลอดจนบางทีเราก็หงุดหงิด น้องเราที่เรียนอยู่ป.3 เเม่ก็ไม่ได้สนใจเลยว่าน้องมีเรียนหรือทำอะไรบ้าง เราต้องเป็นคนเปิดให้ตลอดเเต่เราก็มีเรียนด้วยบางครั้งก็ไม่มีเวลาทำอะไรเลย น้องคนกลางตอนนี้ก็ทะเลาะกับเราอยู่อีก เราไม่สามารถคุยกับใครได้เลย เราเหนื่อยมากๆจนอยากหลับเเล้วไม่ตื่นเลยค่ะ
เราไม่อยากร้องไห้ทุกๆวันเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะที่เราจะไม่เครียดบ่อยๆแบบนี้
ปล.เราอาจจะพิมพ์เเล้วทำให้คนอื่นอ่านยาก เราต้องขอโทษด้วยนะคะ🙏