คำพูดฝังใจ

ผมเคยคุยกับผู้หญิงคนนึงมา 2ปีกว่า ผมรักเขาและผมดูเขาก็รักผม แต่เราทะเลาะกันบ่อยๆ ซึ่งผมไม่ชอบการทะเลาะมากๆ ส่วนตัวด้วยที่ตั้งแต่เด็กผมเจอแต่การทะเลาะมาตลอด ผมเลยไม่ชอบมันมากๆ ผมเล่าให้เขาฟังเรื่องทุกอย่างที่ผมไม่โอเค แต่เขาก็ยังทำ เราทะเลาะกันจนผมแบบฝังใจกับคำพูดบางคำพูดของเธอแบบมันทำให้ผมไม่โอเคแบบ เคยฟังคำบางคำแล้วมันจุกอกแล้วน้ำตาจะไหลไหมครับ ไม่ก็แบบปวดหัวจริงๆ ผมเคยขอเขาแล้วนะครับว่าผมไม่รู้ว่าคนอื่นฟังแล้วจะมองว่ามันปกติหรือยังไง แต่บางครั้งสำหรับผมๆไม่ไหวจริงๆ แล้วเธอเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ทำอีก ทะเลาะกันยิงคำพูดเดิมๆใส่ผม จนผมรู้สึกว่ามันบั่นทอนกันมากๆ ไม่ค่อยจะดีกับสุขภาพจิตตัวเอง  จนมีครั้งนึงที่เราทะเลาะกันจนต้องทบทวนความสัมพันธ์ ผมเลยเลือกที่จะหยุดเพื่อรักษาสุขภาพจิตใจตัวเอง ห่างกันมาหลายเดือนมากครับ ผมรู้สึกโอเคมาก กับการใช้ชีวิตคนเดียวผมไม่ค่อยรู้สึกอยากมีแฟน ผมไม่อยากโดนคำพูดแบบนั้น ไม่อยากกลับไปเจอสถานการณ์แบบนั้น อยู่ๆเธอก็ทักมาบอกคิดถึง ผมก็คุยกันมาพักนึง แต่ผมก็รู้แบบในใจมันเหมือนมีอะไรบอกผมว่าอย่าเลยจะกลับไปเจออะไรแบบนั้นอีกหรอ แต่ผมก็รู้ตัวเองเพราะผมยังไม่อยากมีแฟนหรือคุยกับใคร ผมก็คุยกับเธอแบบปกติ แต่พอคุยกลับไปสักพักผมคิดว่าเธอคงไม่น่าจะเป็นแบบเดิมแต่ผมลืมไปว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมคิดงี้ เธอก็มาพร้อมคำพูดเดิมๆที่เธอเองก็รู้ว่าคำพูดพวกนี้ผมไม่โอเคแล้วมันทำร้ายจิตใจผม เหมือนช่วงเวลาที่ผมฮีลตัวเองมันหายวูบไปหมดเลย มันยิ่งตอกย้ำลงไปอีกว่าผมโอเคกับการอยู่คนเดียว