เมื่อปีที่แล้วต้องเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศ ทั้งๆที่แฟนไม่อยากให้ไป แต่เพราะเราตกงานได้งานใหม่ที่ต้องไปทำงานต่างประเทศ จึงตัดสินใจไป เขาคัดค้านเพราะกลัวเรื่องโควิดด้วย แต่เราก้อจะไปเพราะปากท้องมันสำคัญ ไปได้สองเดือนแฟนตรวจเจอเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย (ก่อนหน้านั้นไม่เคยมีอาการ) ผลจากที่เขาปวดท้องมากจึงไปหาหมอ ทำสแกนออกมาเจอก้อนเนื้อประมาณ 10 เซ็นต์อยู่ระหว่างตับ ถุงน้ำดี ลำไส้ และกระเพาะ ผ่าตัดไม่ได้ หมอแนะนำว่าให้ยาคีโมเพื่อให้มันเล็กลงก่อน หมอนัดไปให้ยาในอีกสองอาทิตย์ ในระหว่างที่รอ หมอจ่ายยามอร์ฟีนให้เพื่อระงับความปวด ระหว่างรอให้ยาคีโมอาการเขาทรุดจนต้องเข้า ICU พอรู้ข่าวเราตัดสินใจกลับเมืองไทย ทำเรื่องกับสถานฑูตและจองตั๋วเรียบร้อย แจ้งวันเดินทางกลับให้เขาทราบ แต่อาการทรุดลงเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว ในวันที่เราเดินทางกลับเมืองไทย ช่วงที่รอเปลี่ยนเครื่องญาติส่งข่าวว่าเขาเสียแล้ว เราช็อคอยู่ที่สนามบิน หัวใจสลายมาก ร้องไห้จนเจ้าหน้าที่ของสนามบินเดินมาถามว่ายูเป็นอะไรมากหรือเปล่า ต้องการความช่วยเหลือไหม?? วันที่เดินทางถึงเมืองไทยเป็นวันที่ญาติเอาศพเขาออกจากรพ.เพื่อไปทำพิธี เราต้องเข้าไปกักตัว ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะร้อง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ในทุกๆวันได้แต่วีดิโอคอลกับญาติๆ จนกระทั่งถึงวันเผา เราส่งเขาทางวีดิโอคอล ทุกๆวันได้แต่คิดว่า ถ้าเราไม่เดินทางไปไกลขนาดนั้น เราคงมีโอกาสได้ดูแลเขาอย่างเต็มที่  ผ่านมาจนถึงตอนนี้เกือบปีแล้ว แต่เรายังร้องไห้อยู่แทบทุกวัน ทุกครั้งที่คิดถึงเขามันเศร้าในหัวใจเหลือเกิน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี พยายามทำใจแต่มันก้อยังไม่ไหวเลยสักวัน...