ส่งเงินให้น้องให้แม่

คือผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ผมเป็นพี่ชายคนโต ผมมีน้องสาว1คน พ่อเเม่ผมแยกทางกันตั้งเเต่เด็ก ผมต้องถูกส่งไปอยู่ตากับย่าย ชีวิตวัยเด็กของผม ผ่านไปด้วยความยากลำบาก ได้กินทุกมื้อแต่แต่ละมื้อไม่อร่อยและไม่ได้อิ่ม โตขึ้นมาเรียน ปวส ได้เดือนเดี๋ยวตัดสิ้นใจออกมาทำงานเพราะเบื่อที่ต้องขอเงินพ่อเเม่เเล้วทั้ง2ก็ไม่มีเถียงกัน เลยเปิดโอกาสให้น้องเรียน จนโตก็พอทำงานได้ แต่ก็ต้องส่งเงินค่าเทอมให้น้องบ้างทีก็ส่งให้เเม่บ้างค่ากินก็ต้องส่งให้น้อง คือผมไม่ได้ภูมิใจในตัวเองเลย ถึงเเม้ว่าพ่อจะบอกว่าผมดีก็เถอะที่ส่งเงินให้น้อง เรียนแต่ผมไม่ได้ภูมิใจเลยตลอดเวลาที่ผมโตมา อาหารตอนนี้ดีขึ้นเยอะแต่ก็ใช่ว่าผมจะกินดีๆทุกมื้อผมเลยมองว่า ทำไมผมต้องส่งให้คนอื่นด้วยผมก็เหนื่อยมาตั้งเเต่เด็ก พ่อเเม่ก็เลี้ยงผมตามมีตามเกิดถึงผมจะรับรู้ว่ามีความรักจากพ่อเเม่ แต่ผมไม่ได้ต้องการตอนเด็กๆผมต้องการแค่ของกิน แค่นมเเลตตาซอยสักกล่องยังไม่ได้ซื้อกินนานๆทีจะได้กินเวลากินจะดูดทีละนิด แต่มันก็ไม่สำคัญแค่คิดว่าทำไมถึงไม่พยายามให้น้องมากกว่านี้ แบบนี้กว่าผมจะตั้งหลักได้ก็นานดิถึงจะส่งให้น้องรวมๆไปมันไม่มากแต่สำหรับคนจบ ม6 ค่าแรง330 การดูแลอีกชีวิตมันลำบากเหลือเกินอีกปีเดี๋ยวน้องผมจะจบ ป.ตรี ผมอายุ27คนเราเกิดมา1ครั้ง ผมไม่เชื่อว่าใครจะไม่อยากใช้เงินที่ตัวเองหามา แต่ผมก็ต้องทำด้วยรอยยิ้ม ใครคิดจะมีลูกมีก็ขอให้มีเมื่อพร้อมมีเมื่อคิดว่าเราอยากมี มีเเล้วก็ดูแลลูกดีๆอย่าให้มีความคิดแบบผมเลย