สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่อยากมาเล่าแต่มันไม่ได้เป็นเรื่องที่มีสาระมากนักนะครับ และก็อาจจะฟังดูไม่มีเหตุผล แต่ขอความกรุณาอย่าว่าผมมากนักเลยนะครับ ขอบคุณครับ
พอดีตัวผมเองตั้งแต่ขึ้นม.ปลายขึ้นมา (หรืออาจจะนานกว่านั้นผมไม่แน่ใจ) ผมชอบมีความรู้สึกที่อยากตายขึ้นมาในหลายๆครั้งเลยครับ แต่จะเป็นแค่ความรู้สึกสั้นๆในชั่วครู่หนึ่ง บางครั้งก็อาจจะนานหน่อย ผมลองสังเกตุแล้วมันเป็นความรู้สึกอารมณ์ประมาณว่าผมไม่อยากเป็นตัวปัญหาของคนในครอบครัว เพราะตัวผมเป็นคนที่ขี้เกียจมากใครสั่งอะไรผมก็มักจะหงุดหงิดอยู่ตลอดหรือทำสิ่งที่โดนสั่งมาได้ช้าและไม่ครบถ้วน จนหลายๆครั้งผมรู้สึกผมเกลียดที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ แต่พอผมคิดที่จะเปลี่ยนให้ตัวเองดีขึ้นตัวผมเองมันก็รู้สึกว่ามันยุ่งยากและไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ผมเกลียดตัวเองมากๆเพราะผมมักทำให้แม่ของผมเหนื่อยใจ เหนื่อยกายอยู่ตลอด ผมอยากแสดงถึงความกตัญญูให้สมกับที่แม่ผมพยายามทำเพื่อผมแต่ความเห็นแก่ตัวและอีโก้สูงของผมมันกำลังทำร้ายตัวผมเอง ผมอยากบอกแม่ผมว่าผมขอโทษที่ผมมันเป็นเด็กที่แย่ ก้าวร้าว เห็นแก่ตัว และขี้เกียจขนาดนี้ ผมเกลียดตัวเองที่เกลียดพ่อกับแม่ผมทั้งๆที่พวกท่านก็พยายามเลี้ยงดูผมมาจนโตขนาดนี้ ผมรู้สึกตัวผมมันไร้ประโยชน์ และไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้
อีกสาเหตุนึงที่ผมคิดว่ามันทำให้ผมมีความรู้สึกอยากตายอาจจะเพราะตัวผมเองไม่อยากที่จะทำเรื่องที่มันยุ่งยากอย่างการเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือการพยายามทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อคนอื่นๆ แต่ผมรู้ว่าหากผมไม่ทำก็จะไม่มีใครชอบผมและเห็นว่าผมเป็นบุคคลที่แย่ ผมจึงรู้สึกว่าหากผมตายผมจะได้ไม่ต้องทนทำในสิ่งที่ตนเองไม่อยากทำ ผมรู้ว่ามันฟังดูเห็นแก่ตัวและปัญญาอ่อน แต่มันคือสิ่งที่ผมเป็นจริงๆ
และอีกสาเหตุนึงเพราะตัวผมเองไม่อยากทนเห็นคนที่ผมรักตายไปก่อนผม หรือคนที่ชื่นชมอยากพวกศิลปิน นักร้อง หรือเพื่อนของผมตายไปก่อนผม ผมรู้สึกว่าหากผมตายไปก่อนผมจะได้ไม่ต้องรับรู้กับเรื่องพวกนี้ แต่มันก็จะขัดกับความคิดของผมอีกเพราะถ้าอย่างนั้นคนอื่นก็ต้องมาเจ็บปวดกับการตายของผมซะเองน่ะสิ ใช่ครับไม่แน่พวกเขาก็คงจะเสียใจ แต่นั่นก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ทำให้ผมรู้จักถึงความเห็นแก่ตัวของผมมากขึ้น เพราะผมรู้สึกว่า "ก็ผมอยากตาย ทำไมผมถึงจะตายไม่ได้ ทำไมผมต้องทนความรู้สึกเกลียดตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุขด้วย" อ่า...ผมก็เคยนั่งบอกตัวเองว่าก็ลองสมมุติตอนที่ตัวละครที่ผมรักฆ่าตัวตาย หรือศิลปิน นักร้อง หรือนักแสดงที่ผมชอบฆ่าตัวตายสิ ผมจะไม่เจ็บปวดเลยหรอ ผมก็ไม่อยากให้พวกเขาทำแบบนั้นใช่มั้ยล่ะ.......ใช่ ผมไม่อยาก ผมรู้ว่าความคิดของผมมันงี่เง่าสิ้นดี นั่นจึงทำให้ผมเกลียดตัวเองไง
บางทีแค่คนในครอบครัวผมพูดอะไรนิดหน่อยๆผมก็โกรธแล้วแถมไม่ใช่แค่โกรธเฉยๆพอผมโกรธผมก็มีความรู้สึกอยากตายขึ้นมาในหัวอีก มันเป็นทุกครั้งเลยเวลาที่มีคนพูดอะไรไม่เข้าหูผม หรือเป็นการพูดในเชิงแนะนำสั่งสอน อีโก้ของผมมันก็ไม่รับฟังใดๆแถมยังโกรธใส่คนๆนั้นอีก ไม่ว่าใครทำอะไรผมก็โกรธไปหมด และยิ่งช่วงนี้มันก็มากขึ้นด้วย ผมมักตีแมวของผมบ่อยๆเพียงแค่เพราะว่าพวกมันร้องเสียงดัง หรือบางครั้งที่พวกมันทำผิดผมก็โกรธเลือดขึ้นหน้า บังคับตัวเองไม่ได้ ตีแมวของผมแรงมากๆ ผมรู้สึกขอโทษกับพวกมันเพราะผมทำเกินไป บางครั้งผมก็คิดว่าถ้าแมวตัวนันมันคือผม ผมคงเกลียดเจ้านายคนนี้มากๆ
สรุปก็คือผมเกลียดตัวเองที่มีความรู้สึกอยากตายทั้งที่ชีวิตผมมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น กลับกันถือว่าดีกว่าคนอื่นไปหลายๆคนด้วยซ้ำ ทำไมผมถึงอ่อนแอขนาดนี้ ผมเกลียดตัวเอง ผมไม่ชอบความคิดของผม แต่ผมก็ไม่สามารถแก้นิสัยของผมได้ เพราะผมมันขี้เกียจและเห็นแก่ตัว ผมขอโทษถ้าหากโพสต์นี้มันยาวมากๆจนพวกคุณคงไม่อยากอ่าน เอาจริงๆพวกคุณไม่ต้องอ่านก็ได้ ผมแค่อยากมาระบายความโง่เง่า และบ้าบอของตัวผมเองเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมจะไม่ฆ่าตัวตายหรอกผมกลัวเกินไปที่จะทำ ผมแค่อยากให้เวลาตายของผมมาถึงเร็วๆแต่ในอีกใจนึงผมก็ยังไม่อยากตาย ผมขอโทษหากโพสต์นี้ทำให้ใครหลายคนไม่ชอบใจหรืออาจจะทำให้วันของใครบางคนหม่นหมอง ผมขอขอโทษเอาไว้ตรงนี้
ถ้าคุณอ่านจนจบผมอยากขอบคุณคุณ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจผมเพราะผมไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะเกลียดหรือจะอะไรยังไงกับผม ผมแค่อยากระบายมันออกมา ขอบคุณครับ
ผมที่เป็นคนแบบนี้พวกคุณคิดว่ามีค่าพอที่จะให้คนอื่นสนใจรึไม่
พอดีตัวผมเองตั้งแต่ขึ้นม.ปลายขึ้นมา (หรืออาจจะนานกว่านั้นผมไม่แน่ใจ) ผมชอบมีความรู้สึกที่อยากตายขึ้นมาในหลายๆครั้งเลยครับ แต่จะเป็นแค่ความรู้สึกสั้นๆในชั่วครู่หนึ่ง บางครั้งก็อาจจะนานหน่อย ผมลองสังเกตุแล้วมันเป็นความรู้สึกอารมณ์ประมาณว่าผมไม่อยากเป็นตัวปัญหาของคนในครอบครัว เพราะตัวผมเป็นคนที่ขี้เกียจมากใครสั่งอะไรผมก็มักจะหงุดหงิดอยู่ตลอดหรือทำสิ่งที่โดนสั่งมาได้ช้าและไม่ครบถ้วน จนหลายๆครั้งผมรู้สึกผมเกลียดที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ แต่พอผมคิดที่จะเปลี่ยนให้ตัวเองดีขึ้นตัวผมเองมันก็รู้สึกว่ามันยุ่งยากและไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ผมเกลียดตัวเองมากๆเพราะผมมักทำให้แม่ของผมเหนื่อยใจ เหนื่อยกายอยู่ตลอด ผมอยากแสดงถึงความกตัญญูให้สมกับที่แม่ผมพยายามทำเพื่อผมแต่ความเห็นแก่ตัวและอีโก้สูงของผมมันกำลังทำร้ายตัวผมเอง ผมอยากบอกแม่ผมว่าผมขอโทษที่ผมมันเป็นเด็กที่แย่ ก้าวร้าว เห็นแก่ตัว และขี้เกียจขนาดนี้ ผมเกลียดตัวเองที่เกลียดพ่อกับแม่ผมทั้งๆที่พวกท่านก็พยายามเลี้ยงดูผมมาจนโตขนาดนี้ ผมรู้สึกตัวผมมันไร้ประโยชน์ และไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้
อีกสาเหตุนึงที่ผมคิดว่ามันทำให้ผมมีความรู้สึกอยากตายอาจจะเพราะตัวผมเองไม่อยากที่จะทำเรื่องที่มันยุ่งยากอย่างการเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือการพยายามทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อคนอื่นๆ แต่ผมรู้ว่าหากผมไม่ทำก็จะไม่มีใครชอบผมและเห็นว่าผมเป็นบุคคลที่แย่ ผมจึงรู้สึกว่าหากผมตายผมจะได้ไม่ต้องทนทำในสิ่งที่ตนเองไม่อยากทำ ผมรู้ว่ามันฟังดูเห็นแก่ตัวและปัญญาอ่อน แต่มันคือสิ่งที่ผมเป็นจริงๆ
และอีกสาเหตุนึงเพราะตัวผมเองไม่อยากทนเห็นคนที่ผมรักตายไปก่อนผม หรือคนที่ชื่นชมอยากพวกศิลปิน นักร้อง หรือเพื่อนของผมตายไปก่อนผม ผมรู้สึกว่าหากผมตายไปก่อนผมจะได้ไม่ต้องรับรู้กับเรื่องพวกนี้ แต่มันก็จะขัดกับความคิดของผมอีกเพราะถ้าอย่างนั้นคนอื่นก็ต้องมาเจ็บปวดกับการตายของผมซะเองน่ะสิ ใช่ครับไม่แน่พวกเขาก็คงจะเสียใจ แต่นั่นก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ทำให้ผมรู้จักถึงความเห็นแก่ตัวของผมมากขึ้น เพราะผมรู้สึกว่า "ก็ผมอยากตาย ทำไมผมถึงจะตายไม่ได้ ทำไมผมต้องทนความรู้สึกเกลียดตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุขด้วย" อ่า...ผมก็เคยนั่งบอกตัวเองว่าก็ลองสมมุติตอนที่ตัวละครที่ผมรักฆ่าตัวตาย หรือศิลปิน นักร้อง หรือนักแสดงที่ผมชอบฆ่าตัวตายสิ ผมจะไม่เจ็บปวดเลยหรอ ผมก็ไม่อยากให้พวกเขาทำแบบนั้นใช่มั้ยล่ะ.......ใช่ ผมไม่อยาก ผมรู้ว่าความคิดของผมมันงี่เง่าสิ้นดี นั่นจึงทำให้ผมเกลียดตัวเองไง
บางทีแค่คนในครอบครัวผมพูดอะไรนิดหน่อยๆผมก็โกรธแล้วแถมไม่ใช่แค่โกรธเฉยๆพอผมโกรธผมก็มีความรู้สึกอยากตายขึ้นมาในหัวอีก มันเป็นทุกครั้งเลยเวลาที่มีคนพูดอะไรไม่เข้าหูผม หรือเป็นการพูดในเชิงแนะนำสั่งสอน อีโก้ของผมมันก็ไม่รับฟังใดๆแถมยังโกรธใส่คนๆนั้นอีก ไม่ว่าใครทำอะไรผมก็โกรธไปหมด และยิ่งช่วงนี้มันก็มากขึ้นด้วย ผมมักตีแมวของผมบ่อยๆเพียงแค่เพราะว่าพวกมันร้องเสียงดัง หรือบางครั้งที่พวกมันทำผิดผมก็โกรธเลือดขึ้นหน้า บังคับตัวเองไม่ได้ ตีแมวของผมแรงมากๆ ผมรู้สึกขอโทษกับพวกมันเพราะผมทำเกินไป บางครั้งผมก็คิดว่าถ้าแมวตัวนันมันคือผม ผมคงเกลียดเจ้านายคนนี้มากๆ
สรุปก็คือผมเกลียดตัวเองที่มีความรู้สึกอยากตายทั้งที่ชีวิตผมมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น กลับกันถือว่าดีกว่าคนอื่นไปหลายๆคนด้วยซ้ำ ทำไมผมถึงอ่อนแอขนาดนี้ ผมเกลียดตัวเอง ผมไม่ชอบความคิดของผม แต่ผมก็ไม่สามารถแก้นิสัยของผมได้ เพราะผมมันขี้เกียจและเห็นแก่ตัว ผมขอโทษถ้าหากโพสต์นี้มันยาวมากๆจนพวกคุณคงไม่อยากอ่าน เอาจริงๆพวกคุณไม่ต้องอ่านก็ได้ ผมแค่อยากมาระบายความโง่เง่า และบ้าบอของตัวผมเองเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมจะไม่ฆ่าตัวตายหรอกผมกลัวเกินไปที่จะทำ ผมแค่อยากให้เวลาตายของผมมาถึงเร็วๆแต่ในอีกใจนึงผมก็ยังไม่อยากตาย ผมขอโทษหากโพสต์นี้ทำให้ใครหลายคนไม่ชอบใจหรืออาจจะทำให้วันของใครบางคนหม่นหมอง ผมขอขอโทษเอาไว้ตรงนี้
ถ้าคุณอ่านจนจบผมอยากขอบคุณคุณ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจผมเพราะผมไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะเกลียดหรือจะอะไรยังไงกับผม ผมแค่อยากระบายมันออกมา ขอบคุณครับ