อายุ 30 แต่โสดสนิทตั้งแต่เกิด ตั้งเป้าว่าอยากลองมีความรักซักครั้งในชีวิต

เรารู้สึกประหม่าเวลาเข้าสังคม วางตัวไม่เป็น เวลาพูดจาติดๆขัด คิดช้า พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง พูดผิดบ้างไรบ้าง แล้วเป็นบ่อยด้วย คือไม่ได้เมาเหล้านะ จะเป็นเฉพาะวลาพูดกับคนอื่นๆที่ไม่ใช่คนในครอบครัว แต่เวลาพิ

พูดไปชอบยิ้มแก้เขินไประหว่างพูด แล้วก็หน้าแดง เวลาคุยยาวๆกับคนที่ไม่สนิท (ในหัวไม่ได้คิดเชิงชู้ชายชู้สาวนะ ฮ่า คิดว่าตื่นเต้นมากตอนนั้น) แล้วอีกฝ่ายฟังเราพูด มองแล้วยิ้มกลับมากลายเป็นเราประหม่า นึกว่

ถ้าเธอได้ล๊อคเป้าใคร รุกแรงมาก สุดท้ายก็นก ทุกราย ผู้หนีไปด้วยความกลัว 55 แล้วเธอก็จะกลับมานั่งบ่น โสดเพราะวันๆทำแต่งาน ล๊อคเป้า รุกแรง นก วนเวียนอยู่อย่างเนี้ย ใครถามก็โสดเพราะวันๆทำแต่งาน ไม่สนใจปู

ใครเคยเจอปัญหาเหล่านี้บ้างคะ คนคิดว่ามีแฟนแล้วเลยไม่จีบ ทั้งที่ก็โสดสนิทมาหลายปี เพื่อนและคนรู้จักชอบบอกว่าอายุเยอะแล้วอย่าเลือกเยอะนักเลย ทั้งๆที่ไม่มีให้เลือกซักกะคน นอกจากพวกหมาหยอกไก่สนุกไปวันๆ ลด

สนิทในฐานะคนร่วมงาน แต่ในกลุ่มมีสนิทกันอีกหลายคน เราวางตัวตลอดว่าไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษ พอเราเลิกกับแฟน เหมือนเค้าต้องการรุกมากขึ้น เรายิ่งทิ้งระยะห่างให้เค้าเลิกคิดซะที เพราะเราก็อยากรักษามิตรภาพไว้

สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้เเรกของเรานะไม่รู้จะเริ่มยังไงดี คือตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่เรียกว่ามือที่สามค่ะ คือเรารู้จักพี่คนนึง (นามสมมุติว่าพี่เอ)มาซักพักเราเจอกันเพราะงานค่ะ เราเริ่มสนิทกันมาเรื่อยๆจนเรา

มีเพื่อนที่สนิท​กันอยู่คนนึง เป็น ผญ.ค่ะ เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันสมัย 20ปีที่แล้ว นางแต่งงานมีครอบครัวย้ายไปอยู่เมืองนอก กลับมาเจอกัน แล้วมีโปรเจคร่วมกัน แล้วก็คุยกันเรื่องอดีต สมัยเรียนเรื่องเพื่อนๆ นู

อยากมีแฟนเหมือนกับคนอื่นเค้าบ้าง อยากมีคนคอยปลอบ เข้าใจและคอยกอดเวลาเหนื่อยๆ ตัวเจ้าของกระทู้เองไม่รู้ตัวเองเป็นฝ่ายไหน เพราะเมื่อก่อนที่เคยคบกะเพื่อนคนหนึ่งสมัยมหาวิทยาลัย เราพูดได้ไม่เต็มปากกว่าเป็