ขอพื้นที่ละบายค่ะ
เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ทางบ้านไม่เคยเข้าใจเราเลย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน แต่ก่อนหน้าที่เราจะมาเรียนในระดับนี้ (เราเป็นเด็ก 63 ค่ะ และเป็นช่วงโควิดระบาดใหม่ๆ) เขาตั้งความหวังกับเราไว้สูงมากๆ(อันนี้พอเขาใจค่ะ) เกรดอย่าให้ต่ำกว่าเท่านี้ ค่อนข้างเครียดทุกวัน (เคยคิดจะฆ่าตัวตายเหมือนกันค่ะ แค่ได้แต่คิดเท่านั้น เพราะเรามองอนาคตอยากหางานใช้หนีทางบ้านและของตัวเอง)
แล้วดันเจอปัญหาช่วงโควิดระบาดใหม่ๆอีก เรียนออนไลน์มาก็เจอปัญหาเลยเรียนไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่ก็พยายามผ่านเทอม 1 มาได้ พอเกรดออก สำหรับเรามันค่อนข้างหน้าพอใจค่ะได้ A มาก็หลายตัว เราก็เอาให้เขาดูแต่เขาให้ก็ไม่ได้พูดอะไร (เราก็ไม่รู้ในใจเขาคิดอะไรอยู่เพราะเขาไม่พูดออกมา)
***อยากฝากพ่อแม่หรือผู้ปกครองว่าชมเขาเถอะค่ะ ชมอะไรก็ได้ เขาไม่เหลิงหรอกค่ะ เขาจะดีใจด้วยซ้ำว่าที่เขาพยามทำมาเนี่ยเขาประสบความสำเร็จไปอีกก้าว คำพูดดีๆคำพูดนึงมันเป็นกำลังใจสำคัญสำหรับเขาเลยค่ะ***
พอมาเทอม 2 ซึ่งก็มีทั้งออนไลน์และเรียนที่มหาลัย เริ่มเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ ภาระงานเพิ่มขึ้น งานกลุ่มก็มี สอบย่อย สอบกลางภาค/ปรายภาค เราพยายามมากค่ะ ปรึกษาเพื่อนให้เพื่อนช่วยสอนบ้าง เรารู้สถานะการณ์แล้วค่ะว่าเทอมนี้หนักจริงสำหรับเรา พอทุกอย่างเสร็จก็จบกับเทอม 2
หลังจากนั้นจะเป็นช่วงเกรดออกเราก็เช็คตลอดว่าวิชานี้เป็นอย่างไรบ้าง 2-3 เดือนก็มีใบเกรดส่งมาถึงบ้าน ตามคาดค่ะดีบ้างแย่บ้าง แต่สำหรับเราว่าไม่ได้แย่เลยค่ะ B+ หลายวิชา มี c บ้างสลับกันไป (แต่ก่อนเราชอบเทียบเกรดกับเพื่อนค่ะ บางทีเพื่อนได้มากกว่าเราและก็รู้สึกกดดันตัวเอง ***อันนี้ไม่ดีค่ะ*** หลังจากนั้นเราก็เลยปลง ทำให้เต็มที่ก็พอ)
แล้วเราก็เอาเกรดให้เขาดู เขาถามว่าทำไมเกรดเทอมนี้น้อยกว่าเทอมที่แล้ว (ซึ่งเขาพูดมาตลอดค่ะตั้งแต่เราเรียน ม.ต้น-ปวช.-ปวส.-มหาลัย) เราก็อธิบายไปว่าวิชานี้ค่อนข้างยากและไม่ค่อยถนัด วิชานี้เรียนอะไรทำอะไรบ้าง ซึ่งเขาก็ดูทุกวิชานะคะ เราก็เลยกึ่งถามกึ่งบอกไปว่าอยากให้มานั่งเรียนด้วยกัน แล้วเขาก็พูดทิ้งท้ายว่าอย่าติด F ก็แล้วกัน เรานี่เหม่อเลยค่ะ ความคิดฟุ้งกระจายไปทั่ว ได้แต่เสียใจในใจ
เราเคยอธิบายให้เขาฟังในเรื่องเรียนทั้งด้วยคำพูด การกระทำ แต่เขาก็เอาคำพูดมาพูดว่า " เรียนให้ดีอย่าให้ตกก็พอ " ส่วนอีกคนพูดว่า(เราจำได้ฝังใจค่ะ) " ยังตายไม่ได้ยังส่งลูกเรียนไม่จบ " ตอนนั้นอยากร้องไห้เหมือนกันค่ะแต่มันร้องไม่ออก
ทั้งหมดที่อยากละบายก็มีแค่นี้แหละค่ะ
อยากฝากใครที่เข้ามาอ่านหรือมีประสบการณ์คล้ายกัน ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะคะ หาอะไรดู หาอะไรทำแล้วตัวเราเองมีความสุข จะทุกข์หรือสุขขอให้ฟันฟ่าไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
[code]ใส่โค้ด
[/code]
ขอพื้นที่ละบาย - ถ้าเขาเข้าใจเราก็คงจะดี
เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ทางบ้านไม่เคยเข้าใจเราเลย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน แต่ก่อนหน้าที่เราจะมาเรียนในระดับนี้ (เราเป็นเด็ก 63 ค่ะ และเป็นช่วงโควิดระบาดใหม่ๆ) เขาตั้งความหวังกับเราไว้สูงมากๆ(อันนี้พอเขาใจค่ะ) เกรดอย่าให้ต่ำกว่าเท่านี้ ค่อนข้างเครียดทุกวัน (เคยคิดจะฆ่าตัวตายเหมือนกันค่ะ แค่ได้แต่คิดเท่านั้น เพราะเรามองอนาคตอยากหางานใช้หนีทางบ้านและของตัวเอง)
แล้วดันเจอปัญหาช่วงโควิดระบาดใหม่ๆอีก เรียนออนไลน์มาก็เจอปัญหาเลยเรียนไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่ก็พยายามผ่านเทอม 1 มาได้ พอเกรดออก สำหรับเรามันค่อนข้างหน้าพอใจค่ะได้ A มาก็หลายตัว เราก็เอาให้เขาดูแต่เขาให้ก็ไม่ได้พูดอะไร (เราก็ไม่รู้ในใจเขาคิดอะไรอยู่เพราะเขาไม่พูดออกมา)
***อยากฝากพ่อแม่หรือผู้ปกครองว่าชมเขาเถอะค่ะ ชมอะไรก็ได้ เขาไม่เหลิงหรอกค่ะ เขาจะดีใจด้วยซ้ำว่าที่เขาพยามทำมาเนี่ยเขาประสบความสำเร็จไปอีกก้าว คำพูดดีๆคำพูดนึงมันเป็นกำลังใจสำคัญสำหรับเขาเลยค่ะ***
พอมาเทอม 2 ซึ่งก็มีทั้งออนไลน์และเรียนที่มหาลัย เริ่มเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ ภาระงานเพิ่มขึ้น งานกลุ่มก็มี สอบย่อย สอบกลางภาค/ปรายภาค เราพยายามมากค่ะ ปรึกษาเพื่อนให้เพื่อนช่วยสอนบ้าง เรารู้สถานะการณ์แล้วค่ะว่าเทอมนี้หนักจริงสำหรับเรา พอทุกอย่างเสร็จก็จบกับเทอม 2
หลังจากนั้นจะเป็นช่วงเกรดออกเราก็เช็คตลอดว่าวิชานี้เป็นอย่างไรบ้าง 2-3 เดือนก็มีใบเกรดส่งมาถึงบ้าน ตามคาดค่ะดีบ้างแย่บ้าง แต่สำหรับเราว่าไม่ได้แย่เลยค่ะ B+ หลายวิชา มี c บ้างสลับกันไป (แต่ก่อนเราชอบเทียบเกรดกับเพื่อนค่ะ บางทีเพื่อนได้มากกว่าเราและก็รู้สึกกดดันตัวเอง ***อันนี้ไม่ดีค่ะ*** หลังจากนั้นเราก็เลยปลง ทำให้เต็มที่ก็พอ)
แล้วเราก็เอาเกรดให้เขาดู เขาถามว่าทำไมเกรดเทอมนี้น้อยกว่าเทอมที่แล้ว (ซึ่งเขาพูดมาตลอดค่ะตั้งแต่เราเรียน ม.ต้น-ปวช.-ปวส.-มหาลัย) เราก็อธิบายไปว่าวิชานี้ค่อนข้างยากและไม่ค่อยถนัด วิชานี้เรียนอะไรทำอะไรบ้าง ซึ่งเขาก็ดูทุกวิชานะคะ เราก็เลยกึ่งถามกึ่งบอกไปว่าอยากให้มานั่งเรียนด้วยกัน แล้วเขาก็พูดทิ้งท้ายว่าอย่าติด F ก็แล้วกัน เรานี่เหม่อเลยค่ะ ความคิดฟุ้งกระจายไปทั่ว ได้แต่เสียใจในใจ
เราเคยอธิบายให้เขาฟังในเรื่องเรียนทั้งด้วยคำพูด การกระทำ แต่เขาก็เอาคำพูดมาพูดว่า " เรียนให้ดีอย่าให้ตกก็พอ " ส่วนอีกคนพูดว่า(เราจำได้ฝังใจค่ะ) " ยังตายไม่ได้ยังส่งลูกเรียนไม่จบ " ตอนนั้นอยากร้องไห้เหมือนกันค่ะแต่มันร้องไม่ออก
ทั้งหมดที่อยากละบายก็มีแค่นี้แหละค่ะ
อยากฝากใครที่เข้ามาอ่านหรือมีประสบการณ์คล้ายกัน ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะคะ หาอะไรดู หาอะไรทำแล้วตัวเราเองมีความสุข จะทุกข์หรือสุขขอให้ฟันฟ่าไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
[code]ใส่โค้ด
[/code]