พูดคนเดียวมันผิดแล้วก็แปลกมากไหมคะ

เราเคยคุยเล่นๆกับแม่ค่ะจำไม่ได้ชัดมากว่าหัวข้อที่เคยคุยตอนนั้นคืออะไรแต่เหมือนจะคล้ายๆว่าเป็นเรื่องของคนๆนึงที่ชอบพูดคนเดียว แล้วทีนี้ด้วยความที่เราสนิทแล้วก็คุยกับแม่ทุกเรื่องเราก็พูดเป็นประโยคบอกเล่าไปเฉยๆว่าเราก็คุยคนเดียวเหมือนกันนะแต่เราจะเป็นเหมือนแบบมีเราแล้วก็มีอีกคนนึงในหัว แม่ก็พูดออกมาเลยค่ะว่ามันไม่ดีมันจะเหมือนคนบ้าตรงท้ายซอยรู้มั้ยที่คุยกับใครก็ไม่รู้ เราก็บอกแม่ไปค่ะว่าเราไม่ได้อะไรขนาดนั้นแม่ก็บอกมาอีกว่าไม่จริงตอนอยู่กับแม่แม่ยังเคยเห็นเราพูดเลย เอาจริงๆคือเราไม่รู้เลยว่าพูดตอนไหน แม่ก็บอกว่าถามเองตอบเองยังเคยเลย แม่เราดูทำท่าทีจริงจังมากตอนพูด

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวอย่างสิ่งที่เราพูดมันก็จะเป็นแบบ   คือกูง่วงแต่กูก็ไม่อยากนอนเอาไงดีวะ นอนเลยดีปะ   

คือมันเป็นสิ่งที่เราสงสัยมานานมากๆเลยค่ะว่าคุยคนเดียวมันผิดนักหรอคะมันดูแปลกขนาดนั้นเลยเลยหรอกับการที่พูดคนเดียว ถามเองตอบเอง แล้วก็แทนเรากับเขาที่เราคุยในหัวคือบางทีเราก็คุยเล่นๆมั้ยคะทำไมแม่ต้องดูจริงจังขนาดนั้นด้วย