เราควรจะทำไงดีคะ(เรื่องเพื่อน)

ขอเล่าก่อนนะคะเรามีเพื่อนอยู่คนนึงขอใช้นามสมมุติว่าAนะคะ Aเป็นเพื่อนสนิทคบกันมาได้4ปีแล้วค่ะแต่วันนึงเหมือนเขาตีตัวออกห่างจากเราค่ะแล้วก็ไปเข้าหาเพื่อนกลุ่มคือกลุ่มมีทั้งเราและเขาอยู่ด้วยนะคะเราก็พอเข้าใจว่าแบบอาจจะอยากสนิทกับเพื่อนคนอื่นบ้างแต่ทำไมถึงขั้นทิ้งเราอะแล้วทิ้งเราไว้คนเดียวคือทั้งกลุ่มเลยนะคะให้กินข้าวคนเดียวคาบว่างก็นั่งเฉยๆอยู่คนเดียวแต่ก็มีเพื่อนในห้องเข้ามาคุยบ้างแต่กลุ่มนั้นไม่เคยคุยกับเราเลยค่ะเราไม่รู้ตัวเองว่าเราผิดอะไรพยายามคิดทั้งคืนเลยค่ะแต่มันคิดไม่ออกจริงๆก่อนที่เขาจะห่างจากเราเนาทำดีกับเขาซะส่วนใหญาค่ะช่วยสอนการบ้านสอนเล่นเกมช่วยปลอบเขารับฟังทุกปัญหาช่วยนู่นนี่นั่นแต่เราไม่รู้เลยค่ะเราก็แบบทักไปขอโทษเขาเขาก็บอกประมาณขอโทษอะไรเราก็แบบไม่รัอะแค่บอกอยากขอโทษเฉยๆเป็นแบบนั้นประมาณ6เดือนแต่วันนึงอยู่ดีๆเพื่อนในกลุ่มนั้นคนนึงมาชวนเราไปกินข้าวด้วยค่ะขอใช้นามสมมุติว่าBนะคะแต่Aเพื่อนเราไม่ค่อยคุยกับเราเลยค่ะส่วนมากคุนแต่กับเพื่อนในกลุ่มตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มก็คุยกับเรามากขึ้นจากแต่ก่อนด้วยค่ะแล้วพอเรากินข้าวด้วยกันมากขึ้นๆคือตอนนั้นเราสนิทกับBแล้วนะคะคือเราถูกเพื่อนAชวนเราเข้ากลุ่มค่ะคือเราดีใจมากเลยอยากมีเพื่อนเป้นกลุ่มสักทีแล้วก็Aสนิทกับเรามากขึ้นด้วยค่ะแต่เราสงสัยว่าทำไมถึงลืมเราแล้วปล่อยให้ทิ้งเราไว้คนเดียวเราเลยถามAก่อนหน้านี้Aโดนเพื่อนในกลุ่มเกลียดค่ะทั้งหมดเลยยกเว้นเรานะคะแต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นเกลียดเพราะคนในกลุ่มขู่ว่าถ้าไม่เกลียดมันจะเตะเราออกจากกลุ่มแต่เราไม่ได้ทำอะไรแย่ๆใส่Aเลยค่ะไม่ได้ด่าไม่ได้ว่าเราเป็นเหมือนเซฟโซนของเขาไปแล้วด้วยในตอนนั้นแล้วเพื่อนในกลุ่มใช้เราให้พาเขาไปกินข้าว2ต่อ2ค่ะเพราะเขารําคาญAไม่อยากกินข้าวกับเขาเราก็ยอมๆไปค่ะเป็นแบบนั้นอยู่2สัปดาAก็เหมือนไม่ได้อะไรเลยนะคะมีความสุขด้วยตอนกินข้าวกับเรากลับมาตอนที่เราถามเขาค่ะเขาบอกว่า“แกเหมือนกับเราเลยเราก็โดนทิ้งแบบนี้เหมือนกัน”เขาตอบมาแบบนี้ค่ะแล้วเราก็เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับเพื่อนในกลุ่มให้เขาฟังหมดเลยทั้งใช้เราเป็นเครื่องมือกรืออะไรต่างๆเราไม่รู้ว่าเราตัดสินใจถูกมั้ยที่บอกแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ได้อะไรเลยนะคะคือเขารู้อยู่แล้วค่ะเราก็ปลอบแล้วให้กลจอยู่พักนึงแล้วเราก็เล่าเรื่องของเราให้ฟังทั้งตอนถูกโดนทิ้งตอนที่ได้กินข้าวคนเดียวแล้วก็มีประโยคนึงที่เราพูดค่ะแล้วเขาส่วนกลับมาคือ“เพื่อนในกลุ่มเตะเราออกมาตอนไหนไม่รู้พอรู้ตัวก็ถูกทิ้งแล้ว”เขาสวนกลับมาว่า“แกไม่ได้ถูกทิ้งไม่มีใครเตะแกออก”แล้วตอนนั้นเราพูดออกมาเลยค่ะประมาณไม่ถูกทิ้งหรอแล้วทำไมเราถึงได้กินข้าวคนเดียยทำไมถึงเราได้แต่มองเพื่อนในกลุ่มเล่นกันทั้งๆที่เราได้แต่มองทำไมถึงปล่อยเราไว้เขาน่าจะรู้ตัวนะว่าเราหายไปในกลุ่มตอนไหนแต่ตั้ง6เดือนเลยอะไม่สังเกตกันบ้างหรอเราไม่เคยพูดเลยว่าเราจะไปกินข้าวคนเดียวอะแต่เรากลับได้กินข้าวคนเดียวก็ไม่ต่างอะไรจากถูกทิ้งปะวะแล้วเพื่อนในกลุ่มแกอีกมาว่าเรามาด่าเราบ้างแล้วเขาก็ตอบแค่อืมๆค่ะแล้วแนะนำให้ไปบอกพวกคนในกลุ่มค่ะเราก็ปฏิเสธทันทีเพราะเราคิดว่าบอกไปมันจะมีอะไรดีขึ้นหรอกแค่เรื่องทำของคนอื่นหายมันยังไม่รู้สึกผิดเลยAก็เหมือนบังคับเราให้บอกในกลุ่มค่ะแล้วตอนนั้นเราบอกAประมาณที่เราเล่ามาถึงขนาดนี้มีคนทิ้งเรามีคนปล่อยเราไว้คนเดียวยังไม่รู้อีกหรอวะใครมันบอกก็คนในกลุ่มไงเราก็แบบรู้สึกไม่ไหวแล้วอะค่ะ“ก็แกไงที่ทิ้งเราไว้อะ”เขาก็ตอบแบบอืมๆแค่นั้นเลยค่ะเราต้องการคำขอโทษจากเขาเฉยๆแต่เขากลับมาบอกอีกว่า“ช่าง กูไม่ยุ่งกับแล้วไปไหนก็ไปเลย”ตอนนั้นเรานํ้าตาคลอเลยค่ะเราก็บอกไปแบบแค่ขอโทษแค่นี้พูดไม่ได้หรอแล้วเขาก็หนีหายไปเลยค่ะ เราไม่รู้ทำแบบนั้นมันถูกแล้วมั้ยแต่เราทำไปแล้วอะค่ะเพราะอารมณ์ตอนนั้นด้วย เราควรทำไงดีคะแบบเอาไงต่อดีเราไม่รู้เลยค่ะว่าควรทำยังไงต่อจะปล่อยไปแบบนี้ก็ไม่ได้ไม่รู้เลย