คนเห็นผีหลายคนเคยหนักใจกับชีวิตตัวเองกันบ้างไหมครับ

แบบว่าเราจะเล่าเรื่องพวกนี้ให้ใครฟังแถบไม่ได้เลย บ้างที่เราเห็น เราสัมผัสได้ เคยรู้สึกเหนื่อย
หรือเคยคิดไหมครับว่าทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ อยากรู้ว่าคนเห็นผีหลายคนดีใจหรือเสียใจในความสามารถของตัวเองตรงนี้ครับ
บ้างที่เราไปเล่าให้คนไม่เคยเห็นให้เชื่อ เขาก็จะหาว่าเราบ้า มันไม่มีจริงหรอก แต่คือเราสัมผัสได้ไงครับ
เรารู้ว่าอะไรคืออะไร เรารู้ว่าโลกหลังความตายมันมี เราสัมผัสได้ บ้างที่ผมก็คิดนะครับว่า
ผมก็ไม่ได้อยากเห็นสิ่งเรานี้เลย บ้างครั้งมันก็น่ากลัว บ้างครั้งมันก็สยอง บ้างครั้งมันก็รู้สึกหดหู่ใจ
บ้างครั้งก็คิดว่าอยากเอาความสามารถพวกนี้ส่งคืนกลับไปจังเลยครับ ทรมานมากเลยครับ