เบื่อชีวิต

เราเบื่อชีวิตมาก จากจน ไม่มีกิน วันนี้แม่โทรมาบ่นๆ ไม่มีกินทุกวัน เราไม่ได้เรื่องเหมือนลูกหลานคนอื่น ทุกครั้งที่โทรมา ก็บ่นเรื่องบิลโทรศัพท์ นู้นนี่  เราก็ไม่มีกินเหมือนกัน จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที้เราได้สัมผัสข้าวคือเมื่อไหร่ กินแต่มาม่า เราท้อ  เมื่อไหร่มันจะดีขึ้น ยิ่งคนในครอบครัวมาบั่นทอนยิ่งแย่  มันแย่ไปหมด ใครจะมองไม่ดีก็ช่างเรารู้ตัวเองดี และคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว อยากบ่น อยากระบาย ท้อสุด อยากตาย ที่พักเรามีห้าชั้น อยากโดดลงมาให้มันจบๆ ไม่กลัวตาย แต่กลัว เจ้าของเดือดร้อน คนพักกลัวผีเราอีก กลัวไม่ตายพิการเป็นภาระครอบครัวอีก เหนื่อย