ผมต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าผมผิด ผมขอคำปรึกษาจริงๆเพราะตอนนี้ผมทุกข์ใจมากครับ
ผมมีครอบครัวมีลูกอยู่แล้วและผมได้มีผู้หญิงอีกคนจนเธอท้อง(ภรรยาผมรับรู้มาตลอดว่าผมมีผู้หญิงคนนั้นและท้อง) ตอนนี้ลูกกำลังอยู่ในวัยน่ารัก แต่ผมขอเจอลูก ขอรับรองบุตรทางฝั่งนั้นเขาไม่ยอมและกีดกันผมไม่ให้เจอทั้งตัวแม่เด็กและเด็กผมเจอเธอครั้งสุดท้ายตอนเธอท้องได้ 5เดือน จากนั้นถึงตอนนี้ผมไม่เคยได้เจอเธอเลยได้แต่แอบมองแอบส่องดูรูปลูก ผมบอกเธอว่าผมอยากรับรองบุตรเธอไม่ยอมโดยให้เหตุผลที่ว่าในวันที่เธออุ้มท้องลูกผมไม่เคยสนใจหรือแม้แต่จะถามถึงหรือให้กำลังใจเธอเลยกับการอุ้มท้องไม่มีพ่อกับการที่บ้านเธอต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง ในวันที่เธอซึมเศร้าต้องการกำลังใจผมมีแต่คำพูดทำให้เจ็บปวดด่าลูกว่าลูกคือลูกเมียน้อย ไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้ลูกแถมยังไปกินเที่ยวกับครอบครัวผมโดยไม่สำนึกกับสิ่งที่ผมทำทิ้งไว้ ทั้งๆที่ตัวเธอเองก็เที่ยวเยอะเที่ยวแพงกว่าผมกินหรูอยู่แพงและเด็กคนนี้เกิดจากที่เธอไม่ได้ยินยอมพร้อมใจ ผมยอมรับครับว่าผมตัดเธอไม่ขาดเราสองคนทะเลาะกันรักๆเลิกๆกันมาหลายครั้งแต่ผมที่เป็นฝ่ายไปไหนไม่รอดบุกไปหาเธอเพื่อหลับนอนกับเธอจนกระทั่งมีเด็กคนนี้เกิดขึ้นมา ซึ่งในระหว่างที่เธอท้องผมก็ได้ด่าทอเธอจริงเราทะเลาะกันไม่เว้นวันเรื่องลูกเรื่องเงินเพราะช่วงนั้นผมไม่มีเงินเลย แต่เธอไม่เข้าใจเธอบีบบังคับให้ผมต้องหามาจ่ายทั้งๆที่ผมไม่มีและฐานะทางบ้านเธอค่อนข้างดีมากเลี้ยงลูกได้สบายๆแต่ยังมาบีบกับผมคนไม่มีบ่อยครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องผมไม่มีเงินไปช่วยเหลือเรื่องลูกจนด่าทอกันรุนแรงเพราะผมเครียดที่มาบีบทั้งๆผมไม่มี มันเลยทำให้ผมไม่ได้ดูแลลูกไม่เคยถามถึงลูก ตอนนี้ลูกผมอยู่ในวัยกำลังน่ารักน่าเอ็นดูผมขอกลับไปทางฝั่งนั้นก็ไม่ให้ผมกลับไป แต่จะเอาเงินค่าเลี้ยงดูบุตรอย่างเดียวผมพึ่งกำลังได้ส่งให้เขาไป 2เดือนแต่ไม่ให้เจอลูก ผมอยากเจออยากอุ้มอยากกอดลูกสักครั้ง แต่เขาก็ไม่ให้ผมเจอโดยให้เหตุผลว่าตอนที่เขาอุ้มท้องผมไม่เหลียวแลเธออยู่อย่างทุกข์ทรมานผมก็ไม่เห็นเธอจะทุกข์ยังไงมีแต่ของดีๆกินใช้เหมือนเดิม อยู่ดีกว่าผมทุกอย่าง ผมบอกเขาลูกผมทางนี้ผมก็ไม่ได้ส่งเงินให้เลยภรรยาผมรับผิดชอบเองหมดเขาก็มาเถียงผมว่าที่ผ่านมาผมส่งเสียลูกผมที่นี่เท่าไหร่ลูกเขาได้อะไรค่าคลอดค่าแพมเพิร์ทสักผืนผมก็ไม่เคยจ่าย ผมจึงแย้งเขาไปว่าเพราะลูกผมเกิดก่อนตอนนั้นผมมีกำลังจะให้ตอนนี้ผมลำบากเขายิ่งไม่พอใจบอกลูกเขาผมไม่เคยให้หรือหยิบยื่นอะไรให้เลยคนรักลูกไม่มีก็ต้องหาจะให้ผมไปหาไหนมาครับ ทางฝั่งภรรยาผมพอรู้ว่าผมส่งเงินให้เด็กฝั่งนั้นก็ไม่พอใจบอกลูกเขาไม่เคยได้อะไรเงินเหลือเท่าไหร่ให้แบ่งให้เท่าๆกัน พอฝั่งทางนู้นรู้ก็บอกว่าภรรยาผมจะเอาอะไรนักหนาผมรับผิดชอบเองหมดตั้งเท่าไร่ ภรรยาผมพึ่งมารับผิดชอบแค่ตอนที่ผมลำบากช่วงนี้เองยังจะเอาหรอ ส่วนตัวทางนั้นยังแบกหน้าต่อสังคมว่าท้องไม่มีพ่อโดยที่แบบเขาไม่ได้เต็มใจ ต้องจ่ายค่าคลอดเองอีก
ผมทั้งเครียดทั้งหนักใจผมจะทำยังไงพูดยังไงให้ภรรยาผมเข้าใจและให้ทางนั้นเขาให้ผมเจอลูกบ้างครับ ผมไม่มีสิทธิ์ได้เจอลูกเลยหรอครับ ส่วนภรรยาผมกับทางนั้นต่อหน้าเขาคุยกันดีตามมารยาทครับ แต่เวลามีปัญหามาลงที่ผมทั้งคู่ ส่วนทางนั้นเขาก็มีแต่ด่าทอผมว่าไม่เคยมีสำนึกเรื่องลูกและกีดกันทุกอย่างไม่ให้ผมเจอ ผมไปรอถึงหน้าบ้านเขาก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอ ผมจะกลับไปเขาก็ไม่เอาผมแต่จะเอาเงินเลี้ยงดูบุตรอย่างเดียว ผมต้องทำยังไงดีครับ
ผมทำผู้หญิงท้องแล้วถูกกีดกันจากครอบครัวฝ่ายหญิงและตัวฝ่ายหญิงไม่ให้เจอลูก
ผมมีครอบครัวมีลูกอยู่แล้วและผมได้มีผู้หญิงอีกคนจนเธอท้อง(ภรรยาผมรับรู้มาตลอดว่าผมมีผู้หญิงคนนั้นและท้อง) ตอนนี้ลูกกำลังอยู่ในวัยน่ารัก แต่ผมขอเจอลูก ขอรับรองบุตรทางฝั่งนั้นเขาไม่ยอมและกีดกันผมไม่ให้เจอทั้งตัวแม่เด็กและเด็กผมเจอเธอครั้งสุดท้ายตอนเธอท้องได้ 5เดือน จากนั้นถึงตอนนี้ผมไม่เคยได้เจอเธอเลยได้แต่แอบมองแอบส่องดูรูปลูก ผมบอกเธอว่าผมอยากรับรองบุตรเธอไม่ยอมโดยให้เหตุผลที่ว่าในวันที่เธออุ้มท้องลูกผมไม่เคยสนใจหรือแม้แต่จะถามถึงหรือให้กำลังใจเธอเลยกับการอุ้มท้องไม่มีพ่อกับการที่บ้านเธอต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง ในวันที่เธอซึมเศร้าต้องการกำลังใจผมมีแต่คำพูดทำให้เจ็บปวดด่าลูกว่าลูกคือลูกเมียน้อย ไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้ลูกแถมยังไปกินเที่ยวกับครอบครัวผมโดยไม่สำนึกกับสิ่งที่ผมทำทิ้งไว้ ทั้งๆที่ตัวเธอเองก็เที่ยวเยอะเที่ยวแพงกว่าผมกินหรูอยู่แพงและเด็กคนนี้เกิดจากที่เธอไม่ได้ยินยอมพร้อมใจ ผมยอมรับครับว่าผมตัดเธอไม่ขาดเราสองคนทะเลาะกันรักๆเลิกๆกันมาหลายครั้งแต่ผมที่เป็นฝ่ายไปไหนไม่รอดบุกไปหาเธอเพื่อหลับนอนกับเธอจนกระทั่งมีเด็กคนนี้เกิดขึ้นมา ซึ่งในระหว่างที่เธอท้องผมก็ได้ด่าทอเธอจริงเราทะเลาะกันไม่เว้นวันเรื่องลูกเรื่องเงินเพราะช่วงนั้นผมไม่มีเงินเลย แต่เธอไม่เข้าใจเธอบีบบังคับให้ผมต้องหามาจ่ายทั้งๆที่ผมไม่มีและฐานะทางบ้านเธอค่อนข้างดีมากเลี้ยงลูกได้สบายๆแต่ยังมาบีบกับผมคนไม่มีบ่อยครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องผมไม่มีเงินไปช่วยเหลือเรื่องลูกจนด่าทอกันรุนแรงเพราะผมเครียดที่มาบีบทั้งๆผมไม่มี มันเลยทำให้ผมไม่ได้ดูแลลูกไม่เคยถามถึงลูก ตอนนี้ลูกผมอยู่ในวัยกำลังน่ารักน่าเอ็นดูผมขอกลับไปทางฝั่งนั้นก็ไม่ให้ผมกลับไป แต่จะเอาเงินค่าเลี้ยงดูบุตรอย่างเดียวผมพึ่งกำลังได้ส่งให้เขาไป 2เดือนแต่ไม่ให้เจอลูก ผมอยากเจออยากอุ้มอยากกอดลูกสักครั้ง แต่เขาก็ไม่ให้ผมเจอโดยให้เหตุผลว่าตอนที่เขาอุ้มท้องผมไม่เหลียวแลเธออยู่อย่างทุกข์ทรมานผมก็ไม่เห็นเธอจะทุกข์ยังไงมีแต่ของดีๆกินใช้เหมือนเดิม อยู่ดีกว่าผมทุกอย่าง ผมบอกเขาลูกผมทางนี้ผมก็ไม่ได้ส่งเงินให้เลยภรรยาผมรับผิดชอบเองหมดเขาก็มาเถียงผมว่าที่ผ่านมาผมส่งเสียลูกผมที่นี่เท่าไหร่ลูกเขาได้อะไรค่าคลอดค่าแพมเพิร์ทสักผืนผมก็ไม่เคยจ่าย ผมจึงแย้งเขาไปว่าเพราะลูกผมเกิดก่อนตอนนั้นผมมีกำลังจะให้ตอนนี้ผมลำบากเขายิ่งไม่พอใจบอกลูกเขาผมไม่เคยให้หรือหยิบยื่นอะไรให้เลยคนรักลูกไม่มีก็ต้องหาจะให้ผมไปหาไหนมาครับ ทางฝั่งภรรยาผมพอรู้ว่าผมส่งเงินให้เด็กฝั่งนั้นก็ไม่พอใจบอกลูกเขาไม่เคยได้อะไรเงินเหลือเท่าไหร่ให้แบ่งให้เท่าๆกัน พอฝั่งทางนู้นรู้ก็บอกว่าภรรยาผมจะเอาอะไรนักหนาผมรับผิดชอบเองหมดตั้งเท่าไร่ ภรรยาผมพึ่งมารับผิดชอบแค่ตอนที่ผมลำบากช่วงนี้เองยังจะเอาหรอ ส่วนตัวทางนั้นยังแบกหน้าต่อสังคมว่าท้องไม่มีพ่อโดยที่แบบเขาไม่ได้เต็มใจ ต้องจ่ายค่าคลอดเองอีก
ผมทั้งเครียดทั้งหนักใจผมจะทำยังไงพูดยังไงให้ภรรยาผมเข้าใจและให้ทางนั้นเขาให้ผมเจอลูกบ้างครับ ผมไม่มีสิทธิ์ได้เจอลูกเลยหรอครับ ส่วนภรรยาผมกับทางนั้นต่อหน้าเขาคุยกันดีตามมารยาทครับ แต่เวลามีปัญหามาลงที่ผมทั้งคู่ ส่วนทางนั้นเขาก็มีแต่ด่าทอผมว่าไม่เคยมีสำนึกเรื่องลูกและกีดกันทุกอย่างไม่ให้ผมเจอ ผมไปรอถึงหน้าบ้านเขาก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอ ผมจะกลับไปเขาก็ไม่เอาผมแต่จะเอาเงินเลี้ยงดูบุตรอย่างเดียว ผมต้องทำยังไงดีครับ