ใครเคยถูกพ่อแม่ทำร้ายบ้างคะ

ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่ร่าเริงมากเลยค่ะ กล้าแสดงออก แต่ว่าตอนเด็กเราโดนทั้งแม่ตบหน้าเพราะยังไม่อาบน้ำไปโรงเรียน แล้วเวลาไปเจอญาติหรือคนอื่น แม่ก็ชอบบอกเราให้ยิ้มตลอดเวลา เราก็ยิ้มเหมือนที่เขาบอกนะคะ แต่เราไม่ได้ยิ้มตลอดเวลา เราก็ทำหน้าปกติบ้าง แม่เราก็ชอบคิดว่าเราทำหน้าบึ้ง แล้วเขาก็ชอบไปบอกญาติหรือคนอื่นว่า คนไม่สวยให้ทำยังไงก็ไม่สวย ขนาดยิ้มยังไม่ยิ้ม ชอบทำหน้าบูด น่าเกลียด ค่ะ เรายังโดนพ่อแม่ด่าโดยคำหยาบมาตั้งแต่เด็ก เป็นคำหยาบที่เด็กไม่ควรรับรู้ และโดนตีมาตลอด เราอดทนมาทุกครั้งเลยค่ะ เก็บไว้คนเดียว พอเราโตขึ้น เราก็คิดว่าพ่อกับแม่ดีขึ้น ไม่ค่อยทำร้ายร่างกายแล้ว แต่เราคิดผิด เพราะเขาทำร้ายจิตใจเราแทนค่ะ พอขึ้นมัธยมมา เราก็เป็นคนที่เรียกร้องความสนใจ ขี้อิจฉา เรารู้ค่ะ แต่เราก็ยังเก็บไว้ในใจไม่แสดงออก ตอนนั้นเราพึ่งใครไม่ได้เลยค่ะ พอมีเพื่อน เราก็เสียใจเรื่องเพื่อนมาก เราอยากย้ายรร.มากค่ะ เพราะเราเข้ากับสังคมที่นั่นไม่ได้ แต่พ่อแม่เราก็บอกไร้สาระ จนมีครั้งนึงเราเป็นโรคหวาดระแวง ทรมาณมากเลยค่ะ ระแวงว่าจะมีคนมาทำร้าย ระแวงทุกคนที่ไม่รู้จักและรู้จัก เราเคยคิดที่จะทำร้ายคนอื่นด้วยค่ะ แต่เราไม่กล้าบอกพ่อแม่ และไม่ได้ไปหาหมอ เราเลยทำให้ตัวเองมีความสุขโดยการปิดกั้นตัวเอง อยู่แต่กับตัวเองและห้องที่มืด ปิดช่องทางการติดต่อและดู อนิเมะ เพื่อผ่อนคลายค่ะ เราก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆนะคะ จนม.2จะขึ้นม.3 ม.นี้เป็นช่วงที่เราเครียดเรื่องเพื่อนมากเลยค่ะและเครียดเรื่องคนรอบตัวด้วย เราชอบคิดว่าเราเป็นคนที่ถูกลืม แต่นั่นก็ความจริงค่ะ เราถูกลืมจริงๆ555 มันน่าตลกนะคะ แล้วเป็นครั้งแรกที่เราลองปรึกษาพ่อแม่และพี่ชายของเราดูค่ะ และเราก็บอกพ่อแม่ให้ลองพาเราไปหาจิตแพทย์เพื่อเราจะดีขึ้นมาบ้าง แต่เราคิดผิดมากเลยค่ะ เราโดนพ่อกับแม่ด่า โดนบอกว่าอยากเป็นโรคจิตหรอ ไร้สาระ เรียนให้ดีก่อนเถอะ รำคาญ เซ้าซี้ จะไปแคร์ทำไมแค่เพื่อน เด็กทุกคนก็อยากมีเพื่อนหนิ่คะเราผิดหรอ เราตั้งใจเรียนค่ะ แต่เราก็อยากมีเพื่อนนะ ส่วนพี่ชายเรา เขาก็บอกเหมือนแม่ค่ะ ว่าไม่ต้องไปแคร์ แค่เพื่อน แล้วพี่เขาก็เอาเรื่องที่เราปรึกษาไปบอกแม่ แม่ก็โวยวายใส่เราค่ะ เราอดทนแต่เราก็เถียง เขาก็โมโหจนเขาเกือบจะตบเรา แต่เราก็หนีมาก่อน พอมาตอนนี้เราก็เครียดทุกอย่างเลยค่ะ ไม่มีความสุขเลย เราลองเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนคนนึงนะคะ เขาเข้าใจแต่เขาก็ชอบทำเหมือนเราไม่ได้เป็นอะไร ตอนนี้เราจิตใจอ่อนแอมากค่ะ ร้องไห้ทุกเรื่อง ทั้งเรื่องเล็กน้อยและเรื่องใหญ่ เราร้องไห้จนตัวสั่นทุกคืน ปลอบตัวเองคนเดียว ทรมาณคนเดียวไม่มีใครเข้าใจ มันทรมาณมากเลยนะคะอย่ามองเป็นเรื่องไร้สาระเลย อ่านแล้วงงๆมั้ยคะเราเรียบเรียงคำไม่ค่อยเก่ง เป็นครั้งแรกด้วยค่ะ ที่มาปรึกษา ตั้งกระทู้ถาม