คนชานเมืองที่ไม่มีรถแต่ต้องเข้าออกเมืองบ่อยๆ ท้อหรือเหนื่อยกันไหมครับ

..ทำงานมานานเเล้ว ตั้งเเต่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย มาจนตอนนี้ ยังไม่มีเงินเงินเเถมเป็นหนี้ อีกก้อนโตอีกต่างหาก เหนื่อยเเล้วทำอะไร ก็ล้มไม่เป็นท่า เห้อ!!.......เงินเดือนก็น้อย งานเสริมก็ทำหมดไปทุกอย่าง ต

เราทำงานกับญาติคือเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับทางฝ่ายคุณเเม่ เราทำงานทุกวัน ได้วันละ 400 ทำทุกวัน เเละการอยู่การกินก็กินอยู่กับทางญาติ -ออกไปทำงานบางคลั้งก็ 7โมงเช้า กลับมาก็มึดทุกวัน -บางครั้งก็ทั้งๆที่

ตามหัวข้อเลยครับ อยากฟังความคิดเห็นของพี่ๆ

เราอยู่ในวัยที่สังคมคาดหวังให้ “พอได้แล้ว” พอแล้วกับความฝัน พอแล้วกับความเหนื่อย พอแล้วกับการดิ้นรน แต่ในใจเรากลับถามตัวเองว่า... “แล้วยังไงล่ะ ถ้าเรายังอยากเริ่มใหม่?” ใช่คร

โดยส่วนตัวเราเคยเป็นพนักงานเอกชนด้านอสังหา และมาเปิดออฟฟิศด้านออกแบบ แต่ไปไม่รอด ไม่อยากโทษใครเพราะเราวางแผนไม่ดีเอง และมาเจอช่วงโควิด จนต้องกลับเข้ามาทำงานออฟฟิศอีกรอบ สมัครใหม่ที่เดิม แต่พอทำไปสักพ

มีข้อจำกัดคือ ต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง จขกท. ทำงานร้านกาแฟ กะเข้าเร็วสุดเช้าตรู่ เลิกช้าสุด6โมงเย็น หยุด ส.-อา. ยาก / หยุดสัปดาห์ละ1วันธรรมดา ทีนี้ เราเครียด ไม่รู้จะเลือกเรียนที่ไหน ที่กระทบงานน้อยสุด

สวัสดีค่ะขอเข้าเรื่องเลย เราเจอหัวหน้าทีเยอะจนหน้าลำคาญควบคุมอารมณ์ไม่ได้จนเราคิดว่าเค้าโตรึยัง เรื่องมากสุดๆแต่อันนี้คือปกติที่เคยเจอมามันไม่ปกติตรงที่เราลงสอบราชการ ซึ่งเราไม่ปิดเรื่องนี้ แค่เราจบปว