สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา ขอโทษที่เรื่องจะยาวหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่เราเลิกกะบแฟนคนแรกมาเรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งขอเเทนว่า นาย ก ที่อยู่เคียงข้างเรามาเสมอตั้งแต่ม.4 (รร.เดียวกัน) เขาก็สรภาพว่าชอบเราตั้งแต่ม.4 เราคุยกันทุกวันทุกเรื่อง (ความสัมพันธ์ยังคลุมเครือ) แต่พอจบม.6 เราได้อยู่คนละมหาลัย+มีเรื่องให้ทะเลาะกัน เลยต้องห่างกันเลิกติดต่อกัน พอเขาปี1 เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตต้องตัวใหม่ทั้งเพื่อนทั้งมหาลัย การรับน้องที่สุดโหด เราไม่มีเพื่อนเลยแต่สุดท้ายนาย ก ก็กลับเข้ามาในชีวิต คอยสนับสนุน ให้กำลังใจ แก้ปัญหาต่างๆในชีวิตเรา รู้ตัวอีกที่เราก็มีแต่นาย ก สุดท้ายความสัมพันธ์พัฒนาเป็นแฟนกัน มันก่อนขึ้นเพราะความผูกพันธ์ก่อนความรัก พอมาปี 3-4 นาย ก เริ่มเล่นเกมหนักขึ้น เราก็ใกล้จะเรียนจบแล้วจึงต้องการอนาคตที่ดีทั้งกับตัวเราและนาย ก นาย ก สัญญาว่าถ้าได้มีงานทำแล้วจะเล่นเกมน้อยลง
ปัจจุบันจบมา2ปีแล้วเราเรียนต่อป.โท นาย ก ทำงานตั้งแต่ 07.00 - 16.30 น. (อยู่หอพักด้วยกันเพื่อลดค่าใช้จ่าย) พอกลับมา นาย กก็จะเล่นเกมอยู่ตลอด ไม่ว่าจะกินข้าว จะลงไปซื้อของที่ 7-11 หรือตอนเข้าห้องน้ำ เราพยายามชวนนาย ก ทำกิจกรรมอื่นๆ เช่น ไปเดินห้าง เดินเล่นสวนสาธารณะ นาย ก ปฏิเสธเกือบทุกครั้งว่า เหนื่อย หรือถ้ายอมไปก็จะเอามือถือขึ้นมาเล่นเกมตลอด เราเรียนป.โทค่อนข้างเครียด เวลาเราเล่าปัญหาให้เขาฟังเขาจะไม่ค่อยสนใจ พอเราถามซ้ำเขาก็จะบอกว่ารอแปบนึ่งสิ! กำลังคิดอยู่ เราต้องดูแลห้อง ล้างจาน เก็บเสื้อผ้าของเขาที่กองไว้ ทุกปัญหาที่เราเจอเราบอกเขาแล้ว เคยถึงขั้นขอเลิกถ้ายังไม่ปรับปรุงตัว เขาก็ไม่ยอมเลิก พยายามพูดเรื่องดีๆที่เขาเคยทำให้ตอนเรียน แต่ตอนนี้เราอยู่ในวัยทำงานเราต้องการคนที่มั่นคงทั้งชีวิตคู่แล้วการงาน การงานของนาย ก ได้เงินเดือนน้อย บางวันเราต้อฃจ่ายงานค่าข้าวให้ นาย ก ก็ยังไม่คืน เราอยากกินขนมก็ให้เราออกไปซื้อคนเดียวตอนกลางคืนเพราะกำลังเล่นเกมกับเพื่อนอยู่เราซื้อมาด้วยเงินของเราเอง แต่นาย ก ก็แย่งกินไปด้วยเล่นเกมไปด้วยเงินก็ไม่จ่าย เราเลยขอเลิก นาย ก. ก็ไม่ยอมเลิก เราจึงขอห่างโดยการที่เรากลับบ้านไป นาย ก ก็ดีขึ้นไปเล่นเกมโทรมาหาเราตลอด บอกรักเราตลอด เราจึงยอมกลับมาอยู่ด้วยแต่สุดท้ายก็เป็นแบบเดิม
ปล1.ในใจลึกๆเราก็ไม่กล้าเลิกกับเขาแบบจริงจังเรามีเขามาตลอดตั้งแต่ม.ปลาย ไม่เคยต้องอยู่คนเดียวเลย กลัวทำใจไม่ได้ แต่อยู่กับเขาไปก็ทรมาน เขาไม่ใช่คนที่เราคาดหวังไว้
ปล2. เราเป็นคนไม่ชอบเล่นเกมมาก ๆ เลย
แฟนติดเกมส์! ควรพอหรืออดทนไปต่อ?
เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่เราเลิกกะบแฟนคนแรกมาเรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งขอเเทนว่า นาย ก ที่อยู่เคียงข้างเรามาเสมอตั้งแต่ม.4 (รร.เดียวกัน) เขาก็สรภาพว่าชอบเราตั้งแต่ม.4 เราคุยกันทุกวันทุกเรื่อง (ความสัมพันธ์ยังคลุมเครือ) แต่พอจบม.6 เราได้อยู่คนละมหาลัย+มีเรื่องให้ทะเลาะกัน เลยต้องห่างกันเลิกติดต่อกัน พอเขาปี1 เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตต้องตัวใหม่ทั้งเพื่อนทั้งมหาลัย การรับน้องที่สุดโหด เราไม่มีเพื่อนเลยแต่สุดท้ายนาย ก ก็กลับเข้ามาในชีวิต คอยสนับสนุน ให้กำลังใจ แก้ปัญหาต่างๆในชีวิตเรา รู้ตัวอีกที่เราก็มีแต่นาย ก สุดท้ายความสัมพันธ์พัฒนาเป็นแฟนกัน มันก่อนขึ้นเพราะความผูกพันธ์ก่อนความรัก พอมาปี 3-4 นาย ก เริ่มเล่นเกมหนักขึ้น เราก็ใกล้จะเรียนจบแล้วจึงต้องการอนาคตที่ดีทั้งกับตัวเราและนาย ก นาย ก สัญญาว่าถ้าได้มีงานทำแล้วจะเล่นเกมน้อยลง
ปัจจุบันจบมา2ปีแล้วเราเรียนต่อป.โท นาย ก ทำงานตั้งแต่ 07.00 - 16.30 น. (อยู่หอพักด้วยกันเพื่อลดค่าใช้จ่าย) พอกลับมา นาย กก็จะเล่นเกมอยู่ตลอด ไม่ว่าจะกินข้าว จะลงไปซื้อของที่ 7-11 หรือตอนเข้าห้องน้ำ เราพยายามชวนนาย ก ทำกิจกรรมอื่นๆ เช่น ไปเดินห้าง เดินเล่นสวนสาธารณะ นาย ก ปฏิเสธเกือบทุกครั้งว่า เหนื่อย หรือถ้ายอมไปก็จะเอามือถือขึ้นมาเล่นเกมตลอด เราเรียนป.โทค่อนข้างเครียด เวลาเราเล่าปัญหาให้เขาฟังเขาจะไม่ค่อยสนใจ พอเราถามซ้ำเขาก็จะบอกว่ารอแปบนึ่งสิ! กำลังคิดอยู่ เราต้องดูแลห้อง ล้างจาน เก็บเสื้อผ้าของเขาที่กองไว้ ทุกปัญหาที่เราเจอเราบอกเขาแล้ว เคยถึงขั้นขอเลิกถ้ายังไม่ปรับปรุงตัว เขาก็ไม่ยอมเลิก พยายามพูดเรื่องดีๆที่เขาเคยทำให้ตอนเรียน แต่ตอนนี้เราอยู่ในวัยทำงานเราต้องการคนที่มั่นคงทั้งชีวิตคู่แล้วการงาน การงานของนาย ก ได้เงินเดือนน้อย บางวันเราต้อฃจ่ายงานค่าข้าวให้ นาย ก ก็ยังไม่คืน เราอยากกินขนมก็ให้เราออกไปซื้อคนเดียวตอนกลางคืนเพราะกำลังเล่นเกมกับเพื่อนอยู่เราซื้อมาด้วยเงินของเราเอง แต่นาย ก ก็แย่งกินไปด้วยเล่นเกมไปด้วยเงินก็ไม่จ่าย เราเลยขอเลิก นาย ก. ก็ไม่ยอมเลิก เราจึงขอห่างโดยการที่เรากลับบ้านไป นาย ก ก็ดีขึ้นไปเล่นเกมโทรมาหาเราตลอด บอกรักเราตลอด เราจึงยอมกลับมาอยู่ด้วยแต่สุดท้ายก็เป็นแบบเดิม
ปล1.ในใจลึกๆเราก็ไม่กล้าเลิกกับเขาแบบจริงจังเรามีเขามาตลอดตั้งแต่ม.ปลาย ไม่เคยต้องอยู่คนเดียวเลย กลัวทำใจไม่ได้ แต่อยู่กับเขาไปก็ทรมาน เขาไม่ใช่คนที่เราคาดหวังไว้
ปล2. เราเป็นคนไม่ชอบเล่นเกมมาก ๆ เลย