มีใครพอท้องแล้วรู้สึกว่าความสัมพันธ์กับสามีไม่เหมือนเดิมบ้างคะ

เรากับแฟนบังเอิญเจอกันตอนเรียน ไม่ทันได้ศึกษากันดี เพราะความเมาทำให้มาคบกันได้ พอคบกันมาสักพัก เค้าก็เหมือนดีกับเรามากๆ ใส่ใจเรา เป็นกำลังใจให้เรา จนเราคิดว่า คนนี้แหละ คือคู่ชีวิตของเรา แฟนเราอยากมีลูกมาก เราก็ปล่อยให้มี พอปล่อยปุ๊บน้องก็มาเลย เราคิดเสมอว่าลูกที่กำลังจะเกิดจะมาช่วยเติมเต็มชีวิตคู่ของเราและแฟน แต่พอเราท้องเราก็ต้องดูแลตัวเองตลอด ไปหาหมอคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองในทุกๆวัน เพราะแฟนกับเราทำงานอยู่ไกลกันมาก ไม่รู้เพราะอารมณ์คนท้อง หรือเพราะการกระทำที่เปลี่ยนไปของแฟนเรา แทบไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่ต้องร้องไห้ ถึงห่างกัน เราก็อยากได้กำลังใจ อยากคุยกับเค้าตลอด ให้เหมือนเค้าอยู่ข้างๆเรา บางทีเราคงเรียกร้องเกินไปจนเค้าอึดอัดมั้ง พอเราน้อยใจอะไรเมื่อก่อนเค้ามีเหตุผลและค่อยๆพูดกับเรามาก แต่เดี๋ยวนี้เค้ามักใส่อารมณ์ใส่เรา มีคำพูดให้เราต้องคิดมากตลอด จนทุกวันนี้เราเหมือนรู้สึกพลาด ที่ปล่อยตัวเองมีลูก คิดผิดที่ตัดสินใจจะใช้ชีวิตร่วมกับเค้า อาจเป็นเพราะเรากับเค้าต่างกันมากเกินไป ไม่ทันได้ใช้เวลาศึกษากันให้มากพอ ทุกวันนี้เราเหนื่อยกับการที่ต้องร้องไห้ซ้ำๆ เพราะกลัวกระทบกับลูก เราพยายามจะทำใจ และจะค่อยๆเดินออกมาจากเค้า แต่เราก็กลัวลูกมีปมด้อย เราควรจะทำอย่างไรต่อไปดีคะ