สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเอง คือไม่กี่วันมานี้ เราได้เจอได้คุยกับคนที่เรารู้สึกดีด้วยมากๆ
ก่อนอื่นต้องขอท้าวความก่อนนะคะ ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 (ประมาณปี 2555) เรารู้สึกชอบคนๆนึงพอได้ใกล้กันได้คุยกัน ความรู้สึกนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นความรัก อาจเป็นเพราะว่าเขาดีกับเราและดูใส่ใจเรามากๆ แต่ด้วยคำว่าครูกับนักเรียนด้วยแหละค่ะ เราเลยไม่ได้บอกเขาไปว่ารู้สึกยังไงกับเขา จนปล่อยให้เวลาผ่านไปจนเราใกล้จะจบ ม.6 (ปี 2557) เราเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ไม่ได้แล้ว เราเลยตัดสินบอกเขาไปว่า"เราชอบครูนะ ชอบมานานแล้ว" เขาก็ตอบเราว่า"ไปมหาลัยอาจจะเจอคนที่ดีกว่าครูก็ได้" พอเราบอกเขาทุกๆอย่างมันก็ยังเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะคำพูดของเขาที่เหมือนไม่ชัดเจนว่าตกลงเขาคิดกับเรายังไง
(ก่อนหน้านี้ช่วง ม.5 คือเขาเคยบอกเราว่า"เขามีแฟนแล้ว แฟนเขาเด็กกว่าและชื่อเหมือนเราด้วย" อาจจะเป็นเพราะตรงนี้ที่ทำให้เราคิดไปไกล)
จนวันปัจฉิม เราตั้งใจอยากจะถ่ายรูปกับเขา แต่วันนั้นเขาไม่มา เราโทรไปเขาก็ไม่รับสาย หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกเลย เราพยายามจะตัดใจจากเขา ตอนนั้นจำได้ว่าร้องไห้ทุกวันเลย วันที่เราไปเรียนมหาลัยก็ไม่ได้บอกเขาด้วย เพราะคิดว่าหายจากกันไปแบบนี้คงดีที่สุดแล้ว
แต่เราก็ทำได้ไม่นาน เราตัดสินใจทักไปคุยกับเขา พอเขาตอบมามันก็ดีใจอ่ะเนอะ แต่สุดท้ายมันก็จบลงที่เขาไม่เปิดอ่านข้อความของเรา (คือมันเคยขึ้นนะว่าเขาอ่านแล้ว แต่เขาไม่ตอบ) เราก็เลยกดunfriend เขาไป ขาดการติดต่อตั้งแต่นั้นมา
ตอนเรียนมหาลัยตลอดระยะเวลา4ปีเราก็พยายามเปิดใจนะ แต่คนอื่นๆก็เข้ามาไม่ได้สักที ไม่รู้ว่าเพราะกำแพงเรามันสูงหรือเพราะเรายังลืมเขาไม่ได้หมดใจจริงๆ จนตอนนั้นเราใกล้จะจบปี4 (ช่วงปี 2562) เราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึงจนเราคบกับน้องเขาเป็นแฟน เราได้ใช้เวลาร่วมกันกับแฟนประมาณ2เดือน เพราะเราเรียนจบแล้วต้องกลับมาทำงานที่บ้าน ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ แต่ก็คอลกันทุกคืน ช่วงแรกๆเราไปหาแฟนบ่อยนะ แต่พอโควิดระบาดตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึงปีนี้เราได้จอกับแฟนไม่ถึง 10 ครั้ง
เจอกันครั้งล่าสุดก็เดือนมีนาคม
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราบังเอิญเจอกับครูได้พูดได้คุยกัน เราใจเต้นแรงมากคือแบบไม่รู้จะทำตัวยังไง หลังจากที่ได้คุยก็รู้สึกว่าเรายังรักครูอยู่ ยังลืมครูไม่ได้ ทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนมากๆเลย คือแฟนเราเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ
ตอนนี้กำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเอง ทำยังไงดีคะ?
ก่อนอื่นต้องขอท้าวความก่อนนะคะ ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 (ประมาณปี 2555) เรารู้สึกชอบคนๆนึงพอได้ใกล้กันได้คุยกัน ความรู้สึกนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นความรัก อาจเป็นเพราะว่าเขาดีกับเราและดูใส่ใจเรามากๆ แต่ด้วยคำว่าครูกับนักเรียนด้วยแหละค่ะ เราเลยไม่ได้บอกเขาไปว่ารู้สึกยังไงกับเขา จนปล่อยให้เวลาผ่านไปจนเราใกล้จะจบ ม.6 (ปี 2557) เราเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ไม่ได้แล้ว เราเลยตัดสินบอกเขาไปว่า"เราชอบครูนะ ชอบมานานแล้ว" เขาก็ตอบเราว่า"ไปมหาลัยอาจจะเจอคนที่ดีกว่าครูก็ได้" พอเราบอกเขาทุกๆอย่างมันก็ยังเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะคำพูดของเขาที่เหมือนไม่ชัดเจนว่าตกลงเขาคิดกับเรายังไง
(ก่อนหน้านี้ช่วง ม.5 คือเขาเคยบอกเราว่า"เขามีแฟนแล้ว แฟนเขาเด็กกว่าและชื่อเหมือนเราด้วย" อาจจะเป็นเพราะตรงนี้ที่ทำให้เราคิดไปไกล)
จนวันปัจฉิม เราตั้งใจอยากจะถ่ายรูปกับเขา แต่วันนั้นเขาไม่มา เราโทรไปเขาก็ไม่รับสาย หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกเลย เราพยายามจะตัดใจจากเขา ตอนนั้นจำได้ว่าร้องไห้ทุกวันเลย วันที่เราไปเรียนมหาลัยก็ไม่ได้บอกเขาด้วย เพราะคิดว่าหายจากกันไปแบบนี้คงดีที่สุดแล้ว
แต่เราก็ทำได้ไม่นาน เราตัดสินใจทักไปคุยกับเขา พอเขาตอบมามันก็ดีใจอ่ะเนอะ แต่สุดท้ายมันก็จบลงที่เขาไม่เปิดอ่านข้อความของเรา (คือมันเคยขึ้นนะว่าเขาอ่านแล้ว แต่เขาไม่ตอบ) เราก็เลยกดunfriend เขาไป ขาดการติดต่อตั้งแต่นั้นมา
ตอนเรียนมหาลัยตลอดระยะเวลา4ปีเราก็พยายามเปิดใจนะ แต่คนอื่นๆก็เข้ามาไม่ได้สักที ไม่รู้ว่าเพราะกำแพงเรามันสูงหรือเพราะเรายังลืมเขาไม่ได้หมดใจจริงๆ จนตอนนั้นเราใกล้จะจบปี4 (ช่วงปี 2562) เราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึงจนเราคบกับน้องเขาเป็นแฟน เราได้ใช้เวลาร่วมกันกับแฟนประมาณ2เดือน เพราะเราเรียนจบแล้วต้องกลับมาทำงานที่บ้าน ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ แต่ก็คอลกันทุกคืน ช่วงแรกๆเราไปหาแฟนบ่อยนะ แต่พอโควิดระบาดตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึงปีนี้เราได้จอกับแฟนไม่ถึง 10 ครั้ง
เจอกันครั้งล่าสุดก็เดือนมีนาคม
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราบังเอิญเจอกับครูได้พูดได้คุยกัน เราใจเต้นแรงมากคือแบบไม่รู้จะทำตัวยังไง หลังจากที่ได้คุยก็รู้สึกว่าเรายังรักครูอยู่ ยังลืมครูไม่ได้ ทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนมากๆเลย คือแฟนเราเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ