เราไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว หรือขี้ขลาด แต่เป็นคนที่รู้สึกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า จนคิดว่าไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาอธิบายอะไรให้อีกฝ่ายเข้าใจเราแล้ว มันแค่เหนื่อยที่จะพูด มันยิ่งเสียความรู้สึก บั่นทอน เราแค่ไม่อยากคร่ำครวญ โหยหาย เรียกร้องให้เขามาเข้าใจอีกแล้ว และแน่นอนยิ่งรักมาก ยิ่งเจ็บ คนที่เขาไม่ได้อยู่ในจุดนี้มักจะมองว่าเราเห็นแก้ตัวที่ทิ้งเขาไปแบบไม่พูดอะไรสักคำ แต่ภายในใจลึกๆของเรา มันเสียใจไม่น้อยทั้งที่ยังรักแต่ก็ต้องถอยออกมาเพื่อเซฟความรู้สึกตัวเองที่อาจจะสูญเสีย หากยังฝืนไปต่อ เราแค่อยากออกมาห่างๆจากความเสียใจ ผิดหวัง และแน่นอนเรายังคงรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา อยากคุยกับเขามากแค่ไหนแต่เราเลือกแล้ว เลยต้องยอมรับผลที่จะตามมา เราไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายจะเสียใจหรือไม่ คิดถึงเราไหม แต่แกต้องยอมรับนะว่าความผิดหวังมักมาพร้อมความสูญเสียเสมอ