สวัสดีค่ะ เราคือผู้ที่เเม่ไม่ค่อยใส่ใจเลย เเม่กับพ่อเเท้ๆ เลิกกันตั้งเเต่เราเด็กๆ เเล้วค่ะ เเม่เอาเรามาอยู่กับเเฟนใหม่เเม่ด้วย ช่วงเด็กๆ เราก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ ขอข้ามมาช่วงที่เราโตเเล้วกันนะคะ ตอนนี้ เราอยู่ ม.5 เเล้วค่ะ ช่วงนี้ เเม่เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ ปกติ เเม่จะเป็นคนที่ตามใจเรา สนับสนุนเราทุกอย่าง เเต่ช่วงนี้คือ อยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง เราอยากได้ไอเเพด มาใช้เรียน เเม่บอกจะเอาทำไม ยังหาเงินไม่เป็น เเต่เเฟนใหม่เเม่ เเค่โน๊ตบุ๊คพัง ไม่ถึง1 ชั่วโมง เเม่ก็พาเเฟนใหม่ไปซื้อทันที เเละซื้อรั่นที่เเพงที่สุด คือ40,000 กว่า ซื้อโน๊ตบุ๊คอย่างเดียวไม่พอนะคะ เเม่บอก ที่รักอยากได้อะไรเพิ่มมั้ย เดี๋ยวเมียพาไปซื้อเเหวนทองเพิ่ม เราเริ่มไม่พอใจเเล้วค่ะ ซื้อเเหวนเสร็จ กลับบ้านมา เราบอก ไม่น่าไปเลย ไปก็เสียเวลา ไม่ได้อะไรสักอย่าง เเม่บอก เเล้วทำไมไม่เอา เเต่ก่อนหน้าที่จะซื้อเเหวน เราจะเดินไปซื้อนาฬิกา เเม่กลับมองเเรง พูดใส่เรา เราเลยไม่เอาค่ะ เเต่ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าไม่ซื้อให้ ก็ไม่เป็นไร  ส่วนเเฟนใหม่เเม่ ถามว่า นิสัยดีมั้ย กลางๆค่ะ ขยันทำงาน เเต่เป็นคนที่ขี้เกียจ เวลาเราหิวข้าว เเม่ตะโกนบอกให้เราไปหากินเอง โตเเล้ว เเต่พอเเฟนใหม่เเม่หิวข้าว เเม่ก็รีบวิ่งไปหามาให้กิน หัวเราะ เราก็พูดให้ตลอด ว่าทีเเฟนใหม่เเม่ ยังไม่หากินเองเลย ของกิน ของใช้ ไอเเพด โทรศัพท์ เราได้ขอคุณพ่อเเท้ๆ ของเราตลอดค่ะ เเทบจะไม่ได้อะไรกับเเม่เลย  เราก็เคยถามนะคะ ว่าทำไมถึงไม่ซื้ออะไรให้เราเลย เเต่เเฟนใหม่ ทำไม่ถึงซื้อให้ตลอด เเม่ตอบว่า ก็เขาหาเงิน อยู่ซ้ำๆ เเบบนึ้ ยายกับตาเรา ไม่พอใจเเฟนใหม่เเม่ เหมือนเรานี้เเหละคะ ยายกับตา ไม่รับไหว้เลยด้วยซ้ำ เรื่องก็มีประมาณนี้ค่ะ เเต่มีเรื่องเยอะกว่านี้นะคะ เราขอเล่าเเค่นี้พอ เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อค่ะ