คือเราค่อนข้างที่จะมีการทะเลาะกับครอบครัวบ่อยครั้งน่ะค่ะโดยเวลาทะเลาะกันพี่เรามักจะบอกว่าวัยรุ่นก็เป็นแบบนี้แหละอารมณืวัยรุ่นอะไรประมาณนี้ค่ะแต่ตัวเราไม่โอเคมากับครอบครัวมาตั้งแต่ประถมแล้วตอนช่วงที่พ่อกับแม่ไปทำงานที่ กทม. น่ะค่ะคือเรามีแม่เป็นเซฟโซนเลยค่ะเพราะเวลามีปัญหาจะเล่าแล้วก็ถามแม่ตลอดแล้วไม่ก็ไม่ค่อยจะด่าเลยส่วนมากมีแต่เตือนกับแนะนำพอช่วงที่แม่ไปหรุงเทพเราก็เริ่มมีปัญหากับยายทั้งเรื่องการเรียนทั้งเรื่องตัวของเราเอง โดยปัญหาที่ว่าเกี่ยวกับการเรียนก็คือเรื่องเกรดค่ะไม่ว่าจะเทอมไหนๆก็จะถูกว่าตลอดเช่นตอน ป.6 เกรดเรามากกว่า 3.5 ค่ะ แต่เราได้ที่ 20 รวมถึงห้องนั้นมันเป็นห้องที่คัดแล้วด้วยพอกลับบ้านมาเขาก็เริ่มถามว่าทำไมได้ที่เยอะขนาดนี้ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ตอนสอบเข้า ม.1 เราไปสอบเข้าห้องพิเศษวิทย์-คณิตค่ะ เขารับแค่ 30 แต่เราได้ที่ 37 ยายก็ว่าว่าทำไมไม่ตั้งใจอ่านหนังสือเพราะแบบนี้ไงถึงไม่ติด คือเราพยายามได้แค่นี้จริงๆแล้วคนสอบก็หลายร้อยด้วยซ้ำหลังจาก ม.1 มาถ้าเราไม่ได้เกรด4เขาจะไม่ชมเราเลยค่ะ เขาจะบอกว่าทำไมไม่พัฒนาขึ้นทั้งๆที่เราก็พัฒนาขึ้นทุกปีเกรดเพิ่มทุกปีเลยแล้วพอเวลาเขาเห็นเราเล่นโทรศัพท์เขาก็จะชอบว่าว่าเราทำไมไม่อ่านหนังสือทำไมไม่อยากฉลาดบ้างอะไรแบบนี้น่ะค่ะเขาทำแบบนี้จนเรารู้สึกเก็บกดมากๆจนทำให้เราเป็นเด็กไม่ดีขึ้นได้เลยจากที่เราไม่ตอบเวลาโดนด่าเราก็จะตอบประมาณนี้น่ะค่ะส่วนปัญหาที่เป็นเรื่องของเราเองคือเขาจะชอบบ่นเราตลอดเลยนะคะว่าทำไมไม่ช่วยงานบ้านบ้างทำไมไม่แบ่งเบาภาระทำไมถึงพึ่งไม่ได้ทั้งๆที่เราโตแล้วคือไม่ใช่ว่าเราไม่ทำนะคะเราทำตลอดทำทุกวันเลยอย่างเช่นล้างถ้วยนึ้งข้าวหรือแม้แต่ผ้าเราก็ซักเองแต่เขาชอบจะเอาของเราไปซักรวมกับของเขานั้นแหละค่ะพอเขากำลังซักผ้าอยู่เขาก็จะประมาณว่าในนี้มีผ้าของเธอด้วยนะมาซักต่อฉันให้เสร็จแล้วก็ตากด้วย ผลลัพธ์คือ เสื้อผ้าประมาณ 20 ตัวมีของเราแค่ 2-4 ตัวเท่านั้นค่ะอันนี้เราไม่เป็นอะไรเลยค่ะเพราะยังไงเราก็ซักให้เขาได้ถือว่าตอบแทนบุญคุณที่ให้เงินแต่ที่เราไม่พอใจมากคือเวลาเขาพูดเรื่องเรากับคนอื่นเขาจะบอกคนอื่นเสมอว่าเราไม่มีความรับผิดชอบเลยเพราะเสื้อผ้าเขาก็เป็นคนซักให้เวลาพ่อกับแม่เรากลับบ้านเขาก็จะบอกประมาณนี้เลยค่ะซึ่งเราไม่โิอเคมากๆ จนมีช่วงเวลานึงที่ทำให้เรามีความฝันอยากเป็นหมอเราก็ตั้งใจเรียนมากๆเราเครียดเรื่องการเรียนแทบทุกวันแล้วก็เจอกับการทะเลาะกับยายแทบทุกวันเราร้องไห้บ่อยมากๆในช่วง ม.1 ม.2 จนพอขึ้นม. 3 เราเริ่มรู้สึกขึ้นมาแล้วว่าเราเบื่อที่จะมาร้องไห้กับเรื่องพวกนี้ แต่เราก็พบเจอปัญหาความเครียดและการปวดหัวต่างๆทุกๆเดือนค่ะประมาณ เดือนละ10ครั้งได้อาการปวดหัวก็จะแบบบางทีปวดซีกขวา บาวทีซีกซ้ายหรืออาจทั้งสองข้างเลยปวดไม่นานมากค่ะแต่ปวดบ่อย เลยอยากจะถามว่าเราควรปรึกษาหมอไหมคะแต่เราไม่อยากให้ครอบครัวรู้น่ะค่ะส่วนปัญหาครอบครัวเราก็อยากถามว่าควรจะจัดการกับตัวเองยังไงดีน่ะค่ะขอบคุณล่วงหน้านะคะเราอาจจะเรียงคำงงๆไปบ้างคือเราไม่ค่อยเก่งเรื่องพวกนี้น่ะค่ะ
ปัญหาครอบครัว