อยากเล่าตอนนี้ปัจจุบันอายุ21มีแฟนที่คบมาเข้าปีที่5เรามีลูกสาวด้วยกัน1คนตอนนี้เราไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกอย่างเดียวจะเป็นแฟนที่ทำงานหาเงินบ้างครั้งเราก็มีรับของมาขายบ้างแต่ที่อยากจะเล่าเรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงหลังมานี่เรามีปันหาเรื่องเงินมาตลอดเขาจะเป็นคนต้องมารับผิดชอบเกือนทุกอย่างของคนในของครอบครัวเราอย่างเช่นเรามีน้องชาย2คนแม่เราออกรถมอไซด์ให้น้องแต่ใช้ชื่อแฟนเราไปออกให้ทั้งคู่และบางครั้งแม่เราหาเงินจ่ายไม่ทันก็ต้องเป็นแฟนเราที่หามาจ่ายให้ก่อนมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่แค่เรื่องรถจะมีค่าไฟบ้างที่พี่สาวเราชอบให้ออกให้ก่อนหรือ,ค่าเน็ตที่หารเท่ากันแต่แฟนเราจะออกไปก่อนเรื่องมันเป็นแบบนี้มานานช่วง1ปีกว่าได้.                                                                                     จะบอกว่าแฟนเราไม่ได้รวยนะคะแต่ที่บ้านแต่ก่อนเขาเคยมีตังแต่พ่อแฟนเขาเสียและที่บ้านเขาเลยทรุดตัวเรื่องการเงินแฟนเลยต้องออกมาทำงานหาเงินเองเราคบกันตอนที่พ่อเขาอยู่ตอนที่เขามีตังเขาถูกเลี้ยงมาให้ครอบครัวที่ไม่ลำบากอะไรจนตอนพ่อเขาเสียเขาก็ออกจาก รร.มาทำงานเพราะ.        เป็นกะจังหวะที่เรารู้ว่าท้องด้วยตอนแรกแฟนเรา    ทำงานที่ทำงานพ่อเขาแต่เงินไม่พอ  เราเลยคุยกันว่าจะให้คนที่บ้านเราฝากเข้าที่ทำงานพนักงานจ้างของรัฐให้คือมีเงินเดือนพื้นฐาน9,000บาท.                    อันนี้คือจะเล่าว่าแฟนเราทำงานคนเดียวตั้งแต่เราท้องจนคลอดลูกนะคะเขาไม่บกพร่องอะไรเลยในหน้าที่สามี.       

 (เราจดทะเบียนกันค่ะตอนคลอดเพื่อใช้สิทธิ์เบิกประกันลูก) ช่วงพักหลังๆมันเริ่มหนักค่ะ

เพราะมีโควิคด้วยค่าใช้จ่ายเริ่มไม่พอ

แถมคนในครอบครัวเราก็เข้ามาพึ่งพาแฟนเราบ้างในบ้างเรื่อง  จนมันสะสมมานานอย่างนี้เราเริ่มเครียดมากเพราะเป็นคนกลางแม่หรือคนในครอบครัวเวลาเดือดร้อนอะไรชอบเข้ามาหาเราบอกให้ช่วยบอกแฟนเราให้ช่วยหาเงินมาช่วยให้ก่อน

(อันนี้จะบอกบ้างทีเขาให้ออกเงินให้แต่ก็มาใช้เงินให้ทีหลังนะคะ) 

จนพักหลังมานี่เรามีทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้บ้างแต่เราก็ไม่รู้จะทำไงแม่เดือนร้อนมาหาเราอันนี้ต้องบอกว่าผิดที่เราด้วยนิสัยขี้ใจอ่อนกับคนในครอบครัว

(แฟนอยู่บ้านฝั่งเราค่ะเราเหลือแต่แม่มีพี่น้อง4คนค่ะเราเป็นคนที่2แม่ไปอยู่กับแฟนใหม่ส่วนพวกเรา4คนอยู่กับทางบ้านย่าญาติพี่น้องพ่อค่ะเขาให้เราอยู่แต่ก็จ่ายค่าไฟห้องใครห้องมันเองส่วนค่าน้ำใช้หารกัน)

 

เ ราเป็นนิสัยเห็นแม่เดือดร้อนไม่ได้อยากช่วยเรื่องนี้แฟนก็รู้จักนิสัยเราคือแฟนเขาดีกับครอบครัวเรามากและดีกะเรามากรักเรามากค่ะรักมากจนทำให้เราเครียดมากตอนนี้ว่าอยากปล่อยแฟนไปหรืออยากเลิกเรื่องลูกเราไม่เคยมีปันหานะคะแต่จะเป็นเรื่องนี้ที่ทำให้เขามาลำบาก

(จะบอกลำบากในที่นี้นะค่ะคือแฟนเขาสมัยอยู่กับที่บ้านเขามีทุกอย่างสร้อยแหวนทองสมบัติที่พ่อเขาให้ไว้แต่พอมาอยู่กับเราเขาเอาทุกอย่างที่ว่าไปจำนำไว้เกือบหมด)

เพื่อเอาใช้จ่ายในครอบครัวมาช่วยเหลือบ้างจนตอนนี้ เรากับแฟนมีหนี้สิ้นสะสมกันเกือบ80,000 มันทำให้เราเครียดหนักช่วงนี้ว่าเราครอบครัวเราเป็นภาระดึงแฟนให้มาลำบากไปด้วยรึป่าวจนช่วงหลายเดือนมานี้เราคิดมาสักพักด้วยว่าอยากจะเลิกกะแฟน

แต่ใจนึงอยากทำงานช่วยแฟนใช้หนี้ให้หมดก่อนอยากให้เขาไม่มีหนี้สิ้นติดตัวเหมือนเมื่อก่อน

 

 ส่วนเรื่องความสัมพันธ์เรากับแฟนแต่ก่อนเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนและมาคบกันจนมีลูกจนคบกันมานานจนตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแฟนเป็นเหมือนเพื่อนเรามากกว่าคนรักเราเริ่มไม่มีความรู้สึกรักใคร่เหมือนคนรักแต่รู้สึกที่อยู่ด้วยกันเพราะมีลูกมีหน้าที่เป็นพ่อแม่มากกว่าบางครั้งเวลาเรามีอะไรกันเราไม่มีอารมณด้วยและพาแฟนไม่มีอารมณ์ไปด้วยจนไม่ค่อยได้มีอะไรกันนานๆครั้งจะมีบ้างเพราะแฟนเราติดเรื่องนี้นิดหน่อย

(เราเคยคุยกันว่าถ้าสมมุติว่าเราไม่มีลูกกันเราคงเลิกกันไปนานแล้วซึ่งแฟนเราก็เห็นเหมือนกัน)

จนมันทำให้เราคิดอีกว่าตอนนี้อาจจะอยู่ด้วยกันเพราะลูกไม่อยากให้ลูกขาดความอบอุ่นเรา2คนเต็มที่กับลูกมากไม่เคยขาดตกบกพร่องอะไรหลังๆมานี่เราคิดหนักอยู่คนเดียวว่าจะทำอย่างไงกับ

ความสัมพันธ์เรากับแฟน

จนวันนึงเราได้คุยกับเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมด้วยกันสนิทจนคุยได้ทุกเรื่องเพื่อนคนนี้เป็นผู้ชายคุยกันเพราะไม่ได้เจอกันนาน6-7ปีได้เคยเจอกันเมื่อปีก่อนบังเอิญเดินผ่านกันและจำได้เลยเข้าไปทัก

และไม่ได้คุยอีกและ2วันที่แล้วเรารู้สึกอยากคุยกับเขาเห็นเขาลงสตอรี่เลยเข้าไปทักทายปกติแต่เขาถามเราว่าทะเลาะกับแฟนมาหรอ เราก็บอกว่าป่าวแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ เราคุยเล่นกันเรื่องเมื่อสมัยเรียนเราสนิทกันมากเขาอยู่แก็งเพื่อนคนที่ชอบเราและเคยคบกัน

อยู่ๆเขาก็บอกว่าตอนนั้นเขาแอบชอบเรามาตลอดแต่อีกฝั่งก็เพื่อนเขาชอบเราด้วยเขาเลยถอยให้เพื่อน

แต่เรา2คนสนิทกันเหมือนมีอะไรดึงดูดเข้าหากันตลอดเราตอนนั้นก็แอบรู้สึกดีกับเขามาตลอดแต่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยพูด     

จนปัจจุบันเขามาบอกเราทั้งหมดและมันทำให้เรานึกคิดได้ว่าในใจลึกเราเองก็รู้สึกค้างคาใจกันเพื่อนคนนี่มาตลอดไม่เคยบอกชอบกันไม่เคยคบกันแต่คิดว่ารู้สึกดีมากต่อกันตอนนั้นเขาดูแลเราดีมาตลอด

  จนจบมัธยมก็ห่างการติดต่อกันไปเราพูดกับเขาว่าทำไมมาบอกกันตอนนี้   ตอนที่เราก็มีครอบครัวแล้วเขาบอกว่ารู้แล้วว่ามันสายไปแล้วแต่ก็อยากบอกเพราะมันก็ค้างคาใจเขาเหมือนกัน

 

เราก็เลยตั้งสินใจบอกความในใจเราที่ค้างคากับเขาเหมือนกันว่าตอนนั้นเราก็ชอบเราและเหมือนเขาจะดีใจเขาเลยบอกว่าฟ้าคงลิขิตให้เราไม่ได้คู่กันมั้ง

แต่เรากลับเริ่มกลับมารู้สึกดีกับเขาอีกครั้งและ

เขาเองก็บอกว่าตอนแรกที่เราทักเขาไปเขาไม่อยากรู้สึกอะไรแต่ตอนนี้เขากลับเริ่มรู้สึกชอบเราเข้าอีกแล้วแต่ติดที่เรามีครอบครัวเขาเองก็รู้

เราบอกเขาว่าตอนนี้เรามีปันหานิดหน่อยกับแฟนเขาบอกเราว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องเขา

เขาไม่อยากทำให้เรามีปันหากะแฟน

เขาบอกตอนนี้เขาไม่มีใครมานานและพอได้มาคุยกับเรามันทำให้เขาอยากรอเราไม่ว่าจะกี่ปีเราเลยรู้สึกผิดที่ให้ทำให้เขาคิดแบบนี้  เราเห็นแก่ตัวมากไหม   เขาบอกว่าไม่ต้องคิดมากเขาแค่อยากรอเราอยากคุยกับเรา เราเลยบอกเขาว่าถ้าวันนึงเจอคนเข้ามาในชีวิตเขาและเขาโอเคด้วยอย่าลังเลที่จะคบให้เขาเลือกทางนั้นเลย ดีกว่ามานั่งรอเราอย่างนี้

จนตอนนี้เขาขอคุยกับเราเมื่อเราว่างเราเลยให้เขาคุยทางไลน์

เขาบอกว่าเขาจะไม่ทักหาเราแต่อยากให้สะดวกตอนไหนให้ทักหาเขาหน่อย เราเลยเลือกทักหาเขาตอนแฟนเราหลับ

เขาทำงานกลางคืนเลิกเช้าและตอนเช้าที่แฟนเราไปทำงานเขาขอให้เขาคอลกับเขาถึงเที่ยง

เพราะเขาต้องนอนและทำงานตอน6โมงเย็นเราคุยแบบนี้กันได้3วัน. มันทำให้เรารู้สึกดีมากเริ่มชอบเขามากขึ้นเขาไม่เคยขออะไรมาไปกว่าขอคุยกัน

เขาบอกอยากให้เราเคลียกับแฟนให้เรียบร้อยก่อน.     เราก็รู้สึกผิดต่อแฟนเรา ,รู้สึกว่าเราเองที่ไม่ดีทุกอย่าง ต่างจากแฟนที่ดีมากกับเราแต่ก็อย่างที่บอกว่าเราคิดว่าก่อนเจอเพื่อนคนนี้แล้วว่าเราอยากปล่อยเขาไปเจอคนที่ดีกว่าเราไม่อยากให้เขามาลำบากกับเราเราสงสารเขาตอนนี้เราเครียดหนักมากนอนไม่ค่อยหลับต้องกินยาแก้ไมเกรนช่วยให้นอนได้

อยากได้ความเห็นหน่อยค่ะ