คำถามนี้ ส่วนตัวล้วนๆ เลยคะ ว่าครอบครัวไหน เจอแบบเราบ้าง เราเจอโควิท กันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว รอบแรกได้เงินเยียวยามา เดือนละ 5000 / 3 รอบ ร้านอาหารต้องหยุดยังพอประคองได้
มารอบ 2 เปิดได้ ไม่กี่เดือน คนยังไม่กล้าออกมานั่งกินกันดีเลย ต้องปิดอีกแล้ว แค่รอบ 2 นี่ ร้านก็ต้องปิดถาวรเลยคะ เพราะยื้อค่าเช่า ไม่ไหว ขนาดค่าเช่า 7,500 ต่อเดือน ยังไม่มีปัญญาจ่าย
สอนให้ปรับกลยุทธ ให้ขายออนไลน์ เพื่อเอาตัวรอด คุณๆ เชื่อไหม ร้านที่ปรับไปขายออนไลน์ ไปขายผ่านแอฟ ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกร้าน เพราะร้านเราไม่เป็นที่รู้จัก จัดโปร ซื้อ 2 กล่องแถม 1 กล่อง ทั้งวันมีคนสั่ง 1 คน ได้เงิน 140 เหลือ เข้า บช. 95 บาท
เราลงของสด แช่รอทุกวัน จนต้องไล่ทำกินเอง จนตอนนี้ เงินลงของก็ ไม่มี ถามว่า ชีวิต จะไปไหวไหม
มาถึง ณ จุดนี้ เมื่อคืนที่ผ่านมา ท้อ จนอยากจะตาย ถ้าไม่มีลูก 3 คน ยอมตายไปละคะ
ค่าเช่าบ้าน ค้าง 6 เดือน เค้าให้เราค้าง จนเค้าเองก็ไม่ไหว ให้ย้ายออก ค่าไฟ ตอนนี้โดนตัดไฟแล้ว เพราะค้างมา 5 เดือน พ้น กำหนด ที่ การไฟฟ้า ช่วยเหลือ
ตอนนี้ ลูกคนอื่น เรียนออนไลน์ ลูกเรายังไม่ได้เรียน เพราะค่าเทอม ยังไม่ได้จ่าย หนังสือยังไม่ได้ซื้อ ค่าเทอม ค้างตั้งแต่ปี่แล้วเทอม 2 นี่ เลื่อนชั้นใหม่แล้ว ยังไม่ได้ ยังหาทางออก ชีวิต ไม่ได้เลย สงสารลูก ทำจนท้อ กู้ที่ไหนไม่ได้ สุดท้ายกู้รายวัน เอามากินใช้ก่อน แฟนเหลืองานทำคนเดียว ส่งรายวันยังแทบไม่พอ
เราถามคำถามถึงใครก็ได้ ที่ดูแล งบประมาณ แก้ไข ปัญหา โควิท ปัญหาเศรษฐกิจตอนนี้
คุณรู้ไหมว่า
หลายชีวิต กำลังจะตาย
หลายชีวิต ไม่ไหวแล้ว
เงินช่วยเหลือ ต่อให้คุณกลับมาจ่ายเดือนละ 5,000 เราก็ไม่พอ เพราะทุกอย่างที่คุณสั่งหยุด ค่าใช้จ่ายหลายอย่างไม่ได้หยุด
ไฟฟ้า เรายังต้องใช้
น้ำประปา ยังต้องใช้
ค่าเทอม ยังต้องจ่าย
ค่าเช่าบ้าน ยังต้องจ่าย
แค่ก่อนโควิท เราก็หมุนกันแค่พอกินพอใช้
ให้เราหยุดแบบนี้ ทุกอย่างในชีวิตเรากำลังจบลง นั่งพิมพ์ ทั้งน้ำตา เงินกู้โครงการไหน คุณส่งออก เราไม่เคยกู้ได้เลย เงินใน บัญชีกดดูกี่ที ก็ 0.07 บาท มา กี่เดือนแล้ว บัญชีตอนนี้ มีไว้แค่ยืมเงินเพื่อน ยืมเงินญาติ จนไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว โควิทแรก เราผ่านมา ขายอาหารออนไลน์ คนรู้จัก ญาติๆ ก็ยังช่วยสั่ง พอทำได้ จนมาถึงรอบ 3, นี้ คนช่วยสั่ง ก็ ไม่ไหวกันแล้ว แล้วบางคนก็ตายไปแล้ว เพราะโควิท
คุณทำงานกันแบบนี้ คุณให้เรามีชีวิต อยู่ยังไง จากเราไม่เคยมีหนี้รายวัน เราต้องกู้ มาให้ลูกกิร ลูกใช้ ลูกอยู่ ป.2 ป.3 ม.3 คนโตยังพยายามเรียนออนไลน์ ทั้งๆ ที่แม่ ยังไม่มีปัญญาซื้อหนังสือให้ ไปหาสมุดมาลอกจากหนังสือเพื่อน มองลูกแล้วรีบเดินขึ้นห้อง เพราะไม่อยากร้องไห้ ให้ลูกเห็น จะกลับเข้าทำงาน ก็มีแต่บริษัท ลดคนงาน มาถึงจุดๆนี้
มีประกาศให้เปิดประเทศ ใน 120 วัน ต่อให้เปิดได้พรุ่งนี้ ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เงินจะกลับไปเปิดร้านอาหารอีกครั้งก็ไม่มีอีกแล้ว ท้อมาก ไม่เคยท้อขนาดนี้ ครั้งนี้เป็นการล้มที่ ไม่ได้ล้มคนเดียว คนที่พอจะช่วยเราได้ก็ล้มไปด้วย เพราะไม่มีใครต้านไหว
นี่ไม่ใช่แค่ปัญหาโควิท
นี่ไม่ใช่แค่ปัญหาเศรษฐกิจ
การแก้ ปัญหานี้ เหมือนที่พวกท่านๆคิด มันช่วยเราไม่ทันแล้ว
เราเป็นคนระดับรากหญ้านะคะ หรือคุณเห็นเราเป็นวัชพืช ถึงได้จุดไฟเผาพวกเราแบบนี้
กี่ล้านคนกำลังจะตาย เพราะโควิท
มารอบ 2 เปิดได้ ไม่กี่เดือน คนยังไม่กล้าออกมานั่งกินกันดีเลย ต้องปิดอีกแล้ว แค่รอบ 2 นี่ ร้านก็ต้องปิดถาวรเลยคะ เพราะยื้อค่าเช่า ไม่ไหว ขนาดค่าเช่า 7,500 ต่อเดือน ยังไม่มีปัญญาจ่าย
สอนให้ปรับกลยุทธ ให้ขายออนไลน์ เพื่อเอาตัวรอด คุณๆ เชื่อไหม ร้านที่ปรับไปขายออนไลน์ ไปขายผ่านแอฟ ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกร้าน เพราะร้านเราไม่เป็นที่รู้จัก จัดโปร ซื้อ 2 กล่องแถม 1 กล่อง ทั้งวันมีคนสั่ง 1 คน ได้เงิน 140 เหลือ เข้า บช. 95 บาท
เราลงของสด แช่รอทุกวัน จนต้องไล่ทำกินเอง จนตอนนี้ เงินลงของก็ ไม่มี ถามว่า ชีวิต จะไปไหวไหม
มาถึง ณ จุดนี้ เมื่อคืนที่ผ่านมา ท้อ จนอยากจะตาย ถ้าไม่มีลูก 3 คน ยอมตายไปละคะ
ค่าเช่าบ้าน ค้าง 6 เดือน เค้าให้เราค้าง จนเค้าเองก็ไม่ไหว ให้ย้ายออก ค่าไฟ ตอนนี้โดนตัดไฟแล้ว เพราะค้างมา 5 เดือน พ้น กำหนด ที่ การไฟฟ้า ช่วยเหลือ
ตอนนี้ ลูกคนอื่น เรียนออนไลน์ ลูกเรายังไม่ได้เรียน เพราะค่าเทอม ยังไม่ได้จ่าย หนังสือยังไม่ได้ซื้อ ค่าเทอม ค้างตั้งแต่ปี่แล้วเทอม 2 นี่ เลื่อนชั้นใหม่แล้ว ยังไม่ได้ ยังหาทางออก ชีวิต ไม่ได้เลย สงสารลูก ทำจนท้อ กู้ที่ไหนไม่ได้ สุดท้ายกู้รายวัน เอามากินใช้ก่อน แฟนเหลืองานทำคนเดียว ส่งรายวันยังแทบไม่พอ
เราถามคำถามถึงใครก็ได้ ที่ดูแล งบประมาณ แก้ไข ปัญหา โควิท ปัญหาเศรษฐกิจตอนนี้
คุณรู้ไหมว่า
หลายชีวิต กำลังจะตาย
หลายชีวิต ไม่ไหวแล้ว
เงินช่วยเหลือ ต่อให้คุณกลับมาจ่ายเดือนละ 5,000 เราก็ไม่พอ เพราะทุกอย่างที่คุณสั่งหยุด ค่าใช้จ่ายหลายอย่างไม่ได้หยุด
ไฟฟ้า เรายังต้องใช้
น้ำประปา ยังต้องใช้
ค่าเทอม ยังต้องจ่าย
ค่าเช่าบ้าน ยังต้องจ่าย
แค่ก่อนโควิท เราก็หมุนกันแค่พอกินพอใช้
ให้เราหยุดแบบนี้ ทุกอย่างในชีวิตเรากำลังจบลง นั่งพิมพ์ ทั้งน้ำตา เงินกู้โครงการไหน คุณส่งออก เราไม่เคยกู้ได้เลย เงินใน บัญชีกดดูกี่ที ก็ 0.07 บาท มา กี่เดือนแล้ว บัญชีตอนนี้ มีไว้แค่ยืมเงินเพื่อน ยืมเงินญาติ จนไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว โควิทแรก เราผ่านมา ขายอาหารออนไลน์ คนรู้จัก ญาติๆ ก็ยังช่วยสั่ง พอทำได้ จนมาถึงรอบ 3, นี้ คนช่วยสั่ง ก็ ไม่ไหวกันแล้ว แล้วบางคนก็ตายไปแล้ว เพราะโควิท
คุณทำงานกันแบบนี้ คุณให้เรามีชีวิต อยู่ยังไง จากเราไม่เคยมีหนี้รายวัน เราต้องกู้ มาให้ลูกกิร ลูกใช้ ลูกอยู่ ป.2 ป.3 ม.3 คนโตยังพยายามเรียนออนไลน์ ทั้งๆ ที่แม่ ยังไม่มีปัญญาซื้อหนังสือให้ ไปหาสมุดมาลอกจากหนังสือเพื่อน มองลูกแล้วรีบเดินขึ้นห้อง เพราะไม่อยากร้องไห้ ให้ลูกเห็น จะกลับเข้าทำงาน ก็มีแต่บริษัท ลดคนงาน มาถึงจุดๆนี้
มีประกาศให้เปิดประเทศ ใน 120 วัน ต่อให้เปิดได้พรุ่งนี้ ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เงินจะกลับไปเปิดร้านอาหารอีกครั้งก็ไม่มีอีกแล้ว ท้อมาก ไม่เคยท้อขนาดนี้ ครั้งนี้เป็นการล้มที่ ไม่ได้ล้มคนเดียว คนที่พอจะช่วยเราได้ก็ล้มไปด้วย เพราะไม่มีใครต้านไหว
นี่ไม่ใช่แค่ปัญหาโควิท
นี่ไม่ใช่แค่ปัญหาเศรษฐกิจ
การแก้ ปัญหานี้ เหมือนที่พวกท่านๆคิด มันช่วยเราไม่ทันแล้ว
เราเป็นคนระดับรากหญ้านะคะ หรือคุณเห็นเราเป็นวัชพืช ถึงได้จุดไฟเผาพวกเราแบบนี้