เรื่องมีอยู่ว่า ผมรู้จักผู้หญิง คนนึง ชื่อ ออย ผ่านเฟสบุ้คนี่ล่ะคับ เมื่อประมาน6ปีก่อน จนเราคุยกัน โทรหากัน แต่ไม่เคยเจอกัน แล้วเราทะเลาะกันบางเรื่องเลยเลิกคุยกันไป จนถัดมา 2ปี เรากลับมาคุยกันอีก ครางนี้ก็ไม่นาน ก็เลิกคุยกันอีก แล้วก็ยังไม่เคยเจอกัน จริงๆ จนถัดมาอีก2-3ปี คือปี ที่แล้ว ช่วงกันยา เรากลับมาคุยกัน แต่ครั้งนี้ ผมได้เจอเขา เป็นครั้งแรก ตั้งแต่คุยกันมารวมๆ แล้ว 5-6ปีได้ จะใช้คำว่ารอก็ได้คับ จนเราตกลงคบกันจริงจังแต่ ไม่ได้ขึ้นสถานะ แสดงตัวอะไร เพื่อนเขาก็ไม่เคยพาไปเจอ เขาก็ไม่เคยเจอเพื่อนผม จนกระทั่งตรุศจีนล่าสุดที่ผ่านมา ผมได้ไปเที่ยวแพแล้ว ไม่ได้บอก และ เราก็ไม่ได้คุยกันช่วง 2-3วันนั้น จรผมกลับถึงบ้าน เธอก็ไม่ตอบ แชทผมเลย โทรไปสายแรกรับ แต่ทำเป็นไม่ได้ยิน ผมคิดว่าเธอคงโกรธ สุดท้ายผมส่งข้อความไป เธอบลอค ผม บลอคทุกอย่างติดต่อไม่ได้ จนเมื่อประมานเดือนที่แล้วเธอปลดบลอคแต่ก้ไม่อ่าน ข้อความอยุ่ดี โทรหาไม่ติด ตลอดเวลา หลายเดือนที่ไม่ได้คุยกัน ไม่มีวันไหนเลยที่ผม ไม่เคยคิดถึงเธอ ผมแค่อยากจะมาขอโทษเธอ กับสิ่งที่ผมทำลงไป เธอคงคืดว่าผมเห็นเธอเป็นของตาย จะไปจะมาก้หาย ผมแค่อยากบอกว่า ผมไม่เคยคิดแบบนั้นสักครั้งเดียวที่ผ่านมา ผมอยากกลับไปจุดๆเดิม ที่เราเริ่มคบกัน ตอนนั้นผมรู้สึกว่า เวลาที่ผม รอเทอมาหลายปี จนเราได้คบกัน มันมีค่าจริงๆ จนมาถึงวันที่เราต้องมาจบความสัมพันลง ผมยังรักและคิดถึงเขา รอเขาทุกวัน ทุกๆวันผมพยายามลืมแต่ทำไม่ได้จริงๆ ผมเคย มีความคิดจะฆ่าตัวตายอยุ่หลายหน แต่มันก็ ไม่ได้ทำสักที จะต้องมีเหตุ ขัดข้องตลอด จนเลิกล้มความคิดไป จนนี่เราก็เลิกกันมา ได้หลายเดือนแล้ว ทำใมผมยังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิมอยู่ อยากจะ ลืมแต่มันลืมไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เจอกับตัวเลยเข้าใจเลยว่า การที่เราลืมใครสักคนมันยากจริงๆ ที่มาตั้งกระทู้เพราะอยากกลับมาคุยกันอีกจริงๆ รักเสมอนะ จากอู๋
ผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้