ไม่รู้พ่อใครเป็นเหมือนผมมั้ย เป็นศูนย์กลางของทุกคน
ถ้าทำอะไรไม่ดีสำหรับเขาหรือเราไม่ผิดแต่โทษเรา แล้วด่าแรงมากขุดทุกเรื่องที่เคยทำผิดมาด่าแหลกครับ ขึ้น เหี้..ย หรือ สั..ตว์ ทุกคำ แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้าออกจากบ้านไปพ่อแม่ก็บอกเอง จะไปไหนก็ไป พอพ่อหายโกรธคำปลอบใจ คำขอโทษ อะไรต่างๆที่ด่าเราแรงจนเก็บกดและช้ำใจ ไม่มีเลยที่จะขอโทษ ตั้งแต่ เด็กจนโตครับ
ตอนนี้ผม 24 แล้วยังเป็นอยู่เหมือนเดิม ผมก็ไม่กล้าเดินหนีออกจากบ้านเองด้วยแหละ
การเรียนก็โดนตีกรอบชีวิตสุดๆ อยู่บ้านที่ ธุรกิจส่วนตัว เป็น หจก.ขนาดกลาง บังคับเลยให้เรียนสายนี้ ก็เรียนจนจบ จริงๆผมอยากเรียนสายศิลป์สายดนตรี วาดรูปพอได้ตั้งแต่ ชอบเล่นดนตรีมาก เล่น กลองชุดได้ เป่า แซ็กโซโฟน(เทนเนอร์)ได้ กีต้าร์พอได้
ก็แค่ได้เล่นแหละครับแต่ไปไม่ถึง ตอนนี้ก็ได้ทำงานอยู่บ้าน ลุ้นเอาจะโดนด่าตอนไหน ไม่นึกถึงเรามาทำงานให้เลย จริงๆผมอยากทำอยู่แล้วแหละ ตั้งแต่ทำมา 2-3ปีละ ทำดี ทำถูก ไ่มีคำชมนะ อาจจะมีแต่น้อยมาก แต่ผิดทีเดียวด่าแทบตาย 5555 ที่บ้านพอมีเงินนะครับ มันสบายกายก็จริงแต่มันไม่สบายใจเลย
เป็นคนมีกรอบชีวิต จริงๆ
มีใครมี ครอบครัว เป็นแบบนี้มั้ยครับ ? (ระบายด้วย)
ถ้าทำอะไรไม่ดีสำหรับเขาหรือเราไม่ผิดแต่โทษเรา แล้วด่าแรงมากขุดทุกเรื่องที่เคยทำผิดมาด่าแหลกครับ ขึ้น เหี้..ย หรือ สั..ตว์ ทุกคำ แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้าออกจากบ้านไปพ่อแม่ก็บอกเอง จะไปไหนก็ไป พอพ่อหายโกรธคำปลอบใจ คำขอโทษ อะไรต่างๆที่ด่าเราแรงจนเก็บกดและช้ำใจ ไม่มีเลยที่จะขอโทษ ตั้งแต่ เด็กจนโตครับ
ตอนนี้ผม 24 แล้วยังเป็นอยู่เหมือนเดิม ผมก็ไม่กล้าเดินหนีออกจากบ้านเองด้วยแหละ
การเรียนก็โดนตีกรอบชีวิตสุดๆ อยู่บ้านที่ ธุรกิจส่วนตัว เป็น หจก.ขนาดกลาง บังคับเลยให้เรียนสายนี้ ก็เรียนจนจบ จริงๆผมอยากเรียนสายศิลป์สายดนตรี วาดรูปพอได้ตั้งแต่ ชอบเล่นดนตรีมาก เล่น กลองชุดได้ เป่า แซ็กโซโฟน(เทนเนอร์)ได้ กีต้าร์พอได้
ก็แค่ได้เล่นแหละครับแต่ไปไม่ถึง ตอนนี้ก็ได้ทำงานอยู่บ้าน ลุ้นเอาจะโดนด่าตอนไหน ไม่นึกถึงเรามาทำงานให้เลย จริงๆผมอยากทำอยู่แล้วแหละ ตั้งแต่ทำมา 2-3ปีละ ทำดี ทำถูก ไ่มีคำชมนะ อาจจะมีแต่น้อยมาก แต่ผิดทีเดียวด่าแทบตาย 5555 ที่บ้านพอมีเงินนะครับ มันสบายกายก็จริงแต่มันไม่สบายใจเลย
เป็นคนมีกรอบชีวิต จริงๆ