เป็นวรรณกรรมรางวัลสปอ.ในอดีต เลยตามดูละครเรื่องนี้ ทั้งที่ไม่ได้ดูละครไทยมานาน
สนใจการแคสตัวละครด้วย แล้วก็ให้คะแนนอย่างเต็มใจ คือโอม-โสรวาร หนิง-ท่าน แจ๊บ-ทินกร ทั้ง3ตัวละครดูเป็นธรรมชาติ แอ็คติ้งตามควรแก่กาลเทศะ และบทบาทตามท้องเรื่อง
ตัวละครอื่นส่วนใหญ่จะมากไป ตามขนบละครไทย ขมวดคิ้ว นิ่วหน้า โกรธแรง เกลียดแรง ตบกันนับครั้งไม่ถ้วน พอๆกับการปาแก้ว แตกไปเป็นโหล
ผู้กำกับต้องฝึกให้ดารารู้จักโกรธเกลียดแบบนิ่งๆ ไม่กรี๊ดกร้าดบ้างนะ ลองดูซีรีย์ฝรั่งเยอะๆ
ตัวละครยังคิดดังๆ ถนัดพูดคนเดียว เหมือนถ้าขาดไป คนดูจะไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไร
การเปลี่ยนซีน ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ต้องแช่ภาพโคลสอัพหน้าตัวละคร สลับไปมา ยาวนานเกินพอดี คือไดอาล็อคมันจบแล้ว แช่ภาพจนน่าจะมีการสนทนาต่อ แต่ไม่มี แล้วก็ยังไม่ยอมตัดภาพไป คนดูอึดอัด
ฉากจูบ เพิ่งเริ่มจะเน้นกันในละครไทย และก็มักจะเป็นแนวคิดหนัก กว่าหน้าจะเคลื่อนเข้าหากัน อันเนื่องมาจากการเน้นโคลสอัพสีหน้า. ทั้งที่แนวเรื่องส่วนมาก การจูบจะเกิดโดยอัตโนมัติ เกิดอารมณ์ปัจจุบันทันด่วน ภาพจึงควรรื่นไหล
ปากชนกัน ผกก.อยาก ให้คนดูฟิน จึงแช่ภาพไว้ยาวนาน ความขัดเขินจึงบังเกิด เพราะการจูบปกติจะไม่แช่ปากนิ่งสนิทอยู่อย่างนั้น. ย้ำ ดูซีรีย์ฝรั่งเยอะๆ
มาถึงบท ปรับให้ทันสมัย ในยุคมือถือ มีการแชร์คลิป การขู่เข็ญด้วยคลิป ซึ่งบางทีก็อ่อนเหตุผล แต่จะผ่านไปไม่ซีเรียส
ที่อยากพูดถึง คือการเพิ่มความแซ่บของไดอาล็อค มีการจิกกัดกระทบกระเทียบ จนถึงการด่าในทีเยอะมาก แบบว่าในชีวิตจริง คงไม่ต้องเสวนากันอีกแล้ว
ความแซ่บนี้ไม่ได้เผื่อแผ่ไปถึงทัณฑิกา ชึ่งตามคาแรคเตอร์ คือหญิงมั่น ฉลาด ถือตัว โดนกระทำจากเหล่านางร้าย ก็ไม่ตอบโต้ ยังโลกสวยต่อผู้ไม่หวังดีเหมือนดูไม่ออกว่าใครร้าย ใครดี เธอจึงกลายเป็นตัวละครซื่อบื้อ น่ารำคาญ
ยุ้ยเป็นวิธู ที่ไม่เหมือนภาพในหนังสือ. ที่จะไม่ฟูมฟายขนาดนี้ เพราะเธอคือนางสิงห์ บาดเจ็บก็จะไม่ให้ใครมาสมเพช
บทประพันธ์ระดับคลาสสิค ของกฤษณา อโศกสิน กลายเป็นบทละครอิจฉาริษยาดาดๆไปเสียนี่
ไม่รู้มีใครดูบ้าง เพราะเป็นละครดึก คุยเข้ามาก็ดี
อย่างน้อยก็ต้องชมพี่ฉอด ที่เลือกบทประพันธ์ดีๆ แคสนักแสดงหลากหลายรุ่น ที่เด็ดสุด คือเอาอาหนิงยืนเด่นเป็นดารานำเลยในใบปิด
ตะวันตกดิน ใกล้จะลับฟ้าแล้ว ใครดูบ้าง
สนใจการแคสตัวละครด้วย แล้วก็ให้คะแนนอย่างเต็มใจ คือโอม-โสรวาร หนิง-ท่าน แจ๊บ-ทินกร ทั้ง3ตัวละครดูเป็นธรรมชาติ แอ็คติ้งตามควรแก่กาลเทศะ และบทบาทตามท้องเรื่อง
ตัวละครอื่นส่วนใหญ่จะมากไป ตามขนบละครไทย ขมวดคิ้ว นิ่วหน้า โกรธแรง เกลียดแรง ตบกันนับครั้งไม่ถ้วน พอๆกับการปาแก้ว แตกไปเป็นโหล
ผู้กำกับต้องฝึกให้ดารารู้จักโกรธเกลียดแบบนิ่งๆ ไม่กรี๊ดกร้าดบ้างนะ ลองดูซีรีย์ฝรั่งเยอะๆ
ตัวละครยังคิดดังๆ ถนัดพูดคนเดียว เหมือนถ้าขาดไป คนดูจะไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไร
การเปลี่ยนซีน ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ต้องแช่ภาพโคลสอัพหน้าตัวละคร สลับไปมา ยาวนานเกินพอดี คือไดอาล็อคมันจบแล้ว แช่ภาพจนน่าจะมีการสนทนาต่อ แต่ไม่มี แล้วก็ยังไม่ยอมตัดภาพไป คนดูอึดอัด
ฉากจูบ เพิ่งเริ่มจะเน้นกันในละครไทย และก็มักจะเป็นแนวคิดหนัก กว่าหน้าจะเคลื่อนเข้าหากัน อันเนื่องมาจากการเน้นโคลสอัพสีหน้า. ทั้งที่แนวเรื่องส่วนมาก การจูบจะเกิดโดยอัตโนมัติ เกิดอารมณ์ปัจจุบันทันด่วน ภาพจึงควรรื่นไหล
ปากชนกัน ผกก.อยาก ให้คนดูฟิน จึงแช่ภาพไว้ยาวนาน ความขัดเขินจึงบังเกิด เพราะการจูบปกติจะไม่แช่ปากนิ่งสนิทอยู่อย่างนั้น. ย้ำ ดูซีรีย์ฝรั่งเยอะๆ
มาถึงบท ปรับให้ทันสมัย ในยุคมือถือ มีการแชร์คลิป การขู่เข็ญด้วยคลิป ซึ่งบางทีก็อ่อนเหตุผล แต่จะผ่านไปไม่ซีเรียส
ที่อยากพูดถึง คือการเพิ่มความแซ่บของไดอาล็อค มีการจิกกัดกระทบกระเทียบ จนถึงการด่าในทีเยอะมาก แบบว่าในชีวิตจริง คงไม่ต้องเสวนากันอีกแล้ว
ความแซ่บนี้ไม่ได้เผื่อแผ่ไปถึงทัณฑิกา ชึ่งตามคาแรคเตอร์ คือหญิงมั่น ฉลาด ถือตัว โดนกระทำจากเหล่านางร้าย ก็ไม่ตอบโต้ ยังโลกสวยต่อผู้ไม่หวังดีเหมือนดูไม่ออกว่าใครร้าย ใครดี เธอจึงกลายเป็นตัวละครซื่อบื้อ น่ารำคาญ
ยุ้ยเป็นวิธู ที่ไม่เหมือนภาพในหนังสือ. ที่จะไม่ฟูมฟายขนาดนี้ เพราะเธอคือนางสิงห์ บาดเจ็บก็จะไม่ให้ใครมาสมเพช
บทประพันธ์ระดับคลาสสิค ของกฤษณา อโศกสิน กลายเป็นบทละครอิจฉาริษยาดาดๆไปเสียนี่
ไม่รู้มีใครดูบ้าง เพราะเป็นละครดึก คุยเข้ามาก็ดี
อย่างน้อยก็ต้องชมพี่ฉอด ที่เลือกบทประพันธ์ดีๆ แคสนักแสดงหลากหลายรุ่น ที่เด็ดสุด คือเอาอาหนิงยืนเด่นเป็นดารานำเลยในใบปิด