คือมีอยู่ครั้งนึงครับเเม่ผมเป็นคนที่ถ้ามีอะไรกับผมนิดหน่อยก็จะตะหงาดมาก่อนเลย เเล้ววันนั้นผมเรียนออนไลน์อยู่เเล้วก็โทรคุยกับเพื่อนไปด้วยเเต่ก็คุยเรื่องเรียนก็อาจจะมีเกมนิดหน่อยเเต่ก็ทำงานที่ครูสั่งเเล้วพอผมเรียนเสร็จผมก็ไปเกมกับเพื่อนประมานครึ่งชั่วโมง ที่นี้พี่ก็เดินมาบอกว่าวันๆเล่นเเต่เกมไม่ทำไรผมก็เลยบอกพี่ว่าพึ่งเล่นเองพี่ก็สวนกับมาว่าพึ่งเล่นอะไรยายมาบอกว่าเล่นทั้งทีนี้เเม่ก็ลงมาฟังเเม่ก็บอกจริงทุกคนเขารู้กันหมดว่าเล่นเกม ผมก็บอกว่าเล่นอะไรไม่ได้เล่นเลยเเค่คุยกับเพื่อน เเม่ก็บอกหัดยอมรับความจริงบ้างยอมรับมันไม่ตายหรอก เเล้วก็มาโยงเรื่องงานบ้านบอกว่าเนี่ยเวลาไปทำงานบ้านดีกว่าต่างคนต่างตะโกนใส่กัน ผมก็บอกว่าพึ่งเล่นไปเองเเล้วก็เลิกเเล้วด้วย ผมเลยอยากถามว่าผมผิดมั้ย เเล้วทำไมเขาคิดว่าผมเล่นเกมทั้งวันทั้งๆที่ผมก็รู้ตัวผมดีว่าผมเรียน เเละทำไมทุกคนไม่เช้าใจผมผมก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนใครสักหน่อยเเล้วที่ผมไม่ได้ช่วยเขาทำงานบ้านผมยอมรับนะครับเเต่มันเกี่ยวเรื่องไรกับเล่นเกม เพราะผมก็ต้องมีเวลาพักอยู่เเล้ว ทำไมเขาไม่เข้าผมเลย(ความคิดเห็นของเด็กอายุ14นะครับถ้าคนมีลูกหรือเข้าใจผมช่วยอธิบายเรื่องนี้หน่อยนะครับ)
ทำไมพ่อเเม่ไม่เข้าใจเรา