เพื่อนคนนึงที่เหมือนจะสนิท แต่ไม่สนิท อาจจะยาวหน่อยนะคะ เราแค่อยากระบายให้ฟัง ว่าเราเจอมาแบบนี้ แล้วตัดสินใจแบบนี้มันถูกไหม?
1.คุยโทรศัพท์ เช้า สาย เที่ยง บ่าย บ่ายสามลากยาวถึงเลิกงาน 5 โมงเย็นแล้วก็คุยต่อไปเรื่อยๆ จากที่เมื่อก่อน เคยว่าเพื่อนร่วมงานอีกคนให้เราฟังว่า มันคุยโทรศัพท์ทั้งวันเลย เล่นแต่โทรศัพท์ ตาอยู่แต่หน้าจอ แต่ตอนนี้เธอเป็นซะเอง
2. เคยเล่าว่าเพื่อนร่วมงานคนนั้น เคยทำงานกับคนที่เรารู้จักมาก่อน เขาบอกว่า ชอบนินทาคน ใส่ไฟ ไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยเลย ที่โดนย้ายมาก็น่าจะเรื่องนี้แหละ ไม่สนใจงาน ไม่รู้อะไรสักอย่างเลย บราๆ คอยเล่าให้เราฟังตลอด
3.บ่นน้องที่เข้างานใหม่ว่า ชอบถามซ้ำๆซากๆถามแต่เรื่องเดิมๆ น่าเบื่อ แปปๆถาม แปปๆถาม ไม่เป็นอันทำงาน
4.ตอนเลิกกับแฟนจะเป้นจะตาย ร้องห่มร้องไห้ เล่าให้ฟัง อายุห่างกับ10ปี ผญ.25 ผช.35 คุยมาเป็นปี สถานะไม่มี มาๆหายๆ อยากเจอก็แค่ตอน ผู้ชายอยากไปเที่ยวด้วยเท่านั้น ไปต่างจังหวัดกันหลายรอบ ผู้ชายก็ยังไม่เคยพูดว่าเป็นแฟน มาพีคตอนหลัง คือ แฟนเก่า ผช.ทักมาหาเพื่อนคนนี้ว่า ยังคุยกันอยู่ไหม ที่เขาหายมาจากเธอ เขาคอยมารับมาส่ง มาง้อขอคืนดีจากเรา เท่านั้นล่ะ บ่อน้ำตาแตก ปรับทุกข์กับเราสารพัด ลึกๆก็คิดว่า ยังไงๆ เราต้องเป็นหมาชัวร์ๆ แล้วสุดท้ายก็เป็นจริง บล็อกเขาไป แต่คิดถึงเขา ปลดบล็อก บอกคุยกันพี่น้องๆ ย้อนไปที่ข้อ 1 นั่นล่ะพี่น้อง ความสัมพันเหมือนเดิม 2 คนรู้ เพื่อนรู้ แต่พ่อแม่ ญาติๆทั้ง2ฝ่าย และโลกโซเชียลไม่รู้
5.เวลางานเยอะหรือทำไม่ทัน เราก็เป็นฝ่ายเอ่ยปาก ให้เราช่วยไหม หรือไม่ก็ไปหยิบงานมา แล้วบอกเราช่วยนะ แต่ในทางกลับกัน ตอนเรางานเยอะ ไม่มีแม้แต่จะเอ่ยปาก ไม่มีแม้แต่จะหยิบไปช่วย นั่งเล่นโทรศัพท์ เขี่ยไปเขี่ยมา
6. ตอนนี้ นางก็ไปรวมกลุ่มกับคนที่นางเคยนินทา เคยพูด เคยบ่นกับเรา ไปกินข้าว ไปเที่ยว ชวนไปนั่น ไปนี่ กับคนที่นางบอกไม่โอเค
สรุปสุดท้าย คือนางก็ปล่อยเรา ไว้คนเดียว ไม่คุย ไปกินข้าวไม่ชวน ไปไหนไม่ชวน ไม่อะไรเลยสักอย่าง ทั้งๆที่เราก็รับฟังมาตลอด แล้วก็อยู่เฉยๆ เราเลยตัดสินใจว่า โอเคร จะทำอะไรก็ทำ ไม่คุยก็ไม่คุย ไม่แคร์แล้วก็ได้ ในเมื่อก่อนเราแคร์ความรู้สึก เราคอยรับฟัง แต่เรากลับไม่ได้อะไรกลับมาเลย บางทีใจแลกใจ มันก็ไม่มีจริงในคำว่าเพื่อน สำหรับบ้างคน
เจอเพื่อนร่วมงานแบบนี้ควรทำยังไงดี
1.คุยโทรศัพท์ เช้า สาย เที่ยง บ่าย บ่ายสามลากยาวถึงเลิกงาน 5 โมงเย็นแล้วก็คุยต่อไปเรื่อยๆ จากที่เมื่อก่อน เคยว่าเพื่อนร่วมงานอีกคนให้เราฟังว่า มันคุยโทรศัพท์ทั้งวันเลย เล่นแต่โทรศัพท์ ตาอยู่แต่หน้าจอ แต่ตอนนี้เธอเป็นซะเอง
2. เคยเล่าว่าเพื่อนร่วมงานคนนั้น เคยทำงานกับคนที่เรารู้จักมาก่อน เขาบอกว่า ชอบนินทาคน ใส่ไฟ ไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยเลย ที่โดนย้ายมาก็น่าจะเรื่องนี้แหละ ไม่สนใจงาน ไม่รู้อะไรสักอย่างเลย บราๆ คอยเล่าให้เราฟังตลอด
3.บ่นน้องที่เข้างานใหม่ว่า ชอบถามซ้ำๆซากๆถามแต่เรื่องเดิมๆ น่าเบื่อ แปปๆถาม แปปๆถาม ไม่เป็นอันทำงาน
4.ตอนเลิกกับแฟนจะเป้นจะตาย ร้องห่มร้องไห้ เล่าให้ฟัง อายุห่างกับ10ปี ผญ.25 ผช.35 คุยมาเป็นปี สถานะไม่มี มาๆหายๆ อยากเจอก็แค่ตอน ผู้ชายอยากไปเที่ยวด้วยเท่านั้น ไปต่างจังหวัดกันหลายรอบ ผู้ชายก็ยังไม่เคยพูดว่าเป็นแฟน มาพีคตอนหลัง คือ แฟนเก่า ผช.ทักมาหาเพื่อนคนนี้ว่า ยังคุยกันอยู่ไหม ที่เขาหายมาจากเธอ เขาคอยมารับมาส่ง มาง้อขอคืนดีจากเรา เท่านั้นล่ะ บ่อน้ำตาแตก ปรับทุกข์กับเราสารพัด ลึกๆก็คิดว่า ยังไงๆ เราต้องเป็นหมาชัวร์ๆ แล้วสุดท้ายก็เป็นจริง บล็อกเขาไป แต่คิดถึงเขา ปลดบล็อก บอกคุยกันพี่น้องๆ ย้อนไปที่ข้อ 1 นั่นล่ะพี่น้อง ความสัมพันเหมือนเดิม 2 คนรู้ เพื่อนรู้ แต่พ่อแม่ ญาติๆทั้ง2ฝ่าย และโลกโซเชียลไม่รู้
5.เวลางานเยอะหรือทำไม่ทัน เราก็เป็นฝ่ายเอ่ยปาก ให้เราช่วยไหม หรือไม่ก็ไปหยิบงานมา แล้วบอกเราช่วยนะ แต่ในทางกลับกัน ตอนเรางานเยอะ ไม่มีแม้แต่จะเอ่ยปาก ไม่มีแม้แต่จะหยิบไปช่วย นั่งเล่นโทรศัพท์ เขี่ยไปเขี่ยมา
6. ตอนนี้ นางก็ไปรวมกลุ่มกับคนที่นางเคยนินทา เคยพูด เคยบ่นกับเรา ไปกินข้าว ไปเที่ยว ชวนไปนั่น ไปนี่ กับคนที่นางบอกไม่โอเค
สรุปสุดท้าย คือนางก็ปล่อยเรา ไว้คนเดียว ไม่คุย ไปกินข้าวไม่ชวน ไปไหนไม่ชวน ไม่อะไรเลยสักอย่าง ทั้งๆที่เราก็รับฟังมาตลอด แล้วก็อยู่เฉยๆ เราเลยตัดสินใจว่า โอเคร จะทำอะไรก็ทำ ไม่คุยก็ไม่คุย ไม่แคร์แล้วก็ได้ ในเมื่อก่อนเราแคร์ความรู้สึก เราคอยรับฟัง แต่เรากลับไม่ได้อะไรกลับมาเลย บางทีใจแลกใจ มันก็ไม่มีจริงในคำว่าเพื่อน สำหรับบ้างคน