เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเมียน้อยเขา
แต่เดิมเราเป็นผู้หญิงที่ไม่คิดจะจริงจังกับใครเลย คบไปเรื่อย คบซ้อนก็มี จนมาเจอผู้ชายคนนึง ตอนแรกก็ตั้งใจจะเล่นๆ ไม่จริงจังอะไร เพราะผู้ชายเค้าก็บอกว่าเค้ามีครอบครัวอยู่แล้ว แต่ไม่ได้อยู่กับครอบครัวและอยากเลิกกับทางครอบครัวของเขา แต่เลิกไม่ได้ด้วยปัญหาของเงิน เราเลยไม่คิดอะไร ก็กิ๊กๆกันได้เราโอเค และไม่คิดจะแย่งเขามาจากใคร เพราะเวลาเค้ามีปัญหากับทางครอบครัวเราก็ให้คำปรึกษาว่าลองแบบนั้นลองแบบนี้มั้ย ไม่เคยคิดจะให้เค้าหย่ากัน แต่พอเจอกันคุยกันกิ๊กกันไปสักระยะ จากที่นานๆเจอกันที ก็มาเป็น 1 เดือนเจอกัน แล้วก็ 2-3อาทิตย์ เจอกัน และเป็นเจอกันบ่อยขึ้นๆ จนวันนึงเราคิดว่าเราควรหยุดความสัมพันธ์ที่ไม่จริงจังแบบนี้กับทุกๆคน เราควรจะมีใครสักคนได้แล้วที่คบกันเป็นเรื่องเป็นราว พาไปเจอญาติพี่น้องได้ เราก็เลยบอกเลิกเค้าคนนี้ ว่า เราจะไม่คบเค้าต่อแล้วนะ เราอยากไปมีชีวิตของเรา ไปเจอคนที่พร้อมจะไปกับเราได้ พอบอกเค้าไปต่างคนต่างก็เงียบ เค้าก็หน้าเศร้าไปเลย แล้วก็แยกย้ายกัน จังหวะนั้น คือเรารู้สึกโหวงมาก แบบว่าห้องมันดูอึมครึม ไม่สดใส ดูเหมือนขาดอะไรไป เราเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเราเองก็ไม่รู้ตัวว่าผูกพันธ์กับเค้าไปแล้ว พอผ่านไปสักวันสองวัน เค้าก็มาหาเรา และมาสารภาพกับเราว่าเค้ารู้สึกชอบเรา เค้าบอกว่าไม่รู้ว่ารักมั้ย แต่รู้ว่าอยากอยู่ด้วย อยากเจอหน้าทุกวัน และทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอเราอีก รู้สึกว่าคุยกับเราแล้วสบายใจ รู้สึกเป็นตัวของตัวเอง ซึ่งมันตรงกับสิ่งที่ในใจเรารู้สึก แต่เราก็ยั้งแล้วว่าเค้ามีครอบครัวแล้วนะ เค้าก็บอกว่าเค้ากำลังจะเลิกแต่ตอนนี้ไม่สามารถเลิกได้จริงๆเพราะถ้าฟ้องหย่าต้องใช้เงินเยอะ และเป็นห่วงลูก เราก็ลังเลอยู่นะ แต่เราก็รู้สึกดีกับเค้าจริงๆ เราเลยเสี่ยงเอาก็เอาวะ ลองดูลองให้โอกาสดู เลยคบกับเค้าจริงจังเลย คือเป็นเมียน้อยจริงจังน่ะแหละ ระหว่างที่คบกัน เค้าดูแลเราดีมากกกกกกกกกกกก แบบที่ทำงานเค้าอยู่ห่างกับเราประมาณ 50 กิโลเมตร ก็ขับรถไป - กลับมาหาเราแทบทุกวัน ก่อนไปทำงานตอนเช้าก็จะจุ๊บบอกลา 6 จุด หน้าผาก แก้ม 2 ข้าง จมูก ปาก และคาง หรือวันไหนที่เราไปทำงานเค้าอยู่ห้องเค้าจะเก็บห้อง ซักผ้า กวาดบ้าน และทุกครั้งที่อาบน้ำ เค้าจะบีบยาสีฟันเตรียมให้ตลอด พอย้ายที่ทำงานไปทำที่อื่น คราวนี้เวลามาหาเราต้องขับรถมาประมาณ 3 ชั่วโมงเพื่อมาหาเรา และเค้าทำงานหยุดเสาร์เว้นเสาร์ เค้าก็ขับมาหาเราอาทิตย์เว้นอาทิตย์ โดยมาวันศุกร์เย็นเลิกงานและกลับไปตอนเช้าตี5 ของวันจันทร์ตลอดเวลา 5 ปี และที่ซึ้งใจสุดๆคือเราป่วยต้องเข้าห้องไอซียูไปให้น้ำเกลือกะทันหัน เค้าก็ยังขับรถมาพาเราไปโรงพยาบาล ไปเฝ้าเราที่โรงพยาบาล แต่ความสัมพันธ์แบบนี้ใครก็คงรู้ว่ามันไม่ยั่งยืนหรอก เพราะวันนึงสถานะแบบเรามันก็ทนไม่ไหวหรอก วันนึงเราก็อยากได้เค้ามาเป็นของเราแค่คนเดียว แต่เราก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของใครเลย เราเลยงี่เง่าขึ้น เพราะคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่ณ ตอนนั้นมันโคตรจะไม่แฟร์ เรามีเค้าคนเดียว แต่เค้าไม่ได้มีเราแค่คนเดียว จนสุดท้ายเราเหนื่อยใจ เราทนไม่ไหวที่ตัวเองงี่เง่า เราไม่ชอบที่ตัวเองต้องเป็นแบบนั้น มันเหนื่อย เราเลยตัดใจขอเลิกดีกว่าเจ็บตอนนี้ดีกว่าเจ็บไปยาวๆ แต่เค้าก็ขอร้องอีกว่าอย่าเพิ่งทิ้งเค้าไป ใช่ค่ะและสุดท้ายเราก็ยอม เราก็พยายามจะไปหลายครั้งแต่เค้าก็ยื้อมาทุกครั้ง จนสุดท้ายคือวันที่เราไม่ให้อภัยเค้าอีกและเป็นวันที่เราเจ็บปวดที่สุดแล้ว คือวันที่เรารู้ว่าเค้ามีลูกคนที่สอง เรารู้ได้ไงน่ะหรอ ตอนนั้นเราแค่เดา แต่มันดันแจ็กพอตแตก มันดันเป็นเรื่องจริงและเรา
เดาถูกซะงั้น เราเสียใจ เราก็ถามเค้านะว่า คิดจะบอกเรามั้ย เค้าก็บอกว่าคิดสิ แต่ไม่กล้า กลัวเราเสียใจ เราก็ถามกลับว่า แล้วแบบนี้ที่โกหกเรามาตลอด 9 เดือน จนลูกคลอด เราไม่เสียใจกว่าหรอ ที่หลอกเรามาตลอด 9 เดือน ตอนแรกเราก็บาปอยู่แล้วที่เป็นเมียน้อย แต่นี้เราต้องมาบาปขึ้นไปอีกบาปกับเด็กที่เค้ากำลังจะลืมตามาดูโลก แล้วที่บอกเรามาตลอดว่าจะหย่า บอกว่าไม่รัก แล้วผู้หญิงเค้าจะท้องได้ยังไง เราเลยพอตั้งแต่ตอนนั้น จบแล้วความสัมพันธ์ที่เราอุตส่าห์เสี่ยงมาหลายปี สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรแถมยังเจ็บปวดกว่าเดิมด้วย ที่มาเล่า เพราะอยากให้มันเป็นอุทาหรณ์เตือนใครหลายๆคนที่อยู่ในสถานะแบบนี้ หรือกำลังจะเสี่ยงแบบนี้ ว่ามันไม่คุ้มเลย ไม่คุ้มแรกคือเราต้องบาปที่ไปแย่งเค้ามา ไม่คุ้มที่สองคือ เราต้องอยู่เป็นตัวสำรองแบบนี้ ต่อให้เค้าทำดีกับเรายังไงเท่าไหร่ ทุ่มเทให้เราเท่าไหร่ ก็ใช่ว่าเราจะเป็นตัวจริงเสมอไป จงไปหารักดีๆ รักที่มีแค่เรา รักที่พอเลิกกันเราจะไม่เสียดายเวลา หรือมีความทรงจำดีๆที่พอเรานึกถึงเรายังมีความสุขกับมัน เพราะทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ที่ต้องไปทำร้ายผู้หญิงอีกคนถึงแม้เค้าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม
เล่าสู่กันฟังค่ะ
แต่เดิมเราเป็นผู้หญิงที่ไม่คิดจะจริงจังกับใครเลย คบไปเรื่อย คบซ้อนก็มี จนมาเจอผู้ชายคนนึง ตอนแรกก็ตั้งใจจะเล่นๆ ไม่จริงจังอะไร เพราะผู้ชายเค้าก็บอกว่าเค้ามีครอบครัวอยู่แล้ว แต่ไม่ได้อยู่กับครอบครัวและอยากเลิกกับทางครอบครัวของเขา แต่เลิกไม่ได้ด้วยปัญหาของเงิน เราเลยไม่คิดอะไร ก็กิ๊กๆกันได้เราโอเค และไม่คิดจะแย่งเขามาจากใคร เพราะเวลาเค้ามีปัญหากับทางครอบครัวเราก็ให้คำปรึกษาว่าลองแบบนั้นลองแบบนี้มั้ย ไม่เคยคิดจะให้เค้าหย่ากัน แต่พอเจอกันคุยกันกิ๊กกันไปสักระยะ จากที่นานๆเจอกันที ก็มาเป็น 1 เดือนเจอกัน แล้วก็ 2-3อาทิตย์ เจอกัน และเป็นเจอกันบ่อยขึ้นๆ จนวันนึงเราคิดว่าเราควรหยุดความสัมพันธ์ที่ไม่จริงจังแบบนี้กับทุกๆคน เราควรจะมีใครสักคนได้แล้วที่คบกันเป็นเรื่องเป็นราว พาไปเจอญาติพี่น้องได้ เราก็เลยบอกเลิกเค้าคนนี้ ว่า เราจะไม่คบเค้าต่อแล้วนะ เราอยากไปมีชีวิตของเรา ไปเจอคนที่พร้อมจะไปกับเราได้ พอบอกเค้าไปต่างคนต่างก็เงียบ เค้าก็หน้าเศร้าไปเลย แล้วก็แยกย้ายกัน จังหวะนั้น คือเรารู้สึกโหวงมาก แบบว่าห้องมันดูอึมครึม ไม่สดใส ดูเหมือนขาดอะไรไป เราเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเราเองก็ไม่รู้ตัวว่าผูกพันธ์กับเค้าไปแล้ว พอผ่านไปสักวันสองวัน เค้าก็มาหาเรา และมาสารภาพกับเราว่าเค้ารู้สึกชอบเรา เค้าบอกว่าไม่รู้ว่ารักมั้ย แต่รู้ว่าอยากอยู่ด้วย อยากเจอหน้าทุกวัน และทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอเราอีก รู้สึกว่าคุยกับเราแล้วสบายใจ รู้สึกเป็นตัวของตัวเอง ซึ่งมันตรงกับสิ่งที่ในใจเรารู้สึก แต่เราก็ยั้งแล้วว่าเค้ามีครอบครัวแล้วนะ เค้าก็บอกว่าเค้ากำลังจะเลิกแต่ตอนนี้ไม่สามารถเลิกได้จริงๆเพราะถ้าฟ้องหย่าต้องใช้เงินเยอะ และเป็นห่วงลูก เราก็ลังเลอยู่นะ แต่เราก็รู้สึกดีกับเค้าจริงๆ เราเลยเสี่ยงเอาก็เอาวะ ลองดูลองให้โอกาสดู เลยคบกับเค้าจริงจังเลย คือเป็นเมียน้อยจริงจังน่ะแหละ ระหว่างที่คบกัน เค้าดูแลเราดีมากกกกกกกกกกกก แบบที่ทำงานเค้าอยู่ห่างกับเราประมาณ 50 กิโลเมตร ก็ขับรถไป - กลับมาหาเราแทบทุกวัน ก่อนไปทำงานตอนเช้าก็จะจุ๊บบอกลา 6 จุด หน้าผาก แก้ม 2 ข้าง จมูก ปาก และคาง หรือวันไหนที่เราไปทำงานเค้าอยู่ห้องเค้าจะเก็บห้อง ซักผ้า กวาดบ้าน และทุกครั้งที่อาบน้ำ เค้าจะบีบยาสีฟันเตรียมให้ตลอด พอย้ายที่ทำงานไปทำที่อื่น คราวนี้เวลามาหาเราต้องขับรถมาประมาณ 3 ชั่วโมงเพื่อมาหาเรา และเค้าทำงานหยุดเสาร์เว้นเสาร์ เค้าก็ขับมาหาเราอาทิตย์เว้นอาทิตย์ โดยมาวันศุกร์เย็นเลิกงานและกลับไปตอนเช้าตี5 ของวันจันทร์ตลอดเวลา 5 ปี และที่ซึ้งใจสุดๆคือเราป่วยต้องเข้าห้องไอซียูไปให้น้ำเกลือกะทันหัน เค้าก็ยังขับรถมาพาเราไปโรงพยาบาล ไปเฝ้าเราที่โรงพยาบาล แต่ความสัมพันธ์แบบนี้ใครก็คงรู้ว่ามันไม่ยั่งยืนหรอก เพราะวันนึงสถานะแบบเรามันก็ทนไม่ไหวหรอก วันนึงเราก็อยากได้เค้ามาเป็นของเราแค่คนเดียว แต่เราก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของใครเลย เราเลยงี่เง่าขึ้น เพราะคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่ณ ตอนนั้นมันโคตรจะไม่แฟร์ เรามีเค้าคนเดียว แต่เค้าไม่ได้มีเราแค่คนเดียว จนสุดท้ายเราเหนื่อยใจ เราทนไม่ไหวที่ตัวเองงี่เง่า เราไม่ชอบที่ตัวเองต้องเป็นแบบนั้น มันเหนื่อย เราเลยตัดใจขอเลิกดีกว่าเจ็บตอนนี้ดีกว่าเจ็บไปยาวๆ แต่เค้าก็ขอร้องอีกว่าอย่าเพิ่งทิ้งเค้าไป ใช่ค่ะและสุดท้ายเราก็ยอม เราก็พยายามจะไปหลายครั้งแต่เค้าก็ยื้อมาทุกครั้ง จนสุดท้ายคือวันที่เราไม่ให้อภัยเค้าอีกและเป็นวันที่เราเจ็บปวดที่สุดแล้ว คือวันที่เรารู้ว่าเค้ามีลูกคนที่สอง เรารู้ได้ไงน่ะหรอ ตอนนั้นเราแค่เดา แต่มันดันแจ็กพอตแตก มันดันเป็นเรื่องจริงและเรา