เรื่องมันไม่ได้เกิดที่โรงเเรม คอนโดหรือที่ไหนหรอกค่ะ เเต่มันเกิดที่บ้านเรานี่เเหละค่ะ เเล้วคนคนนั้นก้คือ พี่ชายเรานี่เเหละค่ะ คือห้องนอนที่บ้านจะคล้ายห้องเเถวค่ะ 3 ห้องติดกันโดยห้องของเราจะอยู่ตรงกลางค่ะเเล้วอีก2ห้องคือห้องพี่ กับ ห้องพ่อเเม่ค่ะ เเล้วทุกวันเราจะได้ยินเสียงพี่เราตลอดเลยโดยเฉพาะเวลาเล่นเกม ขออนุญาตพูดนะคะ มันเหมือนคนติดเกม คนบ้าที่เสียสติอะค่ะ อยู่ๆก้หัวเราะ อยู่ๆก้ด่าเพื่อนในเกม(เพื่อนในเกมรู้จักกันอยู่เเล้วค่ะ) จนมันน่าลำคาญจริงๆ ยังมีเวลาเล่นเกมในคอมอีกค่ะ ด้วยความที่คีย์บอร์ดมันไม่ใช่คีย์บอร์ดเเบบกดเเล้วไม่มีเสียงอะ มันคือคีย์บอร์ดเล่นเกมเลยมันก้จะมีเสียงตลอดเลยเวลากด เเล้วมันก้กดดังบ้างเบาบ้างจนมันลำคาญสุดๆ เราเป็นคนหูดีสุดๆด้วยค่ะ เสียงเล็กๆน้อยๆก้ได้ยิน บอกพ่อเเม่ไปหลายรอบมากเเต่ก้ทำได้เเค่พูดกับพี่ทำมากกว่านั้นไม่ได้เพราะพี่เราอยู่ม.6เเล้วค่ะ ทุกวันนี้ก้ยังเสียงดังเหมือนเดิม เราก้ไปบอกบ่อยๆว่าให้เงียบๆก้โดนด่ากลับมาทุกที บางครั้งถ้ามันไม่ได้ดังจนรบกวนคนอื่นมากก้จะปล่อยไปเเล้วเอามืออุดหูจบหลับอะค่ะเเต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก้จะบอกพ่อเเม่เลยเเต่สุดท้ายก้ดัอยู่ดี ดังจนลุงเราอะนินทาทุกวันว่าเสียงดัง ขนาดข้างบ้านยังได้ยินเเล้วเราที่ห้องติดกันมันจะขนาดไหน เเต่ละวันเหมือนปาะสาทจะกิน ตอนเเรกก้ดีใจละว่าอีกไม่นานพี่ก้ต้องเข้ามหาละยจะไม่ได้อยู่บ้านก้พูดปลอบใจทุกๆวัน สุดท้ายพอโควิดมันหนักขึ้นความฝันนั้นจบไปเลยค่ะ เคยขอพ่อเเม่เปลี่ยนห้องกันเเต่ว่าเค้าบอกว่าไม่เพราะนอนไม่คุ้นที่เเล้วเเอร์ห้อฃเรามันเย็นด้วยค่พปรับเพิ่มมากเเค่ไหนก้เย็นอยู่ดี พอจะไปนอนกับพ่อเเม่ พ่อก้กรนค่ะนอนไม่หลับอีก คือเราเป็นคนเดียวที่หนีไปไหนไม่พ้นเลยหนีเสียงกรนพ่อมานอนห้องตัวเองก้ต้องเจอเสียงพี่จนอยากจะหนีไปนอนหน้าบ้านเลยค่ะ
ข้างห้องเสียงดัง ทำยังไงดี