จริงหรือเปล่าคะที่คนเราจะไม่มีเวลาให้อะไรเลย

คือลองคุยกับคนๆนึงตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่ามาจะเดือนนึงแล้วค่ะ ก็เหมือนจะโอเคกัน เราก็อยากไปให้พ้นจากอะไรเดิมๆเลยลองมาเปิดใจให้คนใหม่ดูค่ะ ก็เหมือนโอเคค่ะ แต่เขาจะใช้เวลา3-4ชั่วโมงตอบที บางครั้งเป็นวันค่ะ โดยจะให้คำตอบเราว่า ไม่ว่าง งานยุ่ง เรียนทั้งวัน เราพยายามเข้าใจค่ะ เพราะไม่อยากเฟล อยากให้โอกาสเขาดู และต้องทำความเข้าใจเขา บางวันก็หายไปเลยเป็นวันๆไม่โทรหาเลย ไม่ส่งข้อความมาบอก อึดอัดใจแต่พูดไม่ได้ค่ะ ไม่อยากทะเลาะกัน เราเริ่มชอบเขาแล้วค่ะ เลยพยายามปรัวตัว ได้แต่เก็บไว้ในใจลึกๆจนอึดอัด ยังไม่ได้คบกันเลยค่ะ แต่จะเรียกกันว่าbabe ตลอด เหมือนดูๆกันแต่ทางบ้านเราก็รับรู้บ้างแล้วค่ะ ใจจริงๆอยากถามเขาเลย อยากบอกเขาตรงๆไปเลย อยากบอกว่าถ้าไม่โอเคตรงไหนกับเราจบไปแต่เนิ่นๆก็ได้นะ จะได้ไม่ยืดเยื้อไปกว่านี้ เพราะเรามีคำถามกับตัวเองบ่อยๆว่าเขาชอบเราจริงๆมั้ยหรือเราคิดไปเอง เพราะเขาบอกว่าตอนนี้เราเป็นคนเดียวที่เขาโอเคด้วยที่สุด แต่ก็ยังศึกษากันอยู่ เขาบอกว่าอย่าเพิ่งมีแฟนนะ เราก็เลยได้แต่รอค่ะ แต่ลึกๆแล้วไม่เข้าใจเลย อยากรู้จริงๆเขาคิดยังไงถ้าไม่ไหวก็โอเคที่จะเดินออกมาค่ะ แค่อยากรู้แต่ไม่อยากถาม เหมือนเราเรียกร้องไป เลยทำเป็นเหมือนว่าเข้าใจเวลาของเขานะ ทั้งๆที่ไม่ได้เข้าใจจริงๆ บอกเขาว่าต้องการอะไรเราพร้อมรับฟังเสมอนะ แต่ลึกๆแล้วเราสับสนค่ะ เพราะเรามองกลับกัน เวลาเราไม่ได้ชอบใครเป็นพิเศษเราก็สามารถทิ้งข้อความได้เป็นวัน เป็นชั่วโมงเหมือนกัน คืออยากรู้เขาคิดยังไงอยู่น่ะค่ะ เราไม่รู้เรากำลังคิดไปเองฝ่ายเดียวมั้ย เพราะเราเจออะไรมาเยอะก่อนหน้านี้ค่ะ เลยอยากเจอคนที่เขาอยากจริงจังกับเราจริงๆ ไม่อยากเล่นเกมอะไรค่ะเราโตมากกว่าจะมานั่งเล่นเกมอะไรแล้ว แต่ขณะเดียวกัน ก็ไม่อยากเหมือนเป็นคนน่ารำคาญค่ะ เลยไม่ถาม แต่ยังไงรบกวนขอความเห็นหน่อยนะคะ ยังหาทางออกไม่ได้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่า