เราเป็นเเม่ สามารถทิ้งลูกให้อยู่ตามชะตากรรมกับสามีที่หย่ากันไหม

เราอยากเล่ายาวๆ แต่เกรงว่า จะรบกวนสมาชิกท่านอื่นๆ
เราเป็นแม่ที่โง่ ที่ไม่สามารถจัดการอะไรในชีวิตให้ดีได้เลย
เรียนจบมา ก็มีลูก มีสามี สามีก็ไม่เอาไหน ไม่ทำงานทำการอีโก้ไปอีโก้มา จนตอนที่เลิกกัน คบได้10ปี เขาก็ไม่เคยทำงานสักอย่างเดียว เราที่รุ้ว่าถ้าอยุ่แบบนี้ต้องตายแน่ ก็ทำงานตั้งเเต่อุ้มท้อง พอลูกสามขวบ ก็พาไปอยู่สิงคโปร์ เราทำงานหาเลี้ยงทั้งลูกและสามี สามีอยู่ไทย เราไม่อยากอยุ่ด้วยเลยหางานตปททำ ให้อยู่ห่างๆ แต่ด้วยความที่เราไม่อยากให้ครอบครัวแตกเลยประครอง จนปี60 ธุรกิจเราพัง เป็นหนี้ สามีที่เราคิดว่าจะอยุ่กับเรา ก็อุ้มลูกไปอยุ่ตจว ลูกที่เรียน นานาชาติต้องย้ายไปรร.ไทย และตจว.
เราพาลูกกลับมาอยุ่ไทยตอนป.2 พอป.4ธุรกิจมีปัญหา เราต้องสู้คดี โดนยักยอกทรัพย์ในบริษัท สามีโทษเราว่าเราเป็นคนเลวอย่างนั้นอย่างนี้เพราะกู้เงินมา ก็หาเลี้ยงครอบครัวนั้นละ แถมสามีไม่ได้มาช่วยเเบ่งเบาภาระ ไม่ได้ยุ่ง หรือช่วยเรื่องงานเราเลย มีหน้าที่แค่รับส่งลูกเท่านั้น 

สุดท้ายเอาปัญหาทุกอย่างไปเล่าให้ลูกฟัง ว่าเราเเย่สารพัด ทั้งๆที่คนหาเงินเข้าบ้านคือเรามาตลอด กล้าพูดเลย ว่าสามีเราไม่เคยทำงานจริงๆๆ ลูกเราเรียนนานาชาติมาเเต่เล็กจนปัจจุบัน มีเเค่ป.5-6เท่านั้นที่เรียนรร.รัฐ เเถวเกรดก็รวมไม่ได้ ตอนนี้.เข้าม.1 เราย้ายมานานาชาติเพราะเข้ารัฐที่ไหนไม่ได้  เรากล้าพูดเลยว่าเราส่งเสียเองทั้งนั้น 

ปัจจุบันเราไม่สามารถอบรมสั่งสอนลูกเราได้เลย พอเราสอนเขาก็เถียงว่าเรา ในสิ่งที่พ่อเขาเสี่ยมมา ทุกวันนี้เขาโทรคุยกันตลอด 
เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมผู้ชายคนหนึ่ง ถึงทำอะไรแบบนี้ได้ เราเคยถามเรื่องผู้ใหญ่ทำไมต้องเล่าให้เด็กฟัง มันบอกว่าเดฌกควรรับรุ้ ทำไมอะ คนทำธุรกิจแล้วเป็นหนี้มันผิดหรอ อะไรที่เราไม่ได้ทำ ศาลก็ตัดสินยกฟ้องทุกอย่าง ทำไมเขายังโยนความผิดมาที่เรา แต่นั้นเราก็ไม่ได้สนใจ 
แต่กับลูก เรารับผิดชอบส่งเสียเลี้ยงดู เขาไม่ออกเงินเลยดีแต่พูด เราเดือดร้อน ลองขอแค่500-2000 นางยังไม่มีน้ำใจจะให้เลย ทั้งๆที่เงินนี้ยืมมาซื้อข้าวให้ลูกเขาด้วยซ้ำ

เราจะทำยังไงดีลูกก็ดูถูกเรามาก เชื่อฟังพ่อ เพราะพ่อคุยดี แม่บ่น แม่อบรมสั่งสอน พอเราบอกก็บอกเลิกพูดได้หรือยัง เราเหนื่อยมากเลย เจอปัญหานอกบ้าน ต้องมาเจอในบ้านอีก
คำถาม ถ้าลูกเขาไม่อยากอยุ่กับเรา เขาอยากอยุ่กับพ่อเขา
เราคนเป็นแม่ เราทิ้งลูกได้ไหม
เราเคยให้เขามาอยุ่คอนโดเลี้ยงลูก เขาอยุ่ได้แค่2เดือน ก็เผ่นกลับแล้ว เพราะเขาไม่มีปัญญาหาเงิน เอ๊ะอะกลับบ้านไปพึ่งพี่น้อง โตจน40แล้ว ยังไม่มีอาชีพเป็นของตัวเองเลย
เราไม่เคยอาย ผิดหวัง ท้อ ต่อความล้มเหลวในการหาเลี้ยงชีวิต ทุกๆคนย้อมเคยผิดพลาดล้มเหลว และเราก็สู้มาตลอด แต่คนที่ไม่เคยลงมือทำอะไรเลย มีสิทธิอะไรในการบงการชีวิตเด็กคนหนึ่งมากมายขนาดนี้
เราควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ลูกเรามองโลกแง่ลบ เห็นแก่ตัว
ไม่รุ้จักแบ่งปัน ไม่มีน้ำใจ แม้แต่กับแม่ เขาก็ไร้น้ำใจ พูดจาหยาบคาย มีคำหยาบ ทั้งๆที่เราเป็นคนไม่มีคำหยาบ กุ มุง เรายังไม่ใช้เลย 

ถ้าเราเลือกให้เขาไปอยู่กับพ่อเขาซะ เราจะเป้นแม่ที่เเย่มากไหม เราเหนื่อยมากเลย ที่ต้องทะเลาะ ทุกวันๆ
แต่ก่อนลุกเราน่ารักมาก นิสัยดี เป็นคนกระตือรือร้น มองบวก ปัจจุบัน เดี่ยวก่อน ไว้ก่อน ค่อยทำ เฉื่อยเหมือนพ่อเขาทุกอย่าง ตอนนี้แกอายุ12ปีเเล้ว กำลังจะเป็นวัยรุ่นแล้ว
บางครั้งเราก็คิดอยากจะเอาไม้หน้าสามฟาดหน้าสามีเก่าให้ตายคามือ ให้สมกับปากมัน เวลาทะเลาะกันมันพุดไม่เคยให้คนอื่นได้พุดเลนเหมือนคนบ้า ไม่รุ้ทนมันได้ยังไงมาเป็นสิบปี

หรือเราสามารถฟ้องร้องให้พ่อเขาเลิกติดต่อลูกได้ไหม
เราพยายามให้เวลาลูกเข้าใจลุกให้มาก ให้เขามีเวลากับเรา แต่พอพ่อเขาโทรมา เขาก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก ตลอดเวลาเราไม่เคยห้ามเขาคุยกันเพราะคิดว่าพ่อลูก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เเล้วอะ กริยา นิสัย คือมันสุดๆแล้ว เราเห็นอนาคตลูกเราเลย

เราควรจะทำอย่างไรดี
ปล.เราหย่ากันเเล้ว 
ปล2.เรารักลูกมาก
ปล3.ไม่ได้มีครอบครัวใหม่

เราเหนื่อยมาก บอกตรงๆ เหนื่อยกับทุกๆอย่าง 
พยายามคุย พยามรัก พยายามให้ความสุขทั้งใจ 
สิ่งของ ทุกอย่างแล้ว แต่มันลบ สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นใส่ไปในสมองลูกไม่ได้ อยากให้มันหายไปจากชีวิตเราสองคน
ต้องทำยังไงดีค่ะ