สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พันทิป เราชอบอ่านพันทิปมากและนี่ก็เป็นกระทู้แรกของเรา
เรากับแฟนคบกันประมาณ 5 ปีแล้วค่ะ เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่คบกันแบบห่างไกล 1 ปีเจอกันเพียงไม่กี่ครั้ง
และแฟนมีอาชีพเป็นผู้คุม ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาเข้าแต่เวร ช่วงนั้นก็จับได้ว่าเขานอกใจ แต่เราก็ให้อภัยเขา แต่นั่นแหละค่ะความระเเวงในใจก็มีตลอด เพราะความที่เราเชื่อใจแล้วแต่มันพังลง ทำให้ความเชื่อใจหมดไป
เรามีเรื่องราวที่สับสนกับความสัมพันธ์นี้เป็นอย่างมาก มีแฟนแต่เราโครตเหงาเลย เขาบอกรักทุกวัน บอกฝันดีทุกวัน มันเหมือนกันเป็นคำพูดที่ต้องพูดทุกวัน ซึ่งไม่รู้ว่าสิ่งที่พูดกับความรู้สึกของเขามันตรงกันไหม คำว่าคิดถึงนานๆ ครั้งมากๆ จะได้ยิน ไม่มีความหวาน ไม่มีเซอไพซ์ ไม่มีลงรูปคู่ ถ้าเราไม่บังคับให้ลง
สิ่งที่เราอยากทำบางครั้งเราก็ไม่ได้ทำ เขาและพ่อแม่ของเขาอยากให้เรารับราชการ เพราะลูกของเขารับราชการ ซึ่วเราก็ต้องทำตามความต้องการเหล่านั้น ซึ่งมันไม่มีความสุขเอามากๆ เลย มันเหมือนฝืน ไม่มีความสุข ความสุขมันหายไปตั้งแต่ตอนไหนแล้วเราก็ไม่รู้ เขามั่นคงแต่ไม่มีวี่เเววว่าจะมาขอหมั้นหรืออย่างไรเลย เราเคยถามเขาก็บอกว่าก็ให้เราบรรจุรับราชการก่อน เดี่ยวเขามาขอ เราก็ไม่เข้าใจว่ารักเราที่เราเป็นเราหรืออาชีพกันแน่
เราไปบ้านเขารอบที่ผ่านมา 2 คืน แต่มันเหมือนยาวนานมาก มันเหมือนไม่ใช่ที่ของเรา เหมือน Lifestyle การใช้ชีวิตของครอบครัวเรากับเขาต่างกัน ครอบครัวเราเฮฮา แต่ครอบครัวเขาเหมือนต่างคนต่างอยู่ เราคิดว่าถ้าเราไปอยู่บ้านเขาจริงๆ เราจะทนได้หรอ?
เพราะเขาบอกเราว่าถ้าบรรจุรับราชการก็ให้มาอยู่บ้านเขา ซึ่งเราไปแค่ 2 คืนยังรู้สึกอึดอัดเลย ถ้าไปอยู่ต้องแย่แน่ๆ
เราเล่าไม่ค่อยเก่งไม่รู้ว่าเพื่อนๆ เข้าใจเราไหมนะ แต่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรทำอย่างไรกับความสัมพันธ์นี้ดี ควรจะจบหรือเดินต่อไปดี เราคิดมานานมากแต่ก็ยังไม่ตัดสินใจ เรามองแต่ความสุขของคนอื่น ความต้องการของคนอื่นเราไม่เคยมองว่าเรามีความสุขไหมเลย ขอบคุณนะคะที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ ขอบคุณที่ให้พื้นที่ในการได้ระบายค่ะ 😀
คบกับคนไกล ทำอย่างไรกับความสัมพันธ์นี้
เรากับแฟนคบกันประมาณ 5 ปีแล้วค่ะ เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่คบกันแบบห่างไกล 1 ปีเจอกันเพียงไม่กี่ครั้ง
และแฟนมีอาชีพเป็นผู้คุม ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาเข้าแต่เวร ช่วงนั้นก็จับได้ว่าเขานอกใจ แต่เราก็ให้อภัยเขา แต่นั่นแหละค่ะความระเเวงในใจก็มีตลอด เพราะความที่เราเชื่อใจแล้วแต่มันพังลง ทำให้ความเชื่อใจหมดไป
เรามีเรื่องราวที่สับสนกับความสัมพันธ์นี้เป็นอย่างมาก มีแฟนแต่เราโครตเหงาเลย เขาบอกรักทุกวัน บอกฝันดีทุกวัน มันเหมือนกันเป็นคำพูดที่ต้องพูดทุกวัน ซึ่งไม่รู้ว่าสิ่งที่พูดกับความรู้สึกของเขามันตรงกันไหม คำว่าคิดถึงนานๆ ครั้งมากๆ จะได้ยิน ไม่มีความหวาน ไม่มีเซอไพซ์ ไม่มีลงรูปคู่ ถ้าเราไม่บังคับให้ลง
สิ่งที่เราอยากทำบางครั้งเราก็ไม่ได้ทำ เขาและพ่อแม่ของเขาอยากให้เรารับราชการ เพราะลูกของเขารับราชการ ซึ่วเราก็ต้องทำตามความต้องการเหล่านั้น ซึ่งมันไม่มีความสุขเอามากๆ เลย มันเหมือนฝืน ไม่มีความสุข ความสุขมันหายไปตั้งแต่ตอนไหนแล้วเราก็ไม่รู้ เขามั่นคงแต่ไม่มีวี่เเววว่าจะมาขอหมั้นหรืออย่างไรเลย เราเคยถามเขาก็บอกว่าก็ให้เราบรรจุรับราชการก่อน เดี่ยวเขามาขอ เราก็ไม่เข้าใจว่ารักเราที่เราเป็นเราหรืออาชีพกันแน่
เราไปบ้านเขารอบที่ผ่านมา 2 คืน แต่มันเหมือนยาวนานมาก มันเหมือนไม่ใช่ที่ของเรา เหมือน Lifestyle การใช้ชีวิตของครอบครัวเรากับเขาต่างกัน ครอบครัวเราเฮฮา แต่ครอบครัวเขาเหมือนต่างคนต่างอยู่ เราคิดว่าถ้าเราไปอยู่บ้านเขาจริงๆ เราจะทนได้หรอ?
เพราะเขาบอกเราว่าถ้าบรรจุรับราชการก็ให้มาอยู่บ้านเขา ซึ่งเราไปแค่ 2 คืนยังรู้สึกอึดอัดเลย ถ้าไปอยู่ต้องแย่แน่ๆ
เราเล่าไม่ค่อยเก่งไม่รู้ว่าเพื่อนๆ เข้าใจเราไหมนะ แต่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรทำอย่างไรกับความสัมพันธ์นี้ดี ควรจะจบหรือเดินต่อไปดี เราคิดมานานมากแต่ก็ยังไม่ตัดสินใจ เรามองแต่ความสุขของคนอื่น ความต้องการของคนอื่นเราไม่เคยมองว่าเรามีความสุขไหมเลย ขอบคุณนะคะที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ ขอบคุณที่ให้พื้นที่ในการได้ระบายค่ะ 😀