รู้สึกว่าไม่มีเวลาส่วนตัวเลยค่ะ

วันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดเราตื่นประมาน7โมงไปอยู่บ้านยาย(มีบ้านสองหลังบ้านยายกับตาเราอยู่บ้านตา)ช่วยทำกับข้าวงานบ้านเค้าจะให้กลับไปตอนเที่ยงกับตอนบ่ายพ่อตอนบ่าย4ก็ไปบ้านยาเเต่ระบ่างบ่านหนึ่งถึงบ่ายสี่ตาจะเรียกใช้เราเเล้วถ้าเราหลุดโฟกัสเเล้วเราทำมันไม่ได้อีกเลยประมานพอบ่าย4เราไปบ้านยายเเล้วก็อยู่จนถึง1ทุ่มเเล้วก็กลับบ้าน2ทุ่มครึ่งก็ไปรับพี่เลิกงานนอกจากนั้นก็เป็นเวลาส่วนตัวของเราค่ะเเต่ตาเราจะเรียกมาหาข้าวให้กินปิดเเอร์ปิดไฟหรือบางครั้งก็เรียกเฉยๆถ้าเราขานเค้าก็จะว่าๆเรายังไม่นอนบางครั้งเที่ยงคืนตี1ยังเรียกเราอยู่เลยพอเค้าเรียกสมาธิเราหลุดหงุดหงิดด้วยค่ะไปถึงขั้นดิ่งไม่อยากทำอะไรเลยสรุปก็คือเค้าเรียกเราเกือบทั้งวันเลยรู้สึกว่าเวลาอ่านหนังสือของเรามันไม่เป็นสัสส่วนเลยโดนเรียกทำให้สมาธิหลุดกับมาโฟกัสเเละเข้าใจกับสิ่งๆนั้นยากมากเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ จะเข้ามหาลัยเเล้วด้วย