....แต่ก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะอันกิเลสเครื่องผูกคือราคะผูกไว้ นักเต้นรำ
รวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลาง
สถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น 
....เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโทสะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโทสะผูกไว้ 
นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมเป็นที่ตั้งแห่งโทสะ ในท่ามกลางสถาน
เต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น 

....เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโมหะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโมหะผูกไว้ 
นักเต้นรำย่อมรวบรวมไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งโมหะ ในท่ามกลางสถานเต้นรำ 
ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น

.....นักเต้นรำนั้น ตนเองก็มัวเมาประมาท ตั้งอยู่ในความประมาท เมื่อแตกกายตายไป ย่อมบังเกิด
ในนรกชื่อปหาสะอนึ่ง ถ้าเขามีความเห็นอย่างนี้ว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะ รื่นเริงด้วย
คำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพผู้นั้นเมื่อแตกกาย
ตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชื่อปหาสะ...ความเห็นของเขานั้นเป็นความเห็นผิด  

.....ดูกรนายคามณี ก็เราย่อมกล่าวคติสองอย่างคือ นรกหรือกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน
อย่างใดอย่างหนึ่ง ของบุคคลผู้มีความเห็นผิด ฯ.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถามว่า..

....ในเมื่อสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะ  โทสะ  โมหะ แต่เอาอะไรต่างมาพูดจริงบ้าง เท็จบ้าง
เพิ่มความมันความสะใจบ้าง มาแสดง  แบบนี่แล้ว จะตกนรกเหมือนกันมั้ยครับ?.