คำพูดทำลายความรู้สึกจากพ่อแม่ คุณรับมือกับมันยังไง?

คือเราพ่อแม่ชอบพูดจาทำร้ายความรู้สึกเรามากๆ เวลาที่เราพูดอะไรออกไป เราอยากจะอธิบายในความคิดเห็นส่วนตัวของเราเอง แต่พ่อกับแม่ก็ชอบแย้ง ว่าไม่ใช่แบบนู้นบ้างแบบนี้บ้าง แบบพูดจาเสียงดังใส่เราว่า มันไม่ใช่ ที่คิดนะโคตรผิด กูนี่ถูก แบบก็รุมกันคิดว่าพวกเขาเองถูก เราผิด เราเองก็เถียงอะไรไปไม่ได้ เพราะเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ คนที่เราต้องการมากที่สุดในชีวิตคือ คนที่ให้เกียรติคนอื่นและคนที่มีเหตุผล ทุกอย่างเวลาเราพูดอะไรกับใคร เราใช้เหตุผลตลอด ให้เกียรติแบบมากๆตลอด จนวันนี้กลับเป็นคนใกล้ชิด เป็นพ่อแม่ของเราเองที่ทำสิ่งพวกนั้นที่เราไม่ชอบใส่เรา พูดอะไรมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวว่าเราสอนนู้นสอนนี่พวกเขา เราเป็นแค่ลูกมีสิทธิ์แค่พูดออกมาบางอย่างที่เขาไม่เห็นด้วยคือสิ่งที่ผิด เราจึงเลือกเงียบ เพราะความเงียบคงมีประโยชน์ที่สุด เราเบื่อมาก ที่ต้องอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ แบบมันจุก มันจะร้องไห้ตลอดเวลา น้อยใจทุกอย่างในชีวิต แม่ก็พอไม่พอใจอะไรขึ้นมาก็ชอบพูดจาแรงๆใส่เรา พูดจาหยาบคายใส่เรา มันคงจะพูดแล้วสนุกปากเขา แต่กับสิ่งพูดคือไม่เคยคิดถึงจิตใจคนฟัง เป็นเอาหนักมากจริงๆ บางครั้งคือแม่ก็จะทำหน้าทำตาพร้อมกับพูดจาประชดประชัดว่า เราเรียนจบแล้วจะไปทำงานอะไร แล้วก็บอกอีกว่า คนอย่างเรามันจะไปทำงานอะไรได้ เราอยากจะเลิกเรียนมากกับประโยคนั้น มันเป็นประโยคที่ดูถูกเหยียดหยามกันมากๆ เราหมดสิ้นซึ่งความฝัน เราหมดหวังมาก เหมือนชีวิตนี้มันไม่มีอะไรอีกแล้วที่ได้ยินแบบนั้น ตั้งแต่เด็กอยากเป็นอะไรก็ขัดไปหมด พอโตมาเราจึงไม่เจอทางของตัวเองสักที พอเรียนไปเจอคำดูถูกจากแม่ตัวเองแบบนี้ หมดหวังมาก ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว ทำได้อย่างเดียวคงทำบุญให้ชีวิตตัวเจริญขึ้น คงมีแค่นั้น เพราะถ้ายังอยู่กับคำพูดทำลายความรู้สึก ทำลายชีวิต ทำลายจิตวิญญาณแบบนี้คงจะเหมือนค่อยๆเสียสติไปเรื่อยๆ เราแค่อยากมาระบายนะคะ ใครพบเจอเรื่องราวแบบนี้คุณรับมือกับมันยังไง หรือ อาจจะมีบางคนคิดว่าต้องทำให้สำเร็จให้พวกเขาเห็นอะไรแบบนั้น คือแรงผลักดันทั้งหมดของเรามันเหมือนจะสูญสิ้นไปแล้วตอนนี้...