เราเคยเจอแบบนี้ค่ะ แต่กลับกันตรงที่เราเป็นรุ่นน้อง  ส่วนอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่  

จากเดิมที่เคยสนิทกันมากก็ค่อยๆห่างกันไป  เป็นเพราะมีรุ่นพี่รุ่นเดียวกับเขาย้ายเข้ามา เขาก็ไปสนิทกับฝั่งนู้นมากกว่า ประกอบกับมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกในฝ่าย  เราเป็นคนกลาง ไม่เข้าข้างใคร กลายเป็นว่าเขาไม่สนิทใจกับเราเหมือนเดิม  เรื่องที่ทำให้เราเสียความรู้สึกมากที่สุดคือเขาปฏิเสธไม่ไปกินข้าวกลางวันกับเราโดยให้เหตุผลว่าเอาข้าวมาจากที่บ้าน จะกินในที่ทำงานเลย  เราก็โอเค  พอใกล้เที่ยง เพื่อนเขาชวนเขาออกไปกินข้าวข้างนอก  เขากลับตอบตกลง  ข้าวที่เขาเอามาจากบ้านก็วางทิ้งไว้บนโต๊ะเขา  เรารู้สึกเฟลจนพูดอะไรไม่ออก

นับตั้งแต่นั้นมา เราก็เรียนรู้ที่จะไม่ฝากความรู้สึกตัวเองไว้ที่เพื่อนร่วมงาน  มีหน้าที่ร่วมงานกันเท่านั้นพอ  แคร์พวกเขาได้แต่ต้องไม่มากเกินไปจนทำให้ตัวเองรู้สึกเสียใจถ้าพวกเขาเปลี่ยนไป  อยู่ให้ได้ด้วยตัวเองค่ะ อย่าให้ความรู้สึกพวกนี้มาทำให้เราเสียการเสียงานหรือกระทบชีวิตของเรา  

คุณจะเปลี่ยนงานก็ได้แต่คุณควรปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองด้วย  ไม่อย่างนั้นถึงไปทำงานที่ใหม่ก็จะเกิดเรื่องแบบนี้ซ้ำขึ้นอีก  ด้วยความหวังดีค่ะ  เป็นกำลังใจให้นะคะ