ผมเป็นเกย์ครับ ตอนนี้ศึกษาอยู่ม.6 ผมคบหากับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ซึ่งเขาก็เป็นเกย์เหมือนกัน เขาอยู่ปี 1 ยังไม่ถึงคบกันเป็นแฟนหรอกครับประมาณแค่ว่าสถานะคนคุยกันอยู่ เขาเป็นคนที่ยังไม่เปิดเผยนะครับว่าเขาเป็นเกย์ทางบ้านเขายังไม่รู้มีแต่เพื่อนสนิทเขาบางคนเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็น ผมคุยกับเขามาหลายเดือนทำให้ผมรักเขามากเพราะเขาคอยเป็นห่วงว่า เขายังไม่เปิดเผยนะ แล้วคบกับเขาจะหนักใจเสียใจมากกว่านี้ได้ เขาแสดงออกว่าไม่อยากให้ผมเสียใจที่ต้องอยู่กับเขา เขาดูออกเป็นห่วงใยทำให้ผมประทับใจในตัวเขามากที่ไม่เคยมีคนคุยคนไหนทำแบบนี้กับผม หรือเขาอาจจะแค่ทำเป็นพูดดีกับผมก็ไม่รู้ และจุดเปลี่ยนที่ผมมีปัญหาก็คือ ประมาน1เดือนที่แล้ว เขาเริ่มทำรายงานส่งอาจารย์ เขาเริ่มจะไม่มีเวลาให้กับผม ซึ่งเขาต้องทำงานผมก็เข้าใจได้ แล้วเขาก็เริ่มหายไป 1 วันมาหาครั้ง 4วันมาหาครั้ง 1อาทิตย์มาหาครั้ง เป็นแบบนี้ทั้งเดือน ทั้งที่เขาบอกให้ผมทนผมก็ทน ให้ผมรอผมก็รอ พอผมเริ่มทนไม่ได้มีปากมีเสียงทะเลาะกับเขา เขาก็หาว่าผมไม่เข้าใจว่าเขาต้องทำงาน ซึ่งผมก็เข้าใจแต่เขาไม่เคยเข้าใจผม เขาไม่มีเวลาว่างให้กับผม ขอแค่มาหาวันหนึ่ง 10 20 นาทีก็ได้ แต่เขาก็ไม่มา พอผมโทรไปหาเขาบางทีก็ติดต่อไม่ได้ บางทีก็ทำให้ผมคิดในใจว่าเขาน่าจะมีคนอื่นและเริ่มตีตัวห่างจากผม ล่าสุดเขามาคุยกับผมครบ 1 อาทิตย์ เขาก็ถามผมว่าเราจำเป็นต้องคุยทุกวันด้วยหรอ ผมก็เริ่มแปลกใจอีกครั้ง และเขาก็บอกว่าทำงานเสร็จแล้ว ผมก็ดีใจอย่างน้อยก็ได้คุยเหมือนปกติแล้ว พอมาอีกวันเขาก็หายถ้าผมยังไม่รู้ว่าเขาทำงานเสร็จแล้วก็คิดว่าเคลียร์งานอยู่แน่ๆ แต่เขาเสร็จแล้วแล้วหายไปไหน พอมาอีกวันเขาก็อ่านที่ผมพิมพ์ไปเขาก็ตอบแค่คับ แล้วก็ไม่ได้สนใจผมแล้วก็หายไปอีกวัน เขาไม่บอกว่าทำอะไรหายไปไหนเลยสักนิด บางคนอาจจะคิดว่าที่มา 3-4 วันครั้ง คงคุยทั้งวันทั้งคืนแต่ไม่เลย 2ทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้างที่มา และอยู่อย่างน้อย30นาทีถึง1ชั่วโมง ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดีตอนนี้ ทั้งที่เขาเงียบไม่สนใจ อาจจะอยากเลิกกับผม อาจจะมีคนใหม่แล้ว หรือการเรียนมหาลัยจะไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นเลย และตอนนี้ผมก็เหนื่อยมากที่ต้องทนแบบนี้แล้ว แต่คำว่ารักมันทำไม่ให้ผมก็เดินออกมาจากความสัมพันธ์นี้ ผมเริ่มเข้าใจว่า คนที่หาเวลาว่างมาหาเรา กับคนที่รอเวลาว่างแล้วค่อยมา มันต่างกันจริงๆ
คนที่หาเวลาว่างมาหาเรา กับคนที่รอเวลาว่างแล้วค่อยมา LGBTQ+