ผมเป็นผ.ชเเต่เพื่อนหรือคนรอบข้างชอบบอกว่าสวย

คือผมอยากเล่าปัญหาของผมหน่อยครับผมรู้สึกเครียดมากเพราะนิสัยเป็นมาเเต่เด็กซึ่งผมก็ไม่อยากเป็น คือช่วงนี้เเบบผมซวยมากไปเรียนพิเศษก็เจอผู้หญิงมาเเย่งที่นั่ง ให้เจ้าหน้าที่ไปไล่ก็เเกล้งใจเขาเพราะคนหันมามอ

ผมเป็นผ.ญที่เวลาสนใจใครแล้ว​ ทำบ่อยๆคือมองทุกครั้งที่เจอ​ แต่ที่ไม่กล้าทักเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่าย​  คิดกับเรายังไง​ มองแล้วอีกฝ่ายนิ่ง​ ไม่ยิ้มเลยใจมันก็ท้อ​ จะให้เดินไปทักเดี๋ยวก็มองว่าเป็นโรคจิต​

เราชื่อปรีญาพัชร  ใยอิ้ม  ชื่อเล่นนุ่น  เรียนดีปานกลาง กีฬาไม่ดี  ชอบทำอาหาร  นิสัยไม่ยอมคน  แต่ข้างในรู้สึกอ่อนเเอค่ะ  ชอบดูซีรี่ย์  เอออะไรประมาณนี้ค่ะ 

มีเคยเคยโกรธตัวเองบ้างไหมคะ อยากฟังเรื่องราวของทุกคน ส่วนนี่โกรธตัวเองเรื่อง นิสัยไม่กล้าแสดงความรู้สึก โดยเฉพาะตอนยิ้ม ตอนดีใจ หรือรัก กับครอบครัว โกรธตัวเองที่ไม่กล้า ไม่ใช่เพราะไม่รักนะคะ แต่รักมาก

แม่ชอบด่าเราต่อหน้าคนอื่น เราอายมากๆ ชอบอารมเสียใส่เราต่อหน้าคนอื่นด้วยแบ่งทีเวลาไปกินข้าวข้างนอก เราถามสั่งยังข้าวรึยัง แม่ก้ทำเป็นไม่ได้ยิน พอเราถามซ้ำแม่ก้วีนเราจะเหวี่ยงกุญแจรถใส่เรา เราเหนื่อยมาก

บรีฟให้ท่ารับบอล ท่าขึ้นตี ท่าบล็อคสวยๆสุภาพเรียบร้อยหน่อยครับ มาตั้งท่ากางแขน กางขาแบบนี้มันไม่ใช่ครับ มันไมใช่วัฒนธรรมไทยครับ ฝากบอกนักกีฬาเวลาเล่นให้เก็บแขนเก็บขาด้วยนะครับ จะยิ้มก็ยิ้มนิดเดียวพอ ไ

นิทานเรื่อง: เด็กชายที่ไม่มีวันเกิด กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า “นที” นทีไม่เหมือนเด็กคนอื่น เขาไม่เคยมีงานวันเกิด ไม่เคยเป่าเค้ก ไม่เคยได้รับ