เราควรจะทำอย่างไรต่อไปดีค่ะ เดินหน้ากับถอยหลัง

เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาปีนี้เข้าปีที่ 6 แล้วค่ะ ระหว่างนี้ช่วงสี่ปีแรกทุกอย่างปกติ มีการทะเลาะกันบ้างค่ะแต่ทะเลาะกันบ่อยมาก อาจจะเป๋นเพราะเราทั้งคู่อายุน้อยค่ะ บวกกับเราเคยมีครอบครัวเลยทำให้การใช้ชีวิตของเราค่อนข้างต่างกัน เรามักมองอนาคตวางแผนว่าจะต้องเปนแบบนั้นแบบนี้แต่ เขามักมองแค่วันนี้หรือสิ่งที่กำลังทำอยู่ และเสมอว่ายังมาไม่ถึงจะคิดทำไม เราทำงานมาตั้งแต่อายุน้อยชีวิตอยุ่แต่กับเรื่องหาเงิน แต่เขาทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ บ้านเขาค่อนข้างมีฐานะ แต่สำหรับเราไม่ได้ค่ะเงินต้องใช้อยุ่ใช้กินกันทุกวัน เรื่องเล็กน้อยๆก็มีอีกเยอะเขาติดเกม ไม่ติดเพื่อนไม่กินเหล้าเบียไม่สูบบุหรี่ แต่เรื่องผญ.ก้อมีเข้ามาบ้างเราจับได้ทุกครั้งแต่เขาก็ยังเลือกเรา ในตอนนั้นเรารู้สึกโชคดีมากที่เราได้เจอกับผซ ที่ไม่กินเหล้าสูบบุรี่ เรื่องอื่นยังพอปรับกันได้เราทำใจยอมรับมาตลอด แค่คิดว่าเขาไม่ดื่มไม่สูบ มันก้อดีที่สุดแล้ว เราประคองความรักมาจนเข้าปีที่สี่ เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยเหลือเกิน เราเหนื่อยที่จะต้องประคองหรือทุกๆอย่างให้มันโอเค เราทะเลาะกันมีการเลิกกันเพราะเรื่องของมือที่สามที่นี่เป็นฝ่ายเราที่มี แยกกันอยู่แต่มีการพูดคุยกันบ้างไม่ได้ขาดการติดต่อ แต่เราเป็นฝ่ายออกมาเองเพราะคิดว่าคนใหม่นี่โอเคแล้วเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะมองอะไรใหม่เป็นเรื่องที่ดี แต่สุดท้ายเราก้อกลับมาคุยกับเขาอยุ่ดีดพราะเราคิดว่าเรารักเขา เราเคยอยุ่ด้วยกันได้กลับมาครั้งนี้ก็คงจะเหมือนเดิม เราทุกอย่างเหมิอนเดิม แต่พอเอาเข้าจริงมันไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลยค่ะ แม้กระทั่งกับข้าวที่เขาเคยชอบกิน น้ำที่สั่ง ก้อเปลี่ยนไป จุดพีคคือเขาเริ่มดื่มเหล้าเบียร์และบุหรี่  เราเคยขอเขาให้เขาหยุดให้เหตุผลว่าเราไม่ชินทำใจไม่ได้ ไม่เคยเห็นภาพพวกนี้ มันปวดใจค่ะ เขาบอกที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเราทำให้เขาเป็นค่ะ  มันยิ่งทำให้เราปวดใจเข้าไปอีก ตกเย็นหิวกระหายอยากเหล้าอยากเบีย อดไม่ได้ต้องกินค่ะ ตังกินข้าวไม่มีแต่กินเบียได้ค่ะมี  บุหรี่ต้องดูดเพราะช่วยให้หายเหนื่อยค่ะ ตอนนี้เราทำใจเหนภาพไม่ได้แต่อดทนมาเกือบปีแล้วค่ะ พายามยอมรับว่าเขาต้องดื่มกินเพราะตเองการมีเพื่อนมีสังคม เราก็ไม่ได้ห้ามมากค่ะ แต่ถ้าเขากินดื่ทเราก็ขอตัวนอนก่อนไม่อยุ่เผื่อเห็นค่ะ ทำมาเรื่อยๆจนเมือวานอยู่เขาอยากกินกระท่อมค่ะ ใบกระท่อม(ก่อนหน้านี้มีการแอบกินไปแล้วค่ะ เราเพิ่งรู้) เราตกใจเรารับไม่ได้ค่ะ เลยทะเลาะกัน เขาพูดกับเราว่า พ่อเขากินแม่ยังไม่ว่าเลย แล้วทำไมเราต้องว่าเขาด้วย เราไม่มีอะไรจะพูดนอกจากเราบอกว่าเราไม่ใช่แม่เขา แต่เราอยู่กับเขา เขาบอกเราว่าไม่ชอบอะรัยให้บอกเขาจะปรับเปลี่ยนทุกอย่างไม่ใช่หรอ วันนี้ก้อบอกแล้วไงว่าไม่ชอบ  เขาห็ไม่พอใจอีหค่ะ จนเขาพูดว่าแล้วแบบนี้จะอยู่กันได้ยังไง  ประโยคนี้เลยทำให้เราคิดไม่ตกเลยค่ะว่าจะทำอย่างไงต่อ เพราะก่อนหน้านี่มีการพูดคุยกันว่าจะแต่งงานอยู่ด้วยกันมีลูก ทุกอย่างเขาเป็นคนพูดออกมาเอง เราเองก็อยากมีครอบครัวแล้ว อยากสร้างอะไรไปด้วยกันค่ะ แต่เราอดคิดไม่ได้ว่าเราควรทำอย่างไง ไปต่อหรือพอแค่นี้ค่ะ ถ้าพอเราต้องทิ้งทุกอย่างกลับบ้านเรา ถ้าไปต่อเราต้องรับมืออย่างไงดีค่ะ