มาระบายความในใจเฉยๆค่ะ

สวัสดีค่ะ เราขอไม่แนะนำตัวนะคะ เราจะมาเล่าเรื่องราวของเราให้ฟังค่ะ คือเราจะเกิ่นก่อนว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวคนจีน เรามีพี่น้อง4คน เป็นพี่ชายคนโตสุด1คนอีก3คนก็เป็นผู้หญิงหมดเลย ส่วนเราเป็นลูกคนที่3ค่ะ อายุ16ปี เมื่อ3วันก่อนเราทะเลาะกับพี่ชายค่ะเนื่องจากเราไม่ฟังที่พี่เค้าพูด และเราก็บ่นพึมพัมของเราและพี่ก็วิ่งมาชกหน้าเราค่ะ เราเลยไม่คุยกับเค้าเลยนับตั้งแต่นั้น และพอเช้าวันต่อมาเราก็ยังอารมณ์ไม่ดีอยู่เนื่องจากที่ถูกชกเมื่อคืนและผู้ปกครองก็ไม่ได้รู้สึกว่าพี่ทำผิดเลย ผู้ปกครองยังบอกเลยว่าพี่ทำถูกแล้ว เพราะเราไม่ฟังเอง เรารู้ว่าเราผิดที่ไม่เชื่อฟัง แต่ยังไงมันก็ไม่ควรชกมั้ยคะ? พี่ชายเราเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ ชอบใช้น้อง ถ้าไม่ทำตามก็จะใช้กำลังค่ะ เหมือนพ่อเลย ต่อค่ะ เช้าวันต่อมาเราเลยหัวเสียอยู่ไม่คุยกับใครเลย โกรธทุกคนโกรธพี่ชายที่มาทำร้าย โกรธพ่อแม่ที่เข้าข้างพี่ ตอนกินข้าวเช้าเราก็ไม่อยากกินไม่มีอารมณ์จะกิน แต่ก็โดนบังคับให้กินเลยกินไป แต่เรากินช้าค่ะ พ่อเลยบอกว่าจะลงโทษห้ามเพื่อนมาบ้าน+ห้ามไปบ้านเพื่อน1เดือน สักพักแม่ก็มา พ่อก็เล่าให้แม่ฟัง เราก็ไม่สน สักพักต่อมาย่าก็มาหา พ่อแม่ก็เล่าให้ย่าฟังเรื่องที่เรากินข้าวช้า และทั้ง3คนก็รุมด่าเราเลย เราแบบ หัวเสียมากเพราะเราทนมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว คือพ่อแม่เล่าให้ย่าฟังแค่เรื่องที่เรากินข้าวช้า แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่พี่ชกหน้าเรา ระหว่างที่ทั้ง3คนรุมด่าเราว่าแบบ เป็นอะไร? ผีเข้าสิงหรอ? ถามซ้ำไปซ้ำมาเราเลยพูดเลยว่าก็พี่มาชกหน้าเรา แต่เรากลับเป็นคนผิดเฉยเลย(ปกติเรามีอะไรเราจะไม่บอกใคร) พอเราพูดออกมา เราก็หวังให้ย่าเข้าข้างเรา สรุปเป็นไง? ย่าบอกเราไปกวนพี่ก่อน ว้อททท!? ครอบครัวคนจีนน่ะเนอะ เราก็เลย เออ ไม่ยอมละ เราเลยเถียงบลาๆ(ปกติราะไม่เถียง ถ้าทะเลาะอะไรกันเราจะเงียบ) ครั้งนี้เรารู้สึกว่าเราจะไม่ยอมอีกแล้ว เราก็พูดออกมาทุกอย่างพูดไปร้องไห้ไป เราก็เริ่มโมโหที่พ่อแม่ย่าหาเหตุผลมาเข้าข้างพี่ตลอด เราเลยเริ่มใช้คำหยาบ (มันอาจจะไม่หยาบมากหรอกนะคะ แต่ก็หยาบแหละ) เราก็พูดว่า ก็มันมาชกหน้าก่อน เท่านั้นแหละ พ่อที่ทำอาหารอยู่ เดินมาชกเราหน้าเรา มาตีเราอย่างไว เพราะว่างเราใช้คำว่ามันกับพี่ ย่าก็ห้ามพ่อไว้ แต่ไม่ได้ห้ามจริง ดูก็รู้ เราเลย หัวเสียไปอีกเรื่องวันนั้นทั้งวันเราก็ไม่คุยกับใครเลย เราก็เก็บกดอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อตอนเย็นพี่ก็ซื้อขนมมาง้ออยู่ แต่สิ่งที่เราต้องการคือคำขอโทษ ความรู้สึกผิด แค่ซื้อขนมมาให้ เราก็ไม่หายโกรธหรอก แม่บอกว่าพี่เค้าก็ดีกับเราขนาดนี้ จะเอาอะไรอีก ห้ะ? ซื้อขนมมาให้ จากที่เพิ่งชกหน้าเราไปจน หน้าเราบวมเป็นลูกมะนาว? ดีหรอ? ขอโทษสักคำ? ไม่มี! เราไม่ได้รู้สึกถึงความรู้สึกผิดของพี่เค้าเลย เหมือนแค่ซื้อมาให้แบบ คุยด้วยได้แล้ว อะไรแบบนี้ เราก็ไม่สน และเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่ออีก จนถึงวันนี้ ตอนเช้าเราก็ยังคงไม่หายโกรธ คือผู้ปกครองก็ควรที่จะเข้าใจเรานะ ว่าทำไมเราถึงโกรธ และก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่จะทำให้เราหายโกรธคืออะไร แต่ก็ไม่ทำ เพราะยังคิดว่าพี่ถูกอยู่ จนวันนี้ตอนเช้าเรากำลังจะลงไปข้างล่าง แม่ก็ให้เราถือของลงไปข้างล่าง แบบพรุงพรังเลย ถุงใหญ่ๆ3ถุง กับกระทะที่หนักมากเพราะมีแกงอยู่ข้างใน บอกให้เราถือลงไป แล้วเดี๋ยวขึ้นมาถือของอีกรอบ เหมือนแแล้วเราอะ แม่บอกว่า แล้วมาดูกันว่าใครจะชนะ ชนะอะไร? ชนะเรื่องที่เรากำลังโกรธอยู่ตอนนี้? ว้อทท คือจะให้เราผิดให้ได้เลยใช่มั้ย? ต่อ เราก็ถือของลงไปหมด และก็ขึ้นมาเอาของอีกรอบตามที่บอก ตอนที่ขึ้นมาเอารอบ2อะ ผู้ปกครองก็หยิบไม้แขวนเสื้อมา2อัน เป็นแบบเหล็กอันนึง แบบพลาสติกอันนึง มาตีเราไม่ยั้ง แต่เราก็ทน จนไม้แขวนเสื้อพลาสติกหักอะ ส่วนไม้แขวนเสื้อที่เป็นเหล็กคือสีที่เค้าเอาพลาสติดเคลือบอะ มันหลุดกระจายเป็นเศษเล็กๆเต็มห้องเลย และก็ไปโวยวายที่โซฟา บอกว่า แม่เลี้ยงเรามาขนาดนี้ ทำให้เราขนาดนี้ นี่คือผลตอบแทนหรอ เกี่ยวอะไร? เราโกรธพี่ แล้วแม่จะมาทวงบุญคุณแม่ เพื่อที่จะให้เรายอมรับว่าเราผิด คือไร ต่อ แม่ตีเราจนแขนเราลายหมด หลังลาย คอด้วยนิดหน่อย เราใส่เสื้อแขนยาวนะ และแม่บอกว่าให้ถอดเสื้อไปหาเสื้อที่ไม่มีแขนใส่ สักพักก็บอกว่าให้ใส่สายเดี่ยวเลย อีกสักพักบอกว่าไม่ต้องใส่ ใส่แต่เสื้อใน ลงไปข้างล่างไปขายของเลย แต่เราก็ไม่ยอมจะไปหยิบเสื้อมาใส่ แม่ก็ตีเรา และก็บอกว่าถ้าเห็นใส่เสื้อลงไปข้างล่างนะ ไม่ยอมแน่ และก็ให้เราไปเอาพวกกับข้าวที่กินเมื่อคืนลงไปข้างล่าง เราก็ไปเอาและก็ลงมาข้างล่างและก็แอบหยิบเสื้อมาใส่ตอนทางลง พอถึงข้างล่างเราก็ไปกินข้าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนั่งกินกับพ่อและก็พี่ สักพักแม่ก็ลงมาและพอเห็นเราใส่เสื้อก็ไปหากรรไกรมาตัดเสื้อเราออก พ่อกับพี่ก็นั่งดูอยู่เฉยๆ พอกินข้าวเสร็จเราก็ขึ้นไปหาเสื้อใส่ต่อด้านบน และก็ไปร้องไห้ด้วย สักพักแม่ก็ขึ้นมาตาม ว่าเราต้องการอะไร ทำไมทำแบบนี้ คือไรอะ? เราสิที่ควรต้องถาม แต่เราก็เงียบ แม่บอกว่า รีบเรียนให้เก่งให้สูงๆแล้วรีบไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ บอกเราเป็นจุดบอดของครอบครัว ตัวปัญหา บลาๆๆ และก็บอกว่าให้เอาหนังสือลงไปอ่าน เราก็เอาไป แต่ไม่อ่านเพราะเราไม่โอเค แม่ก็บอกว่าให้ไปเขียนบิลหน้าร้าน เราก็ไปนั่งเฉยๆแม่ก็ให้พี่คนงานพาเราเขียนเราก็เขียนได้บิลนึง และก็ไม่ได้เขียนอีก เพราะพี่คนงานอาจจะเกรงใจเราที่เราเป็นลูกเจ้าของแต่ให้เรามาเขียนบิล แต่เราก็โอเคนะ ไม่ได้อะไร พอตอนเที่ยงพ่อบอกว่าให้ไปเตรียมถ้วย เตรียมกินข้าวเที่ยง เราก็ไปเตรียม ก็ไม่มีไรกินข้าวปกติ กินเสร็จเราก็ไปนั่งในห้องที่หมาๆเราอยู่จนถึง5โมงเย็นเราก็ชวนน้องไปซื้อของน้องก็ไปขอแม่ แม่บอกว่าน้องไปได้แต่ห้ามเราไป เราก็รอไปอีกสักพักก็ไปชวนน้องใหม่น้องก็ไม่กล้าละ เราเลยบอกว่าไปซื้อของแป๊บเดียวเอง น้องก็เออ ไปด้วยก็ได้ ไปถึงเราเลยซื้อชานมไข่มุกให้น้องแก้วนึงแต่น้องบอกแบ่งกัน เพราะกินไม่หมด ตอนกลับถึงบ้าน แม่ก็เห็นของที่เราซื้อ และก็ดุน้องที่ไม่ทำตามคำสั่ง แต่เราก็บอกไปแหละว่าเราพาน้องไปเอง สักพักแม่ก็ใช้น้องไปหยิบไม้แขวนเสื้อมาตีเรา แต่เราเฉยๆไปแล้วแหละ ระหว่างที่น้องไปเอาไม้แขวนแม่ก็หยิบของที่เรากำลังกินอยู่ไป เรากหลังจะกินชานมไข่มุก แม่หยิบไปเทที่อ่างจนหมด เรากำลังกินมะม่วงแม่ก็หยิบไปแช่ในตู้เย็น พอน้องลงมาแม่ก็เอาไม้แขวนเสื้อมาตีเรา แม่ก็บอกไม่จบง่ายๆนะ บอกว่าพรุ่งนี้ให้ตื่นแต่เช้ามาเปิดบ้านนั่งเขียนบิลอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เช้าห้ามเข้าบ้านเข้าได้แค่ตอนเที่ยงคือมากินข้าว เราก็งงว่าเราผิดอะไร เราผิดที่เราไม่ยอมเรื่องที่พี่กหน้าเรา? จนถึงตอนนี้เราก็ยังคงไม่คุยกับใคร เราไม่ได้คุยกับใครมา3วันแล้ว คุยแต่กับน้องคนเดียวและวันนี้ก็วันที่4ค่ะ เมื่อคืนแม่ให้อ่านหนังสือทั้งคืน ไม่ให้นอน แต่เราก็แอบไปนอนแหละค่ะ จนถึงประมาณ6โมงพี่ปลุกให้ไปเปิดบ้าน ตอน6:30แต่เราคือ ไม่เชื่อฟังอีกแล้ว ไม่เคารพใดๆอะไรแล้ว ก็ไม่ทำตาม เราอยู่ในห้องน้ำจนถึงประมาณ6โมงเกือบครึ่งพี่ก็มาตามออกไป บอกว่าจะ6ครึ่งแล้วเราก็ไม่สนออกมาและก็ขึ้นไปตากผ้าชั้นบนสุดของบ้านตากสักพักพี่ก็วิ่งขึ้นมาทำร้ายร่างกายเราทุบหัว ต่างๆบอกว่า6โมงครึ่งแล้วทำไมไม่ลง มันต้องลงไม้ลงมือกันเลยหรอ? แต่พี่ก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว พ่อแม่บอกให้มองมันเป็นเรื่องปกติได้แล้ว ได้หรอ? ต้องมองให้การทำร้ายร่างกายคนในครอบครัวเป็นเรื่องปกติ? หึ ไม่อะ เราทำไม่ได้ หลังจากที่พี่มาตามเรา เรายังไม่แต่งตัวเลยจะแต่ตัวก่อนแล้วค่อยลงไปอปิดบ้าน เพราะตอนนั้นะเราหุ้มผ้าเช็ดตัวตัวเดียวพี่บอก ไม่ได้ต้องลงไปเปิดบ้านก่อน ในสภาพนั้นแหละ บ้ารึเปล่า? หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จเปิดบ้าน เราก็ขึ้นมาแต่งตัวและก็ตากผ้าต่อ และก็มานั่งคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่างๆ มันทำให้เรารู้สึก"เกลียด"ทุกคน เกลียดพี่ที่ใช้กำลัง เกลียดพ่อที่เข้าข้างพี่ เกลียดแม่ที่ทำร้ายเราหนักมากเพราะเรื่องพี่ แต่พี่กลับไม่โดนอะไรเลยนะ พี่ใช้ชีวิตปกติ แม่หาเรื่องชมพี่ตลอด พอเราพูดความจริงก็บอกว่าเราดราม่า  วันนี้เพิ่งเริ่มวันที่4นะคะ ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป