คือว่าเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้มาประมานหนึ่งแล้ว กลางคืนนอนหลับยากมาก ความคิดคิดวนไปเวียนมาเรื่งราวเก่าๆ ยิ่งว่าเงียบมาก ความคิดจะยิ่งฟุ่งซ้านไปไกล เลยต้องเปิดเพลงฟังไว้ตลอดเวลา มันมาเป็นหนักเอาก็ช่วงนี้ กลางคืนรู้สึกว่าเหนื่อยใจ คิดมาก อยากจะร้องไห้แต่ก็คิดว่าจะร้องทำไมไม่ได้เศร้าอะไรสักหน่อย  แต่ในใจรู้สึกอัดอั้นอยากร้องออกมาก พอร้องออกมาก็รู้สึกหายแต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีสักเท่าไร บางทีคิดมากชอบพูดกับตัวเองในความคิดจนบางทีก็คิดว่าถ้าตายไปคงเลิกคิดมากได้เพราะลำคานตัวเองที่ชอบคิดมากแต่ก็ไม่ทำหรอก ตวามคิดมันย้อนแย้งกันไปหมดกว่าจะนอนหลับได้แต่ละคืน หลับๆตื่นๆ อยากได้ที่ให้คำปรึกษามากตอนนี้ ไม่เข้าใจตัวเองเลย