เราเคยคบกันช่วงเวลาสั้นๆ ตอนนั้นนางมีแฟนแล้ว แต่แอบมากิ๊กกะเรา นี่ก็ไม่รู้เรื่อง โดนแฟนนางโทรมาด่าเละ สมัยนั้นนางเจ้าชู้ตัวพ่อเลย เลยจบกันไปแบบไม่ดี เวลาผ่านไปเราก็แยกย้ายไปมีคนรักของตัวเอง ผ่านร้อนผ่านหนาวมา 10 กว่าปี แต่แล้วต่างคนต่างถูกหักหลัง สะบักสะบอมกันมามากทีเดียว กลับมาอยู่ในสถานะโสดทั้งคู่
วันหนึ่ง นางก็ทักมาหา นี่ตกใจมาก เพราะไม่ได้ติดต่อกัน 10 กว่าปีแล้วคิดดู ชั่งใจอยู่นานว่าจะรับแอดดีมั้ย แต่นางก็ทำทีเหมือนอยากเป็นเพื่อนจริงๆ สำนึกผิดที่ทำกับเรา ก็เลยเออๆ รับก็ได้ ตอนนางทักมา นางเลิกกะแฟนได้ 2 ปีแล้วแต่นี่เพิ่งโสดได้ไม่นาน
ตอนนั้นที่คุยคือไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ถามมา ตอบไป แค่นั้น เพราะนี่ก็มีคนที่คุยอยู่แล้ว ก็บอกนางนะว่ามีคนคุยอยู่แล้วนางบอกว่ามีอะไรปรึกษานางได้ ก็เออคุยไปก็สบายใจแบบคุยกะเพื่อน แต่คุยไปคุยมาเริ่มหวั่นไหวกะนาง เพราะนางเป็นคนใส่ใจทุกอย่าง ทุกรายละเอียด สม่ำเสมอ จะว่าไปคือดีกว่าคนที่นี่คุยด้วยซะอีก จนแอบหวั่นไหว ก็บอกนางไปตรงๆนะ ว่าอย่าทำแบบนี้ เพื่อนกันไม่ต้องมาใส่ใจกันขนาดนี้ก็ได้ คือเราก็รู้สึกไม่ดีเหมือนจะนอกใจผู้ไง เลยต้องตัดไฟพอพูดแบบนั้นไปนางก็ห่างๆไป ทักมาเป็นครั้งคราว เว้นระยะมากขึ้น แต่ก็ไม่หายไปไหนนะ ก็นานๆทักมา
จนวันหนึ่งเราโสดสนิทจริงๆ นางยังเป็นคนเดียวที่ยังคงอยู่ นางก็กลับมาคุยด้วยมากขึ้น ซึ่งนี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร นางก็คือนางที่ยังใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกเรื่อง ทุกการกระทำ ลืมบอกไป เรากับนางอยู่กันคนละประเทศ แต่ระยะไม่ใช่อุปสรรคเลย นานวันเข้า สิ่งที่นางทำเริ่มทำให้ใจนี่ฟู มันรู้สึกดีมาก แพ้คนใส่ใจ งื่ออออ นางคืออยู่เป็น
แต่นี่ก็ออกตัวตลอดนะ ว่าเราแค่เพื่อนกัน ตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วว่าสถานะไม่เกินเพื่อน ดังนั้นตัวนี่เองเลยสร้างกำแพงขึ้นมา พยายามที่จะไม่ให้ความรู้สึกเกินเลย เพราะนางก็บอกว่า ชอบนี่นะ แต่ไม่อยากครอบครอง ซึ่งนั่นก็แปลว่า นางก็สร้างกำแพงขึ้นมาเช่นกัน นางบอกนางกลัวความรัก ฉะนั้นจึงไม่มีใครลดลาวาศอกกับการสร้างกำแพงนี้ แต่ก็ไม่ลดละในการหยอด แต่บางทีก็บล๊อคนี่ โดยการบอกว่า พูดเล่นงงมั้ย นี่ก็งง
นี่คือชะนีผู้หยิ่งในศักดิ์ศรีไม่เคยทักนางไปก่อนเลย มันดูเสียฟอร์ม ตอนนี้ก็ประมาณ 2 ปีแล้วที่คุยกัน นางก็ยังคงเป็นคนทักมาก่อนเสมอ และตอนนี้ใจชักแปลกๆ เฝ้ารอแต่แชทของนาง เวลาแชทเด้งก็คือยิ้มปากฉีก คุยกันทุกวัน แทบทุกเวลา เรื่องที่คุยกัน คือเรื่องธรรมดามาก กินข้าวรึยัง ฝันดีนะ เล่าสิ่งที่ไปพบเจอมาในแต่ละวัน เป็นแบบนี้เหมือนเดิมทุกวัน แต่กลับทำให้นี่ยิ้มได้ มันรู้สึกธรรมดาที่แสนวิเศษ คือคำนี้จริงๆ
เราเคยคุยเล่นไว้ว่า ถ้าเราอายุ 40 แล้วเรายังโสด ค่อยมาคบกัน ตอนพูดไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะคิดว่า โห่ 40 นี่คงลูก2 แล้วอ่ะ แต่นางบอกจะกลับจาก ตปท มาตอนเราอายุ 40 ปี (ตอนนี้เรา 32 ปี) นางถามว่า จะรอนางมั้ย ได้แต่พูดติดตลกไปซะ แต่มาคิดเล่นๆ ถ้าเรามาคบกันอีกที มันอาจจะมีความสุขมากก็เป็นได้ ที่มีคนห่วงใยใส่ใจเราขนาดนี้นางบอกว่าอยากแก้ไขในสิ่งที่เคยทำไม่ดีกับเรา อยากดูแลไปจนแก่ บทพระเอกมาก ฟังละใจฟูเว่อ แต่นี่เก็บอาการ
ต่อให้หวั่นไหวแค่ไหน เราก็จะสร้างกำแพงขึ้นมา
ย้ำกับตัวเองตลอดว่า เราแค่เพื่อนกัน เหมือนที่เราตกลงกันแต่แรก การเปิดอ่านหนังสือเล่มเดิม มันเสี่ยงที่จะจบแบบเดิม คือกลัวมาก ได้แต่ถามตัวเองว่า นางจะปรับปรุงตัวแล้วจริงๆเหรอ แต่ก็สัมผัสได้ว่า นางเป็นคนดีขึ้น จริงใจ แต่ผู้ชายก็คือผู้ชาย เชื่อมากไม่ได้
การที่เราโสดมา 2 ปี อยู่คนเดียวได้สบาย ถ้าการมีอีกคนเข้ามา แล้วทำให้ชีวิตเราไม่แฮปปี้กว่านี้ ก็อย่าเอาเข้ามาเลยไม่คุ้มเสี่ยง
แต่เราจะคุยกันไปแบบนี้เรื่อยๆหรอ?
ที่ทำมาทั้งหมดจะเป็นเพื่อน รึ จะจีบ เอาดีๆ?
นี่ควรเปิดใจ หรือ สร้างกำแพงต่อไป?
ถ้านางคิดแค่เพื่อน เพื่อนกันต้องคุยกันทุกวันหรอ?
คุยกันทุกวัน ถ้าไม่ใช่เพราะชอบ จะมีเหตุผลอื่นอีกมั้ย
วันหนึ่ง นางก็ทักมาหา นี่ตกใจมาก เพราะไม่ได้ติดต่อกัน 10 กว่าปีแล้วคิดดู ชั่งใจอยู่นานว่าจะรับแอดดีมั้ย แต่นางก็ทำทีเหมือนอยากเป็นเพื่อนจริงๆ สำนึกผิดที่ทำกับเรา ก็เลยเออๆ รับก็ได้ ตอนนางทักมา นางเลิกกะแฟนได้ 2 ปีแล้วแต่นี่เพิ่งโสดได้ไม่นาน
ตอนนั้นที่คุยคือไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ถามมา ตอบไป แค่นั้น เพราะนี่ก็มีคนที่คุยอยู่แล้ว ก็บอกนางนะว่ามีคนคุยอยู่แล้วนางบอกว่ามีอะไรปรึกษานางได้ ก็เออคุยไปก็สบายใจแบบคุยกะเพื่อน แต่คุยไปคุยมาเริ่มหวั่นไหวกะนาง เพราะนางเป็นคนใส่ใจทุกอย่าง ทุกรายละเอียด สม่ำเสมอ จะว่าไปคือดีกว่าคนที่นี่คุยด้วยซะอีก จนแอบหวั่นไหว ก็บอกนางไปตรงๆนะ ว่าอย่าทำแบบนี้ เพื่อนกันไม่ต้องมาใส่ใจกันขนาดนี้ก็ได้ คือเราก็รู้สึกไม่ดีเหมือนจะนอกใจผู้ไง เลยต้องตัดไฟพอพูดแบบนั้นไปนางก็ห่างๆไป ทักมาเป็นครั้งคราว เว้นระยะมากขึ้น แต่ก็ไม่หายไปไหนนะ ก็นานๆทักมา
จนวันหนึ่งเราโสดสนิทจริงๆ นางยังเป็นคนเดียวที่ยังคงอยู่ นางก็กลับมาคุยด้วยมากขึ้น ซึ่งนี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร นางก็คือนางที่ยังใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกเรื่อง ทุกการกระทำ ลืมบอกไป เรากับนางอยู่กันคนละประเทศ แต่ระยะไม่ใช่อุปสรรคเลย นานวันเข้า สิ่งที่นางทำเริ่มทำให้ใจนี่ฟู มันรู้สึกดีมาก แพ้คนใส่ใจ งื่ออออ นางคืออยู่เป็น
แต่นี่ก็ออกตัวตลอดนะ ว่าเราแค่เพื่อนกัน ตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วว่าสถานะไม่เกินเพื่อน ดังนั้นตัวนี่เองเลยสร้างกำแพงขึ้นมา พยายามที่จะไม่ให้ความรู้สึกเกินเลย เพราะนางก็บอกว่า ชอบนี่นะ แต่ไม่อยากครอบครอง ซึ่งนั่นก็แปลว่า นางก็สร้างกำแพงขึ้นมาเช่นกัน นางบอกนางกลัวความรัก ฉะนั้นจึงไม่มีใครลดลาวาศอกกับการสร้างกำแพงนี้ แต่ก็ไม่ลดละในการหยอด แต่บางทีก็บล๊อคนี่ โดยการบอกว่า พูดเล่นงงมั้ย นี่ก็งง
นี่คือชะนีผู้หยิ่งในศักดิ์ศรีไม่เคยทักนางไปก่อนเลย มันดูเสียฟอร์ม ตอนนี้ก็ประมาณ 2 ปีแล้วที่คุยกัน นางก็ยังคงเป็นคนทักมาก่อนเสมอ และตอนนี้ใจชักแปลกๆ เฝ้ารอแต่แชทของนาง เวลาแชทเด้งก็คือยิ้มปากฉีก คุยกันทุกวัน แทบทุกเวลา เรื่องที่คุยกัน คือเรื่องธรรมดามาก กินข้าวรึยัง ฝันดีนะ เล่าสิ่งที่ไปพบเจอมาในแต่ละวัน เป็นแบบนี้เหมือนเดิมทุกวัน แต่กลับทำให้นี่ยิ้มได้ มันรู้สึกธรรมดาที่แสนวิเศษ คือคำนี้จริงๆ
เราเคยคุยเล่นไว้ว่า ถ้าเราอายุ 40 แล้วเรายังโสด ค่อยมาคบกัน ตอนพูดไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะคิดว่า โห่ 40 นี่คงลูก2 แล้วอ่ะ แต่นางบอกจะกลับจาก ตปท มาตอนเราอายุ 40 ปี (ตอนนี้เรา 32 ปี) นางถามว่า จะรอนางมั้ย ได้แต่พูดติดตลกไปซะ แต่มาคิดเล่นๆ ถ้าเรามาคบกันอีกที มันอาจจะมีความสุขมากก็เป็นได้ ที่มีคนห่วงใยใส่ใจเราขนาดนี้นางบอกว่าอยากแก้ไขในสิ่งที่เคยทำไม่ดีกับเรา อยากดูแลไปจนแก่ บทพระเอกมาก ฟังละใจฟูเว่อ แต่นี่เก็บอาการ
ต่อให้หวั่นไหวแค่ไหน เราก็จะสร้างกำแพงขึ้นมา
ย้ำกับตัวเองตลอดว่า เราแค่เพื่อนกัน เหมือนที่เราตกลงกันแต่แรก การเปิดอ่านหนังสือเล่มเดิม มันเสี่ยงที่จะจบแบบเดิม คือกลัวมาก ได้แต่ถามตัวเองว่า นางจะปรับปรุงตัวแล้วจริงๆเหรอ แต่ก็สัมผัสได้ว่า นางเป็นคนดีขึ้น จริงใจ แต่ผู้ชายก็คือผู้ชาย เชื่อมากไม่ได้
การที่เราโสดมา 2 ปี อยู่คนเดียวได้สบาย ถ้าการมีอีกคนเข้ามา แล้วทำให้ชีวิตเราไม่แฮปปี้กว่านี้ ก็อย่าเอาเข้ามาเลยไม่คุ้มเสี่ยง
แต่เราจะคุยกันไปแบบนี้เรื่อยๆหรอ?
ที่ทำมาทั้งหมดจะเป็นเพื่อน รึ จะจีบ เอาดีๆ?
นี่ควรเปิดใจ หรือ สร้างกำแพงต่อไป?
ถ้านางคิดแค่เพื่อน เพื่อนกันต้องคุยกันทุกวันหรอ?