ขอเล่าก่อนนะคะว่าแม่เราเป็นโรคประสาทค่ะ ต้องกินยาทุกวัน เราอยู่กัน3คนมีพ่อมีแม่มีเรา เราโตขึ้นเรารู้สึกอึดอัดมากๆที่ไม่มีห้องของตัวเอง ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเราทำอะไรเขารู้หมด เขาทำอะไรเราก็รู้หมด จนอยากออกมาอยู่คนเดียวมากๆ แม่เราเป็นคนที่ทำอะไรต้องเป๊ะทุกอย่างขี้บ่นมากๆขี้โมโหมากๆ ไม่ค่อยฟังเราเลยค่ะ ช่วงหลังๆมานี้เรามีแฟนค่ะ เราเลยไปบ้านแฟนบ่อยๆ เพราะไม่อยากอยู่บ้านค่ะ ที่ไม่อยากอยู่บ้านเพราะว่าแม่เราชอบทะเลาะกับพ่อเราเบื่อมากๆไม่อยากฟังที่เขาทะเลาะกัน และที่บ้านก็ร้อนด้วยค่ะไม่มีแอร์ และแม่เราก็มาขอยืมตังเราค่ะ ทั้งทีก็รู้ส่าเราไม่ได้ทำงาน แต่เราก็ให้ค่ะจากตังเก็บ พอหลังจากนั้นมา เขาก็ไม่ให้เงินเราเลยค่ะ ไม่ให้ค่ากินหรืออะไรสักบาทเลย เราอายุ18ค่ะไม่ได้ทำงาน ทีนี้แฟนเราเลยให้ตังเราใช้ค่ะ ทำไมถึงไม่สมัครงานน่ะหรอคะ เราสมัครไปหลายที่แล้วค่ะไม่มีที่ไหนระบเพราะช่วงโควิดด้วย แม่เราเริ่มขอเราบ่อยขึ้นค่ะเพราะรู้ว่าแฟนเราให้ เมื่อก่อนเขาอายคนอื่นมากค่ะที่เรามีแฟนอายคนรอบตัว พอตอนนี้เราต้องมาขอเงินผู้ชายทำไมแม่เราถึงไม่อายคะ ยังให้เราไปขอยืมแฟนเรามาให้เขาอีก เราเลยไม่อยากอยู่บ้านมากๆค่ะ เลยโกหกบ้างว่ามาบ้านเพื่อน ไม่บ่อยค่ะ2ครั้ง เราก็คิดว่าอยากอยู่บ้านแฟนซึ่งแฟนเราก็โอเคค่ะ อยู่บ้านแฟนแล้วสบายใจมากๆ ไม่ค้องมีใครมายุ่ง แต่ว่าแม่เราเขาไม่อยู่ค่ะ คือว่าให้ไปกลับได้แต่ไม่ให้ค้าง เราเข้าใจนะคะว่าเขาเป็นห่วงเรา แต่เราอยู่กับเขาแล้วไม่สบายกายและไม่สบายกายค่ะ เราเคยคุยกับเขาเรื่องนี้ไปแล้วเราบอกว่าเราร้อนมากอยุ่บ้าน เขาบอกก็อยู่มาตั้งนานทำไมถึงอยู่ไม่ได้ แม่ก็ทนได้ แล้วใครอยากทนกับเขาหรอคะ เขาก็ด่าเรากลับ เราไม่อยากอยากคุยกับเขาแล้วคุยไปก็ไม่รู้เรื่อง เขาไม่เคยเข้าใจเราสักเรื่องเลยค่ะ ส่วนพ่อหรอคะค่อยแต่สร้างหนี้ค่ะ ไม่ค่อยมาสนใจอะไรแต่ก็ดีค่ะ ไม่ได้มายุ่งกับเราเท่าแม่ เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากออกไปจากครอบครัวนี้มากๆ
ครอบครัวที่อบอุ่น