จำได้ว่าตั้งแต่อายุ 5ขวบ ก็รู้ว่าที่บ้านติดหนี้ธนาคารอยู่5ล้าน พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อย เวลาแม่ทะเลาะกับพ่อชอบแกจะทำร้ายตัวเอง แม่บอกอยู่ตลอดว่าห้ามเอาเรื่องในบ้านไปบอกคนอื่น ตอนอยู่กับญาติให้ทำตัวดีๆคนอื่นจะได้รัก มีพี่3 คนเราเป็นน้องคนสุดท้องห่างกว่าพี่ทุกคน10ปีอัพ เวลาเรามีปัญหากับพี่ พี่ไม่ด่าก็ทำร้ายร่างกาย ส่วนแม่ก้ร้องไห้เเล้วโวยวาย มีครั้งหนึ่งเราโดนพี่ต่อยเข้าที่หน้า หน้าเขียว แม่ให้เราบอกกับเพื่อนและครูว่าเล่นกับพี่ไม่ได้ตั้งใจเลยโดนศอกที่หน้า เราได้โทรศัพท์มาตอนม.1 เรายอมรับว่าติดเกม นอนเกินเวลา(3ทุ่ม) เลยโดนพี่ยึดโทรศัพท์ ตัดไว สุดท้ายโทรศัพท์ที่ได้มาก็โดนพี่คนเล็กปาทิ้ง เราจำได้ว่าช่วงที่เลวร้ายที่สุดตอน.ต้น คือ การที่เราโดนพี่ชายจับ พี่สาวถอดกระโปรง ใช้เข็มขัดตีเราขาลาย แต่เรากับบอกใครไม่ได้เลย หลังจากนั้นเวลาเราอยากได้อะไรเราก็พยายามอดข้าว งานร้านกาแฟเเถวโรงเรียน และไปทำงานบ้านญาติ ไม่เคยขอของชิ้นใหญ่ๆจากพ่อแม่ ครอบครัวเราเป็นพ่อค้าคนกลาง ทุกคนในบ้านทำงานที่บ้าน เรามีหน้าที่ทำงานบ้านส่วนหนึ่ง แม่เราไม่ได้ทำงานแต่ช่วยพ่อเคลียบัญชีตอนเย็น แม่เราทำความสะอาดทุกวันและ เค้ามักเพิ่มงานให้ตัวเอง และบอกว่ายุ่งอยู่เสมอ จากสิ่งที่ทำอาทิตย์ละครั้ง ก็ทำทุกวัน และทำให้ยุ่งยากกว่าเดิม เราเป็นคนขี้เกียจ ตอนที่แม่เพิ่มงานบ้านให้เรา เราเลยผลักภาระให้แม่ เพราะเราทำได้มากที่สุดเเค่นี้แต่ก็ยังไม่ได้เท่าที่เเม่ต้องการ เช่นเราชอบเทให้เหลือประมาณ1-4 แต่แม่จะให้เทน้ำให้ล้นแก้ว มีทั้งน้ำแดงทั้งน้ำชาทำทุกวันมี5ที่ๆต้องเปลี่ยน แต่เราพยายามบอกแม่ว่าถ้าเต็มมันจะหกเลอะเทอะ สุดท้ายแม่ไม่ฟังเลยทำเองทุกอย่าง หรืองานอื่นๆ เช่นกวาดบ้านก็บอกเราทำไม่สะอาด ถูบ้านจากถูแค่ก็จะให้ถูทั้งชั้นล่างและถูบ่อยที่สุดเท่าที่ทำได้ เรามีปัญหากับพวกพี่บ่อยเราไม่เข้าใจว่าแค่ปัญหาเล็กๆทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่และทุกคนโดนแม่บ่นตลอดเวลา เราเคยอยากปรับความเข้าใจนะว่าเราไม่ชอบอะไรแต่สุดท้ายก็โดน แม่นำมากระเเนะกระแหนและนำไปเล่าให้ญาติฟัง ทุกวันนี้แค่เรียนมหาลัยอยากเราก็เหนื่อยเเล้ว ยังมีปัญหาอะไรไม่รู้มากองไว้ที่หัว
ถ้าเป็นทุกคนโดนทุกคนบ่นทุกอย่างที่เราทำ เวลาเรามีปัญหาไม่สามารถบอกใครได้ แม่มักบอกว่าเราเป็นหนี้ โทษที่เราว่า แล้วพอเราถามก็บอกว่าเด็กอย่างเล่าไปจะทำไรได้ เวลาเรามีอะไรแม่บ่นเรื่องนึงใส่เรา ก็จะมีพี่คนอื่นมาซ้ำ เราทำงานเก็บเงินซื้อของ พี่ก็บอกว่าสิ่งที่เราอยากได้แพงเกินไป ให้ซื้อของที่ถูกลงมาสุดท้ายเงินเก็บที่อุส่าเก็บมาเเรมปีก็อยู่กับแม่ให้แม่ไปปิดประกัน วันเกิดไม่เคยได้จัดวันเกิด แม่บอกวันเกิดควรมากราบเท้ากุที่ทำให้เกิดมา ทุกคนห้ามทุกอย่างกับเรา เเต่ทุกคนก็ใช้ชีวิตปกติ เหมือนมีเเค่เราที่ไม่มีสิทธิที่จะใช้เงิน แม้แต่เงินเราชนะ คนละครึ่ง เราก็ต้องเอามาช่วยแม่ซื้อหมู ซื้อยาหมด แต่คนอื่นใช้ซื้อเสื้อผ้า อาหารกลางวัน ชาบู พอเราบอก ก็หาว่าเราเห็นแก่ตัว เราทนอยู่ในสภาพนี้มานานมาก เราท้อมาก วันนี้เราทะเลาะกับพี่เรื่องเเค่ล้างจาน ปกติเราเป็นคนล้าง แต่วันนี้แม่ล้างโดนพี่บ่น เราก็บอกว่าเราแค่ไม่อยากล้างจานสองรอบสามรอบ เลยรอทุกคนให้กินเสร็จ แต่แม่มาล้างก่อนที่เราล้าง วันนี้เมนมาโดน พี่บ่น แล้วทุกคนช่วยกันซ้ำ เราดาวมากเถียงเสียงเปลี่ยน ร้องไห้แต่ร้องแบบไม่มีเสียง สุดท้ายพอทะเลาะเสดก็ไม่มีใครมาสนใจเรา คุยกันสนุกสนานอยู่ข้างหลัง เป็นช็อดที่เฟวมาก
เราเลยคิดว่าเราควรเฟคตัวออกมาดีไหม หรือควรจัดการสิ่งที่เป็นอยู่ยังไงดี
ควรจัดการอารมณ์ตัวเองยังไง
ถ้าเป็นทุกคนโดนทุกคนบ่นทุกอย่างที่เราทำ เวลาเรามีปัญหาไม่สามารถบอกใครได้ แม่มักบอกว่าเราเป็นหนี้ โทษที่เราว่า แล้วพอเราถามก็บอกว่าเด็กอย่างเล่าไปจะทำไรได้ เวลาเรามีอะไรแม่บ่นเรื่องนึงใส่เรา ก็จะมีพี่คนอื่นมาซ้ำ เราทำงานเก็บเงินซื้อของ พี่ก็บอกว่าสิ่งที่เราอยากได้แพงเกินไป ให้ซื้อของที่ถูกลงมาสุดท้ายเงินเก็บที่อุส่าเก็บมาเเรมปีก็อยู่กับแม่ให้แม่ไปปิดประกัน วันเกิดไม่เคยได้จัดวันเกิด แม่บอกวันเกิดควรมากราบเท้ากุที่ทำให้เกิดมา ทุกคนห้ามทุกอย่างกับเรา เเต่ทุกคนก็ใช้ชีวิตปกติ เหมือนมีเเค่เราที่ไม่มีสิทธิที่จะใช้เงิน แม้แต่เงินเราชนะ คนละครึ่ง เราก็ต้องเอามาช่วยแม่ซื้อหมู ซื้อยาหมด แต่คนอื่นใช้ซื้อเสื้อผ้า อาหารกลางวัน ชาบู พอเราบอก ก็หาว่าเราเห็นแก่ตัว เราทนอยู่ในสภาพนี้มานานมาก เราท้อมาก วันนี้เราทะเลาะกับพี่เรื่องเเค่ล้างจาน ปกติเราเป็นคนล้าง แต่วันนี้แม่ล้างโดนพี่บ่น เราก็บอกว่าเราแค่ไม่อยากล้างจานสองรอบสามรอบ เลยรอทุกคนให้กินเสร็จ แต่แม่มาล้างก่อนที่เราล้าง วันนี้เมนมาโดน พี่บ่น แล้วทุกคนช่วยกันซ้ำ เราดาวมากเถียงเสียงเปลี่ยน ร้องไห้แต่ร้องแบบไม่มีเสียง สุดท้ายพอทะเลาะเสดก็ไม่มีใครมาสนใจเรา คุยกันสนุกสนานอยู่ข้างหลัง เป็นช็อดที่เฟวมาก
เราเลยคิดว่าเราควรเฟคตัวออกมาดีไหม หรือควรจัดการสิ่งที่เป็นอยู่ยังไงดี