ได้อ่านปัญหา ขออง จขกท.ท่านหนึ่งซึ่งคล้ายกับเรามาก
ขออนุญาติเล่าค่ะ
เราใช้ชีวิตคู่ มา สามสิบปี ใช่ค่ะ  อ่านไม่ผิดสามสิบปี เค้าเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เรารัก และมีลูกด้วยกันหนึ่งคน

สามี มีงานพิเศษที่ตจว.ต้องเดินทางไป ศสอา. เว้นอาทิตย์ นานสิบกว่าปี
ปีแรกๆเราไปบ้าง แต่หลังๆไม่เคยไป สาเหตุเพราะไม่สะดวก และลูกเริ่มเรียนหนังสือ

จนไม่นานมานี้เรามีสาเหตุบางอย่าง  ที่ทำให้ เราได้พูดคุยกับสามีอย่างจริงจัง
จนเค้าได้ บอกว่า เค้า รู้สึกเบื่อ ไม่เคยรักเรา และอยากอยู่กันแบบเพื่อน ดูแลกันไป เฝ้ามองการเติบโตของลูก

เราถามเค้าว่า มีคนอื่นรึเปล่า
ซึ่งแน่นอน เค้าปฏิเสธ
ชีวิตคู่เราคือ
ไม่เคยหวานใส่กัน  ไม่กอดไม่จูบไม่เคยบอกรัก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้และไม่มีพสพ.นานกว่าสิบปี
เราจะเป็นคนใจร้อน ปึงปัง
ดังนั้นพอมีปัญหาระหว่างกันเราเลือกที่จะเงียบ เพราะเราค่อนข้างกลัวคำพูดตัวเอง

ส่วนสามี ก็ไม่หวาน ไม่บอกรัก เฉยๆ

ปัญหาคือ เรายังรักเค้าอยู่ ถึงแม้นว่าตลอดมาเราไม่เคยแสดงอาการให้เค้าทราบ (นี่คือ ปัญหาที่สำคัญ)
และเราเชื่อว่า เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

ตลอดเวลา ที่ผ่านมา เราอยากแสดงออกซึ่งความรัก กอด ห่วงใย หรืออะไรก็แล้วแต่
แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงแข็งๆ พอ ส่งสารไป สามีไม่รับสาร เรารู้สึกเสียเกียรติ โดนหมิ่น (ความรู้สึกตอนนั้น)
จึงตอบโต้ด้วยการทำท่าเฉยเมยไปเลย

เราสงสัยว่า ทำไม คนบางคนถึงเลิกรัก หมดรัก
แต่กับบางคนมันไม่สามารถเลิกรักได้

เมื่อก่อนเราอ่านปัญหาคนอื่น
ก็ขำนะ ก็แค่ ความรัก มันจะอะไรนักหนา เออ พอเจอกับตัวเองถึงรู้ว่า

จิตใจคนไม่เหมือนกัน
เราไม่ได้ยืนอยู่บนรองเท้าเค้า ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาของเค้า
เราไม่รู้จริงๆว่า พอถึงตัวเองแล้ว จะคิด ทำยังไง

ตอนนี้สับสน เจ็บปวด มึนงง
เราไม่รู้ว่า จะไปต่อยังไง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ลึกๆคืออยากสู้  แต่ก้ยังสับสนว่าจะเริ่มตรงไหน

จนตอนนี้ ก็ไม่แน่ใจว่าเค้ามีคนอื่นด้วยรึเปล่า
แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราโฟกัสในเวลานี้
แต่แค่รู้สึกว่า
ควรเลิกรึเปล่าหรือควรทำยังไง
จริงๆเรายังรักและยังอยากสู้สักครั้งค่ะ